تلاوت مجلسی آیات 1-45 سوره طه توسط شحات محمد انور

به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛طه،بيستمين سوره قرآن است كه مكی و 135 آيه دارد.در فضيلت اين سوره از پيامبر اكرم صلي الله و عليه و آله و سلم نقل شده: «به كسي كه سوره طه را قرائت كند، در روز قيامت ثواب همه مهاجران و انصار اعطا می شود»در ادامه تلاوت مجلسی آیات 1-45سوره طه توسط شحات محمد انور قابل دریافت است.

تلاوت مجلسی آیات 1-45سوره طه شحات محمد انور

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان

طه
طه (۱)

مَا أَنْزَلْنَا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقَى
قرآن را بر تو نازل نكرديم تا به رنج افتى (۲)

إِلَّا تَذْكِرَةً لِمَنْ يَخْشَى
جز اينكه براى هر كه مى‏ ترسد پندى باشد (۳)

تَنْزِيلًا مِمَّنْ خَلَقَ الْأَرْضَ وَالسَّمَاوَاتِ الْعُلَى
[كتابى است] نازل شده از جانب كسى كه زمين و آسمانهاى بلند را آفريده است (۴)

الرَّحْمَنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَى
خداى رحمان كه بر عرش استيلا يافته است (۵)

لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَمَا تَحْتَ الثَّرَى
آنچه در آسمانها و آنچه در زمين و آنچه ميان آن دو و آنچه زير خاك است از آن اوست (۶)

وَإِنْ تَجْهَرْ بِالْقَوْلِ فَإِنَّهُ يَعْلَمُ السِّرَّ وَأَخْفَى
و اگر سخن به آواز گويى او نهان و نهان‏تر را مى‏ داند (۷)

اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ لَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى
خدايى كه جز او معبودى نيست [و] نامهاى نيكو به او اختصاص دارد (۸)

وَهَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ مُوسَى
و آيا خبر موسى به تو رسيد (۹)

إِذْ رَأَى نَارًا فَقَالَ لِأَهْلِهِ امْكُثُوا إِنِّي آنَسْتُ نَارًا لَعَلِّي آتِيكُمْ مِنْهَا بِقَبَسٍ أَوْ أَجِدُ عَلَى النَّارِ هُدًى
هنگامى كه آتشى ديد پس به خانواده خود گفت درنگ كنيد زيرا من آتشى ديدم اميد كه پاره‏ اى از آن براى شما بياورم يا در پرتو آتش راه [خود را باز] يابم (۱۰)

فَلَمَّا أَتَاهَا نُودِيَ يَا مُوسَى
پس چون بدان رسيد ندا داده شد كه اى موسى (۱۱)

إِنِّي أَنَا رَبُّكَ فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ إِنَّكَ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى
اين منم پروردگار تو پاى‏پوش خويش بيرون آور كه تو در وادى مقدس طوى هستى (۱۲)

وَأَنَا اخْتَرْتُكَ فَاسْتَمِعْ لِمَا يُوحَى
و من تو را برگزيده‏ ام پس بدانچه وحى مى ‏شود گوش فرا ده (۱۳)

إِنَّنِي أَنَا اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدْنِي وَأَقِمِ الصَّلَاةَ لِذِكْرِي
منم من خدايى كه جز من خدايى نيست پس مرا پرستش كن و به ياد من نماز برپا دار (۱۴)

إِنَّ السَّاعَةَ آتِيَةٌ أَكَادُ أُخْفِيهَا لِتُجْزَى كُلُّ نَفْسٍ بِمَا تَسْعَى
در حقيقت قيامت فرارسنده است مى‏ خواهم آن را پوشيده دارم تا هر كسى به [موجب] آنچه مى ‏كوشد جزا يابد (۱۵)

فَلَا يَصُدَّنَّكَ عَنْهَا مَنْ لَا يُؤْمِنُ بِهَا وَاتَّبَعَ هَوَاهُ فَتَرْدَى
پس هرگز نبايد كسى كه به آن ايمان ندارد و از هوس خويش پيروى كرده است تو را از [ايمان به] آن باز دارد كه هلاك خواهى شد (۱۶)

وَمَا تِلْكَ بِيَمِينِكَ يَا مُوسَى
و اى موسى در دست راست تو چيست (۱۷)

قَالَ هِيَ عَصَايَ أَتَوَكَّأُ عَلَيْهَا وَأَهُشُّ بِهَا عَلَى غَنَمِي وَلِيَ فِيهَا مَآرِبُ أُخْرَى
گفت اين عصاى من است بر آن تكيه مى‏ دهم و با آن براى گوسفندانم برگ مى تكانم و كارهاى ديگرى هم براى من از آن برمى ‏آيد (۱۸)

قَالَ أَلْقِهَا يَا مُوسَى
فرمود اى موسى آن را بينداز (۱۹)

فَأَلْقَاهَا فَإِذَا هِيَ حَيَّةٌ تَسْعَى
پس آن را انداخت و ناگاه مارى شد كه به سرعت مى ‏خزيد (۲۰)

قَالَ خُذْهَا وَلَا تَخَفْ سَنُعِيدُهَا سِيرَتَهَا الْأُولَى
فرمود آن را بگير و مترس به زودى آن را به حال نخستينش بازخواهيم گردانيد (۲۱)

