*همه چیز از بازی الهلال شروع شد!
پرسپولیس با همان سیستم همیشگی خود (۲-۴-۴ لوزی) موفق شد در مجموع دو بازی رفت و برگشت تیم مدعی الاهلی را شکست داده و به جمع چهار تیم برتر آسیا برسد. اتفاقی که هواداران میلیونی این تیم را به کسب نخستین جام قهرمانی لیگ قهرمانان آسیا امیدوار کرده بود، اما به یکباره شکست سنگین و دور از انتظار چهار بر صفر در دیدار رفت مقابل تیم پرستاره الهلال طرز تفکر برانکو ایوانکویچ را تغییر داد. پروفسور کروات پس از این شکست دیگر آن سرمربی جسور و نترس گذشته نبود و حتی در ساده‌ترین بازی‌ها هم از دو هافبک دفاعی استفاده کرد تا به نوعی قید فوتبال تهاجمی را بزند!
*۲ - ۴ - ۴ خطی و سردرگمی مسلمان
برانکو پس از تغییر سیستم به ۲-۴-۴ خطی روی آورد و در تمام بازی‌ها از کمال کامیابی نیا و محسن ربیع خواه به طور همزمان استفاده کرد تا بدین ترتیب جایی برای محسن مسلمان پلی میکر خلاق پرسپولیسی‌ها در ترکیب نباشد. این سیستم تا حدی کار پرسپولیس را در حرکات عمقی به تنگنا کشیده که بازیکنان نامدار این تیم برای ایجاد موقعیت گلزنی دست به دامن ضربات ایستگاهی و فوتبال مستقیم شوند. باید پذیرفت در شیوه جدید بازی سرخپوشان پایتخت محسن مسلمان بسیار سردرگم است و این سبک بازی بیشتر به درد هافبک‌هایی با خصوصیاتی دفاعی می‌خورد.
*جای خالی احمدزاده احساس می‌شود
در اینکه بشار رسن عراقی این روز‌ها یکی از بهترین بازیکنان تیم برانکو است شکی نیست، اما نمی‌شود به جای خالی فرشاد احمدزاده اشاره‌ای نکرد. شماره ۱۰ باتکنیک پرسپولیس این روز‌ها به دلیل آسیب دیدگی در مسابقات غایب است و جای خلی او به شدت در بین یازده نفر ترکیب اصلی احساس می‌شود. نبوغ و تکنیک فردی فرشاد در روز‌هایی که پرسپولیس چندان زیبا بازی نمی‌کند بیش از همیشه به درد برانکو می‌خورد.
*برد دربی هم خوب بود هم بد!
درست است که برد در دربی تحت هر شرایطی می‌تواند از نظر روحی انقلابی در شرایط یک تیم ایجاد کند، اما سبک بازی سرخپوشان در آن دیدار چنگی به دل نزد. تیم پرسپولیس در بازی دربی روی یک بازی مستقیم و سرعت خیره کننده علیپور صاحب یک ضربه پنالتی شد و به گل رسید و تا پایان بازی دفاع کرد و با همان یک گل بازی را برد تا برانکو به این نتیجه برسد که حالا حالا‌ها به ترکیب تیم برنده دست نزند. پروفسور کروات این روز‌ها تا حدی به بازی دادن همزمان به ربیع‌خواه و کامیابی‌نیا اعتقاد دارد که در بازی‌های خانگی و در حالی که به گل احتیاج دارد هم هیچ یک از این دو بازیکن را تعویض نکرده و ترجیح می‌دهد برای رسیدن به گل یکی از مهاجمان خود را از ترکیب بیرون ببرد!
*مدافعان کناری که پاس گل نمی‌دهند
بدون تردید بزرگترین مشکل پرسپولیس در فصل جدید عدم حضور مدافعان کناری در فاز تهاجمی است. جایی که صادق محرمی، حسین ماهینی، شایان مصلح و حتی محمد انصاری در انجام حرکات طولی و اورلب کردن بسیار ضعیف هستند و در انجام ارسال نهایی هم شرایط به گونه‌ای است که مهاجمان این تیم حسرت یک توپ بلند خوب به دلشان مانده است.
*هوادارن تا چه زمانی صبر می‌کنند؟
باتوجه به سبک بازی نتیجه گرایانه شاگردان برانکو در چند هفته اخیر؛ فوتبال سراسر هجومی آنها کم کم به دست فراموشی سپرده شده و هوادارن بیشمار سرخپوشان پایتخت رفته رفته دلتنگ تیم هجومی‌شان شده‌اند. باید دید پرسپولیس تا کی با این سیستم نتیجه می‌گیرد و از سوی دیگر هوادارن تا چه زمانی پای این ترکیب محتاطانه برانکو می‌ایستند. برای رسیدن به پاسخ به این سوال تنها باید چند هفته صبر کنیم!
منبع: میزان
انتهای پیام/