بسم الله الرحمن الرحیم
سه حادثه ی مهم در تاريخ انقلاب اسلامی ايران روز سيزدهم آبان را به روز جهانی مبارزه با استکبار تبديل ساخت. سه واقعه که هر کدام به تنهايی می توانست نقطه ی عطفی در جريان انقلاب باشد، و سرنوشت حرکت مردمی انقلاب را در سرنگونی نظام وابسته ی پهلوی تسريع کند. نخستين واقعه تبعيد رهبر کبير انقلاب در سال چهل و سه به ترکيه، به جهت اعتراض شديد ايشان به قانون کاپيتولاسيون بود، قانونی که جرائم همه ي اتباع آمريکايی در ايران را از حوزه ی قضایی خارج می ساخت، و به آنان در مقابل همه ی جناياتشان مصونيت سياسی می بخشيد.
حادثه ی دوم شهادت بيش از پنجاه تن از دانش آموزانی بود که در تظاهرات روز 13 آبان سال57، در دانشگاه تهران شرکت کرده بودند و به وسيله ي مزدوران رژيم پهلوی قتل عام شدند، حادثه به قدری دلخراش و تکاندهنده بود که حتی رژيم آمريکايی شاه را هم مجبور به دروغ پردازی و پرده پوشی اين جنايت کرد و رهبر انقلاب به علت اهميت آن پيامی را از نجف برای مردم صادر فرمود و جامعه ی انقلابی را به پايداری و تداوم و صبر دعوت کرد. واقعه ی سوم تسخير لانه ی جاسوسی آمريکا بوسيله ی دانشجويان پيرو خط امام، در سيزدهم آبان سال پنجاه و هشت بود که به علت اهميت و تاثير آن در ماندگاری و پويش و گسترش مبارزه با استعمار و استکبار به انقلاب دوم هم شهرت يافت. وقوع اين سه قضيه ی مهم و موثر در تاريخ انقلاب سبب شد تا روز سيزده آبان، به روز جهانی استکبار ستيزی و مبارزه با اصحب سلطه برگزيده شود.
اينک در آستانه ی چهل امين سال پيروزی انقلاب اسلامی ملت سرافراز ما پرچم هميشه سربلند انقلاب را در برابر همه ی اصحاب کفر و سلطه و استکبار، همچنان در اهتزاز نگاه داشته است، ملتی که با تأسی از اربعين حسينی در آستانه ی روز شکوهمند و فراموش ناشدنی قيام رادمردان عاشورايی در کربلای حسينی را هم به نمايشی حيرت آور در چشم جهانيان گشوده است.
ملتی که چهل سال در برابر همه ی سختی های دشمن و تعارضات و ستم های نظامی و اقتصادی و اجتماعی آن مردانه ايستاده است و می رود تا اربعين پايداری خويش را که نشانه ی کمال و پويايی اين حرکت عظيم مردمی است پشت سر بگذارد. ملت سرافرازی که به تحمل همه ی سختی ها در همه ی جبهه های گشوده شده از آغاز انقلاب تا کنون از سوی دشمن، جهت براندازی انقلاب ايران در برابر يک جهان پر از کينه و نفاق و چپاول همچنان پايدار ايستاده است و به اربعين کمال خويش رسيده است، که از قديم گفته اند: چهل روز پايداری در هر رياضتی پيروزی هميشگی را در آن سختی به دنبال دارد، آيا چهل سال پويايی و مقاومت و پيشرفت و خود اتکايی و خدا محوری و ولايت مداری يک ملت چنين نويدی را به جهانيان نداده است؟ قدری بيانديشيم.
انتهای پیام / ش