به گزارش خبرنگار باشگاه شبانه باشگاه خبرنگاران جوان، سعدی شیرازی، شاعر قرن هفتم هجری قمری است که لقب استاد سخن پارسی را به او داده‌اند؛ زیرا وی در گفتن شعرهایی مشهور بود که به زبان ساده سروده می‌شدند و مخاطب خاصی نداشتند و همه آن را درک می‌کردند.
سعدی نشان ثابت کرده است این لقب بی دلیل و منطق به او داده نشده است. وی در سرودن یکی از اشعار خود ابتکار خاصی به خرج داده است و می‌شود این شعر را هم به صورت افقی و هم عمودی خواند. این شعر را بخوانید:
ز چهره، افروخته، گل را، مشکن
افروخته، رخ مرو، تو دیگر، به چمن
گل را، تو دگر، مکن خجل، ای مه من
مشکن، به چمن، ای مه من، قدر سخن
انتهای پیام/
این شعر از سعدی نیست، در اینترنت هم که جستجو کنی نمی یابی.
موفق باشید.
حسن نوروزی عباد.
پژوعشگر در حوزه ی سعدی علیه الرحمه
از تهران-جمعه ۱۱-٠۶-۱۴٠۱
اولا این شعر واسه سعدی نیست ...
دوم اصلا زیبا نیست چون شاعر سعی کرده که مثلا بگه خیلی کارش درسته واسه همین شعر اصلا دارای وزن زیبای شعر پارسی نیست
۱-اگه به کلمه دیگر و دگر توجه کنیم،متوجه میشیم که عمودی و افقی یکسان نیست و در خواندن عمودی،آهنگ شعر لنگ میزنه.
اگه هردو کلمه هم یکی بشه،بازهم لنگ میزنه.
۲-در اشعار سعدی گشتم ولی ندیدم.
به هر حال،ارزش شعر سعدی،خیلی فراتر از این حرف هاست.