اگرچه هر از چند گاهی،اظهار نظر مسوولان اجرایی کشور،به موضوع زراعت و تولید در روستاها معطوف می شود،اما به نظر می رسد،کانون اصلی توجه ها و اظهارات به مقوله گردشگری روستایی متمرکز شده است و حداقل اینکه تمرکز برخی دولتمردان به این موضوع بیش از بخش زراعت و کشاورزی نمود پیدا می کند.
تردیدی در اهمیت صنعت پولساز و اشتغالزا و البته عاری از آلایندگی گردشگری و توریسم روستایی وجود ندارد،ظرفیتی که برلزوم تقویت هر چه بیشتر آن تاکید شده اما نباید تحقق این موضوع راکافی فرض کنیم.قطعا دستیابی به توسعه روستایی مستلزم مجموعه ای از عوامل به هم پیوسته می باشد که گردشگری روستایی تنها یکی از این حلقه های متصل به این زنجیره به شمار می رود.
با عنایت به نقش بسیار تعیین کننده امنیت و تامین محصولات غذایی در رشد،ارتقا،استقلال و پیشرفت اقتصادی جامعه،قطع به یقین توجه به زراعت و کشاورزی و البته دامداری ضرورتی اجتناب ناپذیر است.
الزامی که انتظار می رود با عنایت به سابقه تاریخی و نقش اثرگذار عنصر مذکور(کشاورزی و باغداری در روستاها)بیش از پیش مورد توجه قرار گیرد.
به واقع توسعه جامع و فراگیر کشاورزی در روستاها،موید شکوفاییِ زراعت در سطح کلان کشور خواهد بود،زیرا با قائل بودن به سهم 90 درصدی تولید محصولات زراعی در بخش روستایی،پشتیبانی و تلاش برای رفع موانع پیش رویِ موجود در این عرصه،قطعا به توفیق های هر چه بیشتری در صحنه کشاورزی کشور منتهی خواهد شد.
به تعبیر دیگر حوزه روستایی را می توان سردمدار و پیشقراول زراعت و کشاورزی در ایران نام نهاد و توسعه این فعالیت،قدر مسلم،ضامِنِ حفظ روستاها و عاملی بازدارنده در پیشگیری از نابودی تدریجی و آرامِ مناطق مذکور به شمار خواهد رفت.
محمد امامی امین،معاون منابع انسانی و هماهنگی امور اقتصادی استانداری تهران در گفت و گو با خبرنگار صنعت،تجارت و کشاورزی؛با اشاره به نقش قابل توجه روستاها در شکل گیری تمدن این مرز و بوم به عنوان یکی از نخستین کولونی های جمعیتی،گفت:باید به این واقعیت اذعان کرد که در سال ها و دهه های گذشته، سیاست گذاری ها در عرصه روستایی،با نواقص و نارسایی هایی همراه بوده است.
وی افزود:با حمایت از زراعت و کشاورزی در روستاها،روند و ضریب رشدِ اشتغالزایی در روستاها تقویت می شود و به تَبَعِ این دستاورد،انگیزه برای مانایی در مناطق روستایی و عدم مهاجرت از سکونت گاه های این چنینی به حوزه های شهری مضاعف خواهد شد.
بهزاد درخشان،مدیر تعاونی روستایی شهرستان شهریار و یکی از فعالان حوزه زراعت و باغداری در غرب استان تهران در گفتگو به خبرنگار صنعت،تجارت و کشاورزی،ضمن تاکیدِ بر موضوع فوق،مطرح کرد:تنیدگی عرصه زراعت و باغداری با روستاها،موضوعی غیر قابل کتمان است و به تبع توجه به این حوزه،حفظ بافت روستایی را تسهیل خواهد کرد.
وی افزود:حفظ عرصه زراعت و باغداری و توسعه آن در مناطق روستایی مستلزم اتخاذ تدابیر موثر و عملیاتی می باشد و تنها با سخنرانی قابل حصول نخواهد بود.
درخشان گفت:اصلاح شیوه کشت،حمایت تسهیلاتی از زارعان و باغداران،رفع مشکلات مرتبط با کم آبی یا بی آبی،بازاریابی حرفه ای،سیستم حمل و نقل مناسب و...از مولفه هایی است که با تامین مناسب آن،می توان ضمن برانگیختگی انگیزش زارعان و کشاورزان روستایی برای حضور در روستاها،پیش نیازهای تاثیرگذار در توسعه کشاورزی را نیز فراهم کرد.
این فعال حوزه زارعت و باغداری مطرح کرد:در طول سالیان گذشته،بسیاری از اراضی زراعی و باغی با هزینه ها و خسارات سنگینی مواجه شده اند که در صورت تعریف و طراحی برنامه ریزی هوشمندانه و هدفمند،امکان پیشگیری از آن مُیَسَر می شد.
