محمدرضا بهگام دبیر جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه ارومیه در یادداشت خود با انتقاد از شیوه مدیریت صادرات و واردات کشور بیان کرد: در اقتصاد برای پیوستن به سازمان تجارت جهانی 2 نظریه وجود دارد برخی معتقدند که با پیوستن به این سازمان، ساختار اقتصادی کشور مستحکم می‌شود و در نهایت رشد اقتصادی رخ می‌دهد و برخی نیز معتقدند تحکیم ساختار اقتصادی ارتباطی با پیوستن به سازمان تجارت جهانی ندارد و ورود بی‌حد و مرز به دنیای صادرات و واردات با کشورهای توسعه‌یافته، قبل از آنکه ساختار اقتصاد را تحکیم ببخشد، منجر به نابودی اقتصاد می‌شود.
برای پاسخ به این معما که در حقیقت، چه روی خواهد داد باید تعریف دقیقی از تحکیم ساختار اقتصادی داشته باشیم این عبارت، در حقیقت همان مقاوم سازی اقتصاد در برابر تکان‌های اقتصادی خارجی است، خواه آن تکان‌ها عمدی باشند یا غیرعمدی و بدیهی است که چنین استحکامی بد نیست به همین خاطر هیچ یک از صاحب نظران اقتصادی آن را رد نمی‌کنند، بلکه در ارائه روش برای رسیدن به این تحکیم ساختار، اختلاف نظر وجود دارد.
برخی معتقدند تحکیم ساختار این‌گونه رخ می‌دهد که کشور در یک یا چند کالای محدود که شرایط تولیدشان محیاتر است، به خودکفایی رسیده و حجم تولید را بیشتر کند تا جایی که صادر کننده همین یک کالا شود. از سوی دیگر کشورهای مختلف نیز همین رویه را در پیش گرفته و هر کشور به تخصص در تولید چند کالای محدود برسد و در این دهکده جهانی که کشورها به مثابه افراد آن هستند، این کالاها را با یکدیگر تبادل کرده و روزگار بگذرانیم این گونه ساختار اقتصاد ما مستحکم‌تر بوده و رشد اقتصادی حداکثری خواهد شد.
بدیهی است که این نظر صحیح نیست به این خاطر که وقتی عمده کالاهایی که به آنها نیاز داریم را به امید دهکده جهانی تولید نکردیم، اگر بحرانی در اقتصاد دیگر کشورها رخ دهد، به واسطه ارتباط بیش از اندازه ما، آن بحران دامن ما را هم می‌گیرد، ضمن اینکه بررسی ساختار اقتصادی کشورهای توسعه یافته خصوصا آمریکا نشان می‌دهد که آمریکا نیز به امید دهکده جهانی ننشسته است.
اما برخی شاخص دیگری برای تحکیم ساختار اقتصادی ارائه می‌دهند ایشان می‌گویند اقتصاد کشوری مستحکم است که اولا تا حد بالایی از مواد اولیه و کالاهای واسطه برای تولید داخلی را خود تولید کند و در ثانی حجم زیادی از تولیدات کالاهای نهایی تولید شده در کشور را خود به مصرف برساند. این تعریف بهتر می‌تواند مستحکم‌بودن ساختار یک اقتصاد را نشان دهد. چرا که در شرایطی که رکود یا تورم در کشورهای عمده جهان باشد، به واسطه محدود بودن ارتباط اقتصاد کشور با آن کشورها، این رکود یا تورم به کشور ما منتقل نمی‌شود. بارها دیده‌ام وقتی قیمت برخی کالاها بالا می‌رفت که در تولید آن کالاها از کالاهای واسطه خارجی استفاده شده بود، واردکننده علت را افزایش قیمت جهانی معرفی می‌کرد.
هم چنین در شرایط رکود در بازارهای جهانی، برخی کارخانه‌های قوی در برخی صنایع ورشکسته می‌شوند طبیعتا در چنین شرایطی اگر عمده کالاهای نهایی تولید شده در کشور را به امید صادرات تولید کرده باشیم، ضرر می‌کنیم. تحقیقات نشان داده که طبق این شاخص، آمریکا و ژاپن مستحکم‌ترین ساختارها را بین کشورهای صنعتی عضو تجارت جهانی دارند ضمن اینکه عمده این کشورها پیش از ورود به بازارهای جهانی، ساختار اقتصادی خویش را بدین معنا مستحکم کردند.
به نظر می‌رسد در شرایطی که هر کسی تعریفی از اقتصاد مقاومتی ارائه می‌دهد تا جایی که گاه برخی به وضوح در تضاد با یکدیگر هستند. تعریف دوم که در این نوشته ارائه شد، می‌تواند شاخص خوبی برای تشخیص اقتصاد مقاومتی حقیقی که در همه کشورهای توسعه یافته جهان موجود است از اقتصاد مقاومتی قلابی باشد که با پیگیری آن، امیدی به رشد اقتصاد مقاومتی نیست.
همچنین امیرحسین پاریزی عضو کمیسیون سیاسی جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کرمان در یادداشت خود عمل نکردن مسئولین به وعده‌های اقتصادی خود را ناپسند دانست و گفت: مهلت صد روزه دولت تدبیر و امید برای رفع مشکلات کشوری در داخل و خارج کشور به پایان رسید و بار دیگر شاهد وعده‌های توخالی دولتمردان کابینه دوازدهم هستیم. دولتی که با وعده صد روزه در اردیبهشت ماه 1396 وارد انتخابات شد و امروز پس از گذشتن صد روز از روی کار آمدن رئیس‌جمهور شاهد ضعف روزافزون مدیریتی و اقتصادی در این دولت هستیم، دولتی که پس از شروع چهار سال دوم ریاست جمهوری حسن روحانی تمام وعده‌های قبل از خود را فراموش کرد تا جایی که رئیس همین دولت در نشست مطبوعاتی چنین وعده‌ای را در این زمان کم، جاهلانه می‌خواند و برای سر و سامان دادن به مشکلات مهلت صد ساله می‌خواهد. در برابر این خلف وعده‌های پیاپی دولت تدبیر و امید پیروزی رزمندگان اسلام در جبهه حق و باطل را می‌بینیم که چگونه عراق و شام را از وجود تروریست تکفیری پاک کردند. وعده‌ای که قرار بود به گفته سردار اسلام حاج قاسم سلیمانی سه ماه طول بکشد اما طومار سیاهشان در دو ماه بسته شد. امروز کجایند آن روشنفکر نماهای به اصطلاح طرفدار اصلاحات که مدافعان حرم را مزدور و حسن روحانی را ناجی مردم می‌دانستند. امروز مخالفان جنگ در سوریه چرا حرفی برای گفتن ندارند؟
شاید شرم می‌کنند که سرداران انقلابی ما خلف وعده نمی‌کنند و زودتر از موعود به وعده‌هایشان عمل می‌کنند اما دولتمردان این دولت از کوچکترین اصلاحات اقتصادی عاجزند و خلف وعده می‌کنند.پیروزی بر تروریست تکفیری نشان داد که حق همیشه پیروز است و تنها وعده حق به نتیجه می‌رسد نه وعده توخالی و پوچ تشنگان قدرت.
انتهای پیام/