وَاضْمُمْ يَدَكَ إِلَى جَنَاحِكَ تَخْرُجْ بَيْضَاءَ مِنْ غَيْرِ سُوءٍ آيَةً أُخْرَى
و دست ‏خود را به پهلويت ببر سپيد بى‏ گزند برمى ‏آيد [اين] معجزه ‏اى ديگر است (۲۲)

لِنُرِيَكَ مِنْ آيَاتِنَا الْكُبْرَى
تا به تو معجزات بزرگ خود را بنمايانيم (۲۳)

اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى
به سوى فرعون برو كه او به سركشى برخاسته است (۲۴)

قَالَ رَبِّ اشْرَحْ لِي صَدْرِي
گفت پروردگارا سينه‏ ام را گشاده گردان (۲۵)

وَيَسِّرْ لِي أَمْرِي
و كارم را براى من آسان ساز (۲۶)

وَاحْلُلْ عُقْدَةً مِنْ لِسَانِي
و از زبانم گره بگشاى (۲۷)

يَفْقَهُوا قَوْلِي 
[تا] سخنم را بفهمند (۲۸)

وَاجْعَلْ لِي وَزِيرًا مِنْ أَهْلِي 
و براى من دستيارى از كسانم قرار ده (۲۹)

هَارُونَ أَخِي
هارون برادرم را (۳۰)

اشْدُدْ بِهِ أَزْرِي
پشتم را به او استوار كن (۳۱)

وَأَشْرِكْهُ فِي أَمْرِي
و او را شريك كارم گردان (۳۲)

كَيْ نُسَبِّحَكَ كَثِيرًا
تا تو را فراوان تسبيح گوييم (۳۳)

وَنَذْكُرَكَ كَثِيرًا
و بسيار به ياد تو باشيم (۳۴)

إِنَّكَ كُنْتَ بِنَا بَصِيرًا
زيرا تو همواره به [حال] ما بينايى (۳۵)

قَالَ قَدْ أُوتِيتَ سُؤْلَكَ يَا مُوسَى
فرمود اى موسى خواسته‏ ات به تو داده شد (۳۶)

وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَيْكَ مَرَّةً أُخْرَى
و به راستى بار ديگر [هم] بر تو منت نهاديم (۳۷)

إِذْ أَوْحَيْنَا إِلَى أُمِّكَ مَا يُوحَى
هنگامى كه به مادرت آنچه را كه [بايد] وحى مى ‏شد وحى كرديم (۳۸)

أَنِ اقْذِفِيهِ فِي التَّابُوتِ فَاقْذِفِيهِ فِي الْيَمِّ فَلْيُلْقِهِ الْيَمُّ بِالسَّاحِلِ يَأْخُذْهُ عَدُوٌّ لِي وَعَدُوٌّ لَهُ وَأَلْقَيْتُ عَلَيْكَ مَحَبَّةً مِنِّي وَلِتُصْنَعَ عَلَى عَيْنِي
كه او را در صندوقچه‏ اى بگذار سپس در دريايش افكن تا دريا [=رود نيل] او را به كرانه اندازد [و] دشمن من و دشمن وى او را برگيرد و مهرى از خودم بر تو افكندم تا زير نظر من پرورش يابى (۳۹)

إِذْ تَمْشِي أُخْتُكَ فَتَقُولُ هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلَى مَنْ يَكْفُلُهُ فَرَجَعْنَاكَ إِلَى أُمِّكَ كَيْ تَقَرَّ عَيْنُهَا وَلَا تَحْزَنَ وَقَتَلْتَ نَفْسًا فَنَجَّيْنَاكَ مِنَ الْغَمِّ وَفَتَنَّاكَ فُتُونًا فَلَبِثْتَ سِنِينَ فِي أَهْلِ مَدْيَنَ ثُمَّ جِئْتَ عَلَى قَدَرٍ يَا مُوسَى
آنگاه كه خواهر تو مى ‏رفت و مى گفت آيا شما را بر كسى كه عهده‏ دار او گردد دلالت كنم پس تو را به سوى مادرت بازگردانيديم تا ديده‏ اش روشن شود و غم نخورد و [سپس] شخصى را كشتى و [ما] تو را از اندوه رهانيديم و تو را بارها آزموديم و سالى چند در ميان اهل مدين ماندى سپس اى موسى در زمان مقدر [و مقتضى] آمدى (۴۰)

وَاصْطَنَعْتُكَ لِنَفْسِي
و تو را براى خود پروردم (۴۱)

اذْهَبْ أَنْتَ وَأَخُوكَ بِآيَاتِي وَلَا تَنِيَا فِي ذِكْرِي
تو و برادرت معجزه ‏هاى مرا [براى مردم] ببريد و در يادكردن من سستى مكنيد (۴۲)

اذْهَبَا إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى
به سوى فرعون برويد كه او به سركشى برخاسته (۴۳)

فَقُولَا لَهُ قَوْلًا لَيِّنًا لَعَلَّهُ يَتَذَكَّرُ أَوْ يَخْشَى
و با او سخنى نرم گوييد شايد كه پند پذيرد يا بترسد (۴۴)

قَالَا رَبَّنَا إِنَّنَا نَخَافُ أَنْ يَفْرُطَ عَلَيْنَا أَوْ أَنْ يَطْغَى
آن دو گفتند پروردگارا ما مى‏ ترسيم كه [او] آسيبى به ما برساند يا آنكه سركشى كند (۴۵)

انتهای پیام/