در برخی از احادیث، خود انتظار کشیدن برای فرج را گونه ای فرج و گشایش شمرده اند؛ زیرا:
اوّلاً: احساس امیدواری و امید به آینده بهتر، گونه ای گشایش و فراخی است که روح انسانی را از افسردگی و یأس می رهاند و شادابی و آرامش را به انسان هدیه می کند.
هدف از انتظار فرج، رها شدن از تنگناهای روحی و روانی و امید به آینده ای بهتر است، از این رو، انتظار فرج، نوعی فرج و گشایش شمرده می شود و حتّی عنوان « از بزرگ ترین فَرَج ها» را داراست.
ثانیاً: هدف از انتظار فرج، آن است که تمام زمینه های لازم برای رشد و کمال فرد و جامعه پدید آید و این، تنها پس از ظهور امام مهدی(ع) اتّفاق می افتد؛ امّا با انتظار فرج مسئولانه می توان پیش از ظهور نیز به اهداف جزئی تر ظهور ـ که تعالی و فوز اُخروی افراد است ـ رسید. شخص منتظر می تواند با تکیه بر معارفِ در دسترس خود و بدون حضور معصوم، انسانیت خود را مطابق با معیارهای الهی شکوفا کرده، به درجه ای از معنویت برسد و شایستگی سربازی امام مهدی(ع) و شهادت در رکاب ایشان را بیابد.
امام صادق علیه السلام در جواب ابو بصیر از «زمان فَرَج» فرمود:
یا أبا بَصیرٍ ! وَ أَنتَ مِمَّن یُریدُ الدُّنیا ؟ مَن عَرَفَ هذَا الأَمرَ فَقَد فُرِّجَ عَنهُ لِانتِظارِهِ .
اى ابو بصیر! آیا تو هم از دنیاخواهان هستى؟! هر کس این امر (قیام) را بشناسد ، به خاطر انتظار کشیدنش، گشایش سختى او مىشود.
ملّا صالح مازندرانى در تبیین این حدیث مینویسد:
امام در پاسخ او فرمود که تو دنیا و زینت آن را مىجویى و به دنبال فرج در دنیا هستى ، و این ، امرى آسان و کوچک است . فرج اصلى ، همان گشایش اخروى است که با خلاصى از عذاب ابدى حاصل مىشود و این فرج ، اکنون براى تو حاصل است ؛ چرا که تو این حقیقت را یافتهاى و کسى که این را بشناسد ، خدا برایش گشایش حاصل نموده ، او در تنگى سینه و وسوسه هاى نفسانى و عذاب آخرت مى رهاند ، و همه اینها به خاطر منتظر فرج بودن اوست ؛ چون این کار از برترین عبادات است و موجب گشایش حقیقى که گشایش اخروى است مى گردد .
منبع:خبرگزاری رسمی حوزه
انتهای پیام/