«پلنت» شرکتی که تصاویر ماهواره‌ای از سطح زمین تهیه می‌کند، عکس‌هایی را از میانمار برای کارشناسان سازمان عفو بین الملل ارسال کرد. در این تصاویر اردوگاه پناهجویان «کوتوپالانگ» دیده می‌شود که در منطقه‌ای حدوداً 10 مایل مربعی(حدود 2600 هکتار) توسعه یافته است. «میکاه فارفور» که برای سازمان عفو بین الملل کار می‌کند درباره این تصاویر گفت: «از 21 سپتامبر تا 10 نوامبر، تنها در مدت چند هفته اردوگاه پناهجویان به میزان زیادی وسعت یافته است. به خوبی دیده می‌شود در جاهایی که پیش‌تر درخت و محل‌کشاورزی بود اکنون، سازه‌هایی برای پناهجویان برافراشته شده است».
به گفته فارفور، این تصاویر نشان می‌دهد شرایط میانمار به حدی بد است که مردم ترجیح می‌دهند به سرعت از آنجا فرار کنند. او همچنین تاکید کرد با اینکه دولت بنگلادش ورود پناهجویان را ممنوع کرده است آنها همچنان به این کشور می‌روند. سازمان عفو بین الملل گروه‌هایی را به بنگلادش اعزام کرده است تا درباره اتفاقاتی که در میانمار و برای مردم روهینگیا رخ داده است، تحقیق کند. گزارش‌ها حاکی از آن است که نظامیان میانمار شهرهای روهینگیایی‌ها را می‌سوزانند، به آواره‌های فراری شلیک و به زنان آنها تجاوز می‌کنند. سازمان ملل متحد آنچه در میانمار به وقوع پیوسته را «نمونه بارز پاکسازی قومی» توصیف کرده است.
یکی از چالش‌هایی که سازمان ملل متحد و گروه‌های حقوق بشری با آن روبرو هستند دسترسی به ایالت راخین یعنی محل زندگی مسلمانان روهینگیا است. سازمان عفو بین الملل تلاش کرده است از طریق تصویربرداری ماهواره ای آتش‌سوزی در روستاهای میانمار را پیگیری کند. فارفور اعلام کرد گزارش‌هایی را که خبرنگاران محلی از شرایط میانمار برای او ارسال می‌کنند، با استفاده از عکس‌های ماهواره‌ای رد یا تایید می‌کند.
«آنتونیو گوترش»، دبیر کل سازمان ملل متحد 10 نوامبر از میانمار خواست اجازه بازگشت روهینگیایی‌ها به کشورشان و ورود بازرسان این سازمان به ایالت راخین را صادر کند. او در این باره گفت: «آنچه در میانمار رخ داده یک تراژدی وحشتناک است. سطح خشونت و جنایات در این کشور به حدی زیاد است که نمی توان مقابل آن سکوت کرد».
حملات ارتش میانمار علیه مسلمانان روهینگیا از اوت آغاز و به جنایتی کم‌سابقه تبدیل شد. ارتش روستاهای این مسلمانان را که در جمعیت بودایی میانمار، اقلیت به حساب می‌آیند آتش زد و آنها را از ایالت راخین فراری داد. آواره‌ها برای نجات جانشان به بنگلادش فرار کردند. برخی از آنها نیز موفق به گذر از مرز آبی دو کشور نشدند و در آب‌های مواج غرق شدند. شرایط اردوگاه‌های روهینگیایی‌ها در بنگلادش به حدی نامناسب است که هر لحظه ممکن است یک بحران انسانی به دلیل نبود شرایط مناسب بهداشتی در آن به وجود آید. گزارش‌ها حاکی از آن است که تعداد زیادی از کودکان روهینگیایی نیز خانواده‌هایشان را گم کرده‌اند و احتمال قاچاق انسان هم وجود دارد. این در حالی است که «آنگ سان سو چی» رهبر حزب حاکم میانمار که برنده جایزه صلح نوبل است، در برابر این جنایت‌ها سکوت کرده است. سو چی با انتقادهای گسترده بین المللی مواجه شده است و برخی از برندگان جایزه صلح نوبل نیز خواستار پس گرفتن این جایزه از او شده‌اند.
انتهای پیام/