نویسندگی، حرفه‌ای است که سلیقه نویسنده کاملا در آن تأثیرگذار است و هر سبکی، طرفداران خاص خود را دارد و نمی‌توان به طور قطع گفت که اکثریت در جامعه چه چیزی را می‌پسندند، و به همین دلیل است که نویسنده در تلاش است تا جامعه آماری کثیری را مشتاق نوشته‌های خود کند. نویسنده می‌نویسد تا اندیشه فردی خود را به اندیشه‌ای فراگیر و اجتماعی تبدیل نماید و می‌کوشد تا آنچه که در سر می‌پروراند را به بهترین صورت به مخاطبان انتقال دهد، به گونه‌ای که در افکار و زندگی مخاطب تأثیر بگذارد. در این میان، کسانی که بیشتر قلم به دست گرفته‌اند و از تجربه بیشتری برخوردارند، مخاطبان خود را بهتر و بیشتر می‌شناسند و این سبب می‌گردد که آثاری ماندگار و تأثیرگذار از خود خلق کنند، اما هستند جوانانی که با تجربه کمتر، توانسته‌اند از پیشکسوتان این عرصه سبقت گیرند و آثار مطلوبی را عرضه نمایند.
شرکت در کارگاه‌های آموزشی
جوانان هر قدر که از استعداد نویسندگی برخوردار باشند، باز هم نیاز است تا آموزش‌های لازم را ببینند و از روش‌ها و قوانین نویسندگی اطلاع پیدا کنند. غزل پورنسایی که یکی از نویسندگان جوان کشورمان است، در گفتگو با خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان، این چنین می‌گوید: «متاسفانه مسئله‌ای که در آثار نویسندگان جوان می‌بینم، این است که بیشتر، کسانی برای انتشار آثارشان در قالب رمان و داستان اقدام می‌کنند که در کارگاه‌های نویسندگی شرکت نکرده‌اند و نمی‌دانند چطور سوژه‌یابی کنند. همچنین این دسته از نویسندگان، کتاب‌های مدرن و کلاسیک حوزه نویسندگی را نخوانده‌اند. این مسئله را از روابط علی و معلولی که در آثار نویسندگان جوان وجود دارد، متوجه می‌شویم».
خلاقیت در نویسندگی
هنرمندان همواره در آثار خود به دنبال استفاده از خلاقیت هستند، چراکه خلاقیت، به راحتی می‌تواند باعث جذب مخاطب شود. نویسندگی خلاق هنر است، هنری که ما را وادار می‌کند تا مهارت‌ها و توانایی‌هایمان را گسترش دهیم، گاهی نیز سبب می‌شود در مسیر حرکتمان تغییر ایجاد کنیم. نویسنده باید بداند که حتی اگر نوشته‌ای حاوی پیام‌های مهم منتشر کند اما نتواند مخاطب را جذب آن نماید، نتوانسته به وظیفه خود عمل کند، و به همین منظور باید برخی از روش‌های خلاقانه را در نوشته خود بکار بگیرد، برخی از این روش‌ها به این شرح‌اند: کوتاهى و ایجاز، سادگى و روشنى، نقل قول، روایت و حکایت، رنگ و توصیف، مقابله و مقایسه, نشان دادن به جای گفتن, آمار و اطلاعات و ...
ابراهیم حسن بیگی از نویسندگان باتجربه کشورمان، روش نادرست برخی از جوانان در استفاده از خلاقیت را اینگونه توصیف می‌کند: برخی نویسندگان جوان و کم تجربه که دنبال خلاقیت هستند، می‌خواهند شیوه جدید نوشتاری را خلق کنند و زیر بار نمی‌روند که از اصول و تکنیک نوشتن تبعیت کنند، این درست نیست زیرا در این صورت نویسنده جوان به طور قطع به ورطه هلاکت می‌افتد، مگر آنکه یک نویسنده باتجربه بتواند در سبک تغییری ایجاد کند. در ابتدای کار نویسندگی به نوعی تابع بودن از پیشینیان وجود دارد و سپس ابداع اتفاق می‌افتد.
تحقیق و مطالعه زیاد
بی شک، دانستن و علم، می‌تواند یاور بزرگی برای هر نویسنده باشد تا او را از اشتباهات دور نگه دارد و بتواند درست‌ترین چیزها را به مخاطبان عرضه کند. همچنین مطالعه باعث می‌گردد که نویسنده‌های جوانی که از تجربه کافی برخوردار نیستند، خود را در برابر اشتباهات بزرگان بیمه کنند.
اکبر صحرایی یکی از نویسندگان کشورمان، لازمه ورود موثر و مفید نویسندگان جوان در عرصه نویسندگی را این چنین تشریح می‌کند: اولین مشکل نویسندگان جوان در زمان ورود به عرصه نویسندگی کم‌کاری یا تلاش نکردن است. سوژه‌های خوبی به فکر می‌رسد اما اکثر نویسندگان جوان پیش از پرداختن به سوژه‌ای که پیدا می‌کنند، آن را برای دیگران تعریف می‌کنند و این کار به نوعی جلوی فعالیت‌شان در عرصه نویسندگی را می‌گیرد؛ زیرا افراد مختلف نظرات متفاوتی را درباره یک موضوع مشخص می‌دهند. به نظر من نویسندگان جوان قبل از هر تعریفی باید بنویسند.