روسیه به سرعت تلاش کرد پیامدهای این استعفا را بسنجد و در این مدت در رسانه ها پیرامون این مسئله سکوت کرد. اما سکوت مسکو با تماس های مکرر وزارت خارجه روسیه با میشل عون، رئیس جمهور؛ نبیه بری، رئیس پارلمان؛ جبران باسیل، وزیر خارجه و سرلشکر عباس ابراهیم، مدیرکل امنیت عمومی لبنان همراه بود. الکساندر زاسپکین، سفیر روسیه در بیروت نیز یک رشته موضع گیری ها در مورد پایبندی به ثبات لبنان و مخالفت با دخالت خارجی در امور این کشور و مطالبه بازگشت حریری به بیروت انجام داد.
بالاتر از همه اینها زاسپیکن در پاسخ به اظهارات عربستان که بیانیه حریری با الهام از آن تنظیم شده بود با گفتگو درباره حکومت آینده لبنان بدون حزب الله مخالفت کرد.
منابع روس می گویند «کسی که چراغ سبز انجام این کار را به سعودی ها داده است» -یعنی آمریکا- «منتظر تحولات عظیمی در داخل لبنان در سطح امنیتی و اقتصادی بود تا بحران را به سمت جهانی شدن پیش ببرند». به علاوه این که اخبار مربوط به اقدام نظامی اسرائیل علیه لبنان و سوریه با پشتیبانی عربستان از بیش از دو ماه قبل مخصوصا قبل از سفر سرگئی شویگو، وزیر دفاع روسیه به اراضی اشغالی مورد توجه روسیه بود. این منابع می گویند «شویگو به صورت واضح به اسرائیلی ها موضع مسکو در مخالفت با هرگونه تنش نظامی یا به راه انداختن جنگ علیه سوریه یا لبنان را ابلاغ و تاکید کرد ثبات منطقه برای مسکو بعد از شکست تشکیلات تروریستی در سوریه، عراق و لبنان مسئله اصلی است».
این منابع همچنین می گویند «دیدار زاسپیکن با سفیران کشورهای حامی لبنان در بیروت با هدف تاکید بر موضع مسکو برای آنها مبنی بر مخالفت با دخالت در امور لبنان توسط هر گروهی که باشد و عدم پذیرش هرگونه تلاش برای ایجاد بحران جدید با توجه به پایان قریب الوقوع بحران سوریه صورت گرفته است». مسکو معتقد است «تلاش برای ارتباط دادن پرونده لبنان به بحران یمن ممکن است از پیش در پشت پرده های سازمان ملل متحد آماده شده باشد و هدف از آن کشاندن تدریجی مسئله لبنان به شورای امنیت از این زاویه به منظور بین المللی کردن بحران باشد. انداختن مسئولیت بحران یمن به دوش لبنان هم بعد از آن که آمریکا و عربستان علی عبدالله صالح را مجبور به استعفا کردند فرار رو به جلو است». اقدام مسکو «اطمینان دادن به طرف های مربوط مبنی بر این است که نقش شورای امنیت صرفا مربوط به تحولات مربوط به شخص سعد حریری است».
منابع روس بر این نکته تکیه دارند که مسکو با بحران جدید لبنان از دو زاویه تعامل می کند: نخست مسکو بین المللی کردن بحران را نمی پذیرد زیرا در نهایت امر به نفع لبنان نیست.آنها تاکید کردند «انگلیس و فرانسه با این بحران صرفا از جهت بازگشت حریری برای دستیابی به جایگاه رسانه ای و تجدید نفوذ خود در منطقه تعامل کردند در حالی که ما بر پیامدهای استعفا و خطری که برای لبنان دارد با آن برخورد کردیم».
دوم: مسکو ورود لبنان به درگیری های منطقه را نمی پذیرد و بر مخالفت با دخالت خارجی در امور داخلی لبنان تاکید دارد اما «موضع روسیه در صورتی که آمریکا بر موضع خود مبنی بر حمایت از اقدام عربستان باقی می ماند می توانست تشدید شود».
انتهای پیام/