وی افزود: نخوردن صبحانه در صورتی كه تداوم يابد و تبديل به عادت شود، علاوه بر عوارض فوق موجب كمبود دريافت ساير مواد مغذی مورد نياز فرد می شود.
وی گفت: با حذف صبحانه از وعده های غذائی مواد مغذی كه در اين وعده دريافت می شود، در وعده های ديگر جايگزين نخواهد شد و در نتيجه كمبود كالری، ويتامين ها و املاح ايجاد می شود.
وی برای اينكه كودكان سنين مدرسه اشتهای كافی برای خوردن صبحانه داشته باشند به مواردی اشاره کرده و گفت: شام در ساعات ابتدای شب صرف شود و حتی الامكان كودكان شب در ساعت معين و ترجيحا زود بخوابند.
غیاثی ادامه داد: صبح زودتر بيدار شده پس از شستن دست و صورت، كمی نرمش نمايند تا برای صرف صبحانه اشتها پيدا كنند.
وی افزود: والدين صبحانه را به عنوان يك وعده غذايی مهم تلقی كنند و همگی به دور يك سفره به صرف صبحانه بپردازند تا تشويقی برای كودكان باشند.
وی گفت: فرنی، شير برنج، حليم و عدسی كه اغلب مورد علاقه كودكان اين سنين هستند و از ارزش غذايی بالايی نيز برخوردارند. نان و پنير و گردو، نان و تخم مرغ، نان و كره و مربا، نان و كره و خرما، همراه با يك ليوان شير نیز نمونه هایی از یک صبحانه با ارزش هستند.
انتهای پیام/ح