به گفته مقامات پس از اینکه چین اعلام کرد از حق وتوی خود برای ممانعت از صدور قطعنامه احتمالی استفاده خواهد کرد، از شدت انتقادهای سازمان ملل از بحران انسانی مذکور که به فرار 600 هزار روهینگیایی به بنگلادش منجر شده است، کاسته شد.
سازمان ملل به جای تصویب قطعنامه، بیانیه‌ای را در محکومیت جنایت‌های ارتش میانمار صادر کرد و در آن به تحریم‌ها هیچ اشاره‌ای نکرد. با اینکه این بیانیه حامل پیام مشابهی با پیام قطعنامه است، تاثیر کمتری نسبت به آن دارد.
«رکس تیلرسون» وزیر خارجه آمریکا در ماه جاری از میانمار دیدن می‌کند و در مجلس سنای آمریکا نیز بحث‌هایی درباره تحریم «یانگون» بزرگترین شهر میانمار جریان دارد.
انتقادها از «آنگ سان سو چی» رهبر حزب حاکم میانمار به شدت افزایش یافته است و منتقدان خواستار پس گرفتن جایزه صلح نوبل از او شده‌اند. اخیراً گزارش‌هایی درباره کشمکش سو چی با ارتش این کشور به گوش می‌رسد و تظاهرات‌هایی در حمایت از هر کدام در خیابان‌ها به راه افتاده است.
یک ژنرال بازنشسته به نام «مایو سندر» در این باره می‌گوید: «غرب به انجام کاری تهدید می‌کند که سو چی و حامیانش پیش از این خواستار انجام آن بودند. این یک راهبرد قدیمی و یک توطئه مشترک برای تثبیت جایگاه ارتش است». در حالیکه سو چی همچنان محبوب می‌ماند، حمایت عمومی از اقدامات ارتش در ایالت راخین نیز افزایش می‌یابد که احتمالاً قرار است در نهایت باعث کنترل کامل کشور به دست ژنرال‌ها شود.
بحران روهینگیا مشخص می‌کند با اینکه ماه‌ها از ریاست سو چی می‌گذرد قدرت واقعی در دست ارتش است. جالب است بدانید 3 وزارت خانه مهم میانمار را مقامات نظامی کنترل می‌کنند. همچنین یک چهارم اعضای پارلمان نیز نظامی هستند. این شرایط نفوذ ارتش را مخصوصاً در بخش‌های امنیتی افزایش می‌دهد. بحران میانمار در ماه اوت آغاز شد. بنابر گزارش‌ها سو چی خواستار حل آن از طریق دموکراسی بود ولی ارتش از انجام عملیات نظامی حمایت کرد.
سرهنگ «آنگ مینت ئو» رئیس امور بین الملل دانشکده دفاع ملی در ماه اوت به انجمنی در انتقال قدرت دموکراتیک میانمار گفت: «ارتش با برتری شهروندی موافق است اما باید اجازه مدیریت مسائل امنیتی را داشته باشد چون این کاری است که ارتش آن را بهتر از مردم انجام می‌دهد». چند مقام نظامی نیز به شرط فاش نشدن نامشان گفتند با وعده سوچی برای اجرا کردن توصیه‌های «کوفی عنان» دبیر کل سابق سازمان ملل متحد مخالف بودند. برخی نیز می‌گویند ارتش حامی جمعیت بودایی میانمار و مخالف بازگشت مسلمانان به این کشور است. ارتش و دولت میانمار اتفاقات بی‌رحمانه راخین را انکار می‌کنند.
عملیات ارتش میانمار علیه مسلمانان روهینگیا که در این کشور بودایی، اقلیت به حساب می‌آیند از ماه اوت آغاز شده و همچنان ادامه دارد. با اینکه سابقه سکونت روهینگیایی‌ها در میانمار به قرن ها می‌رسد دولت هنوز هم حق شهروندی آنها را به رسمیت نشناخته است. گزارش‌ها نشان می‌دهد ارتش میانمار زنان و مردان غیرنظامی را قتل عام می‌کند و خانه و روستاهایشان را به آتش می‌کشد. حدود 600 هزار روهینگیایی در پی این حملات بی رحمانه آواره شده‌اند و به بنگلادش که همسایه فقیر آنهاست، فرار کرده‌اند. این پناهجویان در بنگلادش نیز با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می‌کنند. آنها در اردوگاهی چادر زده‌اند که شرایط بهداشتی نامناسبی دارد و هر لحظه ممکن است به دلیل نبود امکانات بهداشتی و غذایی بحرانی انسانی در آنجا به وقوع بپیوندد.
انتهای پیام/