وی افزود:اگرچه فرصت های طلایی بسیاری در این خصوص از دست رفته است،اما تعجیل نکردن در ورود سازنده به دغدغه های عرصه روستایی و زراعیِ این مرز و بوم،بر عمق و شدت نارسایی ها و خساراتی که پیش از این نیز به انحای مختلف تجربه شده،می افزاید.
امیر محمد مهریزی،یکی دیگر از فعالان حوزه زراعت و باغداری در گفت و گو با خبرنگار صنعت،تجارت و کشاورزی ،با اشاره به بحران آبی به عنوان یکی از جدی ترین موانع پیش رو در توسعه روستایی کشور و تسریع فرآیند اضمحلال و نابودی روستاها،بیان کرد:با چنین اوصافی،هر توفیقی که برای رفع این معضل حاصل شود،به همان میزان،امیدها به حفظ ظرفیت های بالقوه در روستاها بیشتر خواهد شد.
وی افزود:اگرچه توسعه سیستم های نوین آبیاری همچون قطره ای و...به عنوان یکی از اصلی ترین راهکارهای مدیریت بهینه مصرف آب در کشور(که بخش قابل توجهی از آن مصروف بخش زراعت می شود)،از سوی برخی کارشناسان و مسوولان ذیربط با جدیت مورد تاکید قرار می گیرد،اما در صورت حمایت از یک شیوه سنتی و دیرین موسوم به دِیم،نیز می توان تا حدود بسیاری از بروز معضلات و نارسایی های آبی،پیشگیری کرد.
مهریزی مطرح کرد:اگرچه در اذهان عمومی،دِیم مترادف با بی نظمی و بی قاعدگی می باشد،اما در واقع ،با عنایت به شرایط فعلیِ کشور (از حیث طبیعی و اقلیمی)،در صورت توسعه کشت دیم،قادر خواهیم بود به موفقیت های بسیاری در این عرصه نائل شویم.
این فعال حوزه زراعت و کشاورزی گفت:با عنایت به هدر رفت حجم قابل توجهی از نزولات آسمانی،با اتکای به کشت دیم،بهره وری حداکثری از این حوزه حاصل می شود و ضریب مصرف استفاده از منابع آبیِ سدها، رودخانه ها،چاه ها و غیره با کاهش هر چه بیشتری همراه خواهد شد.
وی افزود:بنابر گزارش های موجود،بر خلاف تصور عموم،کشت دیم در کشورهای اروپایی از جایگاه برجسته ای برخوردار است و بنابر اخبار ،حدود 70 درصد از تولیدات زراعی در کشورها و جوامع توسعه یافته با اتکای به شیوه آبیاری دیم تامین و عرضه می شود.
مهریزی گفت:این در شرایطی است که حدود 50 تا 80 درصد از ظرفیت کشت دیم در ایرن بلا استفاده می باشد و این عارضه برای عرصه زراعت و کشاورزی(با عنایت به بحران کم آبی موجود)نه تنها یک فرصت سوزی، بلکه به مثابه پاشنه آشیل وتهدیدی جدی محسوب می شود.
این فعال حوزه زراعت و کشاورزی گفت:متاسفانه بخش قابل توجهی از منابع آبی تجدید ناپذیر و روان آب ها که در قالب نزولات آسمانی،قابل تعریف است تبخیر می شوند و قطع به یقین در صورت برنامه ریزی، اختصاص و تامین بودجه مناسب در بخش آبخیزداری،می توان از هدر رفت چنین منابعی جلوگیری و با هدایت آن در بخش اراضی نیازمند آب،ظرفیت تولید را به نحو مطلوب و شایسته ای تقویت کرد.
مهریزی با اشاره به اینکه توسعه کشت دیم در مناطقی که از حیث بارش ها و نزولات آسمانی غنی می باشد مطلوبِ اثر خواهد بود بیان کرد:در صورت اصلاح شیوه های کشت و نگاه کارشناسانه و علمی به کشت محصولاتی که متناسبِ با شرایط کم آبی می باشد،بهره وری در عرصه زراعی این مرزو بوم به میزان ملموسی رشد خواهد یافت.
وی در خاتمه یاد آور شد:اگرچه موارد فوق،ابتدا به ساکن و بصورت مستقیم حافظ روستاها و عامل گسترش بخش زراعت و کشاورزی به نظر نمی رسند،اما در واقع امر،مولفه های مذکور عنصر تکمیل کننده پازل توسعه زراعت و کشاورزی و به تبع آن شکوفایی روستاها به شمار می رود و خروجی این توفیق در نهایت به تسریع فرآیند توسعه و بالندگیِ اقتصادیِ کشور می انجامد.
انتهای پیام/