الهام‌عمر هوتکی، رییس این اداره می‌گوید که پس از پاک‌کاری دریای کابل در ساحات متعدد این دریا پنج بند آب‌گردان ساخته میشود. به گفته‌ی آقای هوتکی هدف اساسی ایجاد این بندها، تداوم جریان آب در طول چهار فصل سال در این رودخانه است.
دریای کابل، در اکثر فصل‌های سال، آبی ندارد که جریان داشته باشد و معمولاً شهروندان، زباله‌های‌شان را در آن‌جا خالی می‌کنند و این بدرفتاری شهروندان و بی‌تفاوتی حکومت باعث شده است که بستر این رودخانه به زباله‌دانی بزرگ و محلی برای معتادان مواد مخدر بدل شود.
این مسوولان میگویند که ایجاد پارک‌ها، پیاده‌راه‌ها، بازارهای موسمی و فصلی و ساحات سبز در بستر دریا از برنامه‌های دیگر این اداره برای دریای کابل است. پاک‌کاری دریای کابل از پل سوخته تا پل آرتل از چند روز به این سو، آغاز شده و جریان دارد.
مسوولان اداره‌ی مستقل انکشاف زون پایتخت میگویند که آنان در بخش دومِ پاک‌کاری دریای کابل که ساحات پل سوخته تا پل آرتل را شامل میشود، به جای ماشین، بیشتر از نیروی انسانی کار می‌گیرند.
الهام‌عمر هوتکی که روز چهارشنبه در یک کنفرانس خبری گفت: «استفاده از تکنولوژی کار را سرعت می‌‌بخشد و بیشتر ادارات دولتی و شرکت‌های خصوصی به آن رو می‌آورند، لیکن کم‌ساختن ماشین‌های کاری و استفاده از نیروی بشری در اولویت کاری ما قرار دارد.»
آقای هوتکی پاک‌کاری دریای کابل را یکی از پروژه‌های بزرگ اشتغال‌زایی دانست و گفت که این پروژه نسبت به پروژه‌های دیگر، اشتغال‌زایی بیشتری را ایجاد کرده است. در پاک‌کاری دریای کابل حدود یک‌هزار تن، مشغول شده‌اند.
رییس اداره‌ی مستقل انکشاف زون پایتخت هم‌چنان گفت: «کار بخش اول این پروژه از پل آرتل تا چهارراهی عبدالحق حدود ۷۰ درصد تکمیل شده است، در قسمت اول بیشتر کارها ماشینی است، ولی در بخش دوم و بخش‌های بعدی این پروژه، فقط از نیروی بشری استفاده می‌کنیم.»
گفتنی است که در بخش دوم این پروژه، روی ساحه‌ای به طول ۳ کیلومتر کار میشود و بخش دوم این پروژه ۶۶ میلیون افغانی هزینه برمی‌دارد. یک‌سوم بودجه‌ی این پروژه را حکومت امریکا تمویل کرده است و دوسوم دیگرش از بودجه انکشافی حکومت افغانستان به مصرف می‌رسد.
در همین حال محمدطاهر خلیلی، رییس شورای وکیلان ناحیه‌ی ۱۳ شهر کابل گفت که حفظ و پاک‌کاری دریای کابل تنها مکلفیت دولت نیست و باید تمام ناحیه‌ها در پاک‌کاری دریای کابل سهم بگیرند.
آقای خلیلی افزود که انکشاف باید بدون تبعیض صورت گیرد. او هم‌چنان گفت که شهرداری، به ناحیه ۱۳ با دید دیگر می‌بیند و کار عملی برای ساخت‌و‌ساز این ناحیه نمی‌کند. به قول او تمام وعده‌های شهرداری تا رسیدن انتخابات روی کاغذ می‌ماند و عملی نمی‌شود.
در عین حال شماری دیگر از این مسوولان از انداختن دوباره‌ی زباله‌ها به داخل بستر دریای کابل نگران‌اند.
آنان میگویند خانه‌هایی که در لب دریای کابل موقعیت دارند، زباله‌ها و فاضلاب‌شان را در دریای کابل می‌ریزند، الهام‌عمر هوتکی، رییس اداره‌ی مستقل انکشاف زون پایتخت با تأیید به این موضع می‌گوید که تا برای مردم بدیلی وجود نداشته باشد، آنان زباله‌های خود را در بین دریای کابل می‌اندازند.
آقای هوتکی افزود که در دو طرف دریای کابل کانال‌های بزرگی برای انتقال فاضلاب در نظر گرفته شده است. کانال‌هایی که آب دریای کابل را از آلودهشدن نجات می‌دهد. او هم‌چنان گفت که در دو طرف دریای کابل، در هر صد متر، یک زباله‌دان می‌گذارند تا از انداختن زباله‌ها به رودخانه جلوگیری شود.
کار دایمی می‌خواهیم
در پروژه‌ی پاک‌کاری دریای کابل حدود ۷۰ بانو نیز شامل کار شده‌اند. این زنان که بیشترشان همسرهایشان را از دست داده و به قول خودشان «روزگاری خوبی ندارند»، میگویند که باید برای‌شان کار دایمی ایجاد شود.
عابده که همسر شهیدش در نظم عامه کار می‌کرد و سه فرزند خُردسال دارد، یکی از زنانی است که مصروف پاک‌کاری دریای کابل است. عابده با سه فرزندش در زیر خیمه‌ای در بادام باغ، زنده‌گی می‌کند.
او از ساعت هشت صبح تا چهار عصر در پاک‌کاری دریای کابل مصروف است و در بدل این کار روزانه ۴۰۰ افغانی به دست می‌آورد. عابده این مقدار پول را کافی نمی‌داند و می‌گوید که حکومت، یا دست‌مزدشان را بالا ببرد یا این که از طرف چاشت برای آنان غذا بدهد.
به قول او، از چهارصد افغانی، آنان ۱۰۰ افغانی را مصرف کرایه موتر و غذای چاشت می‌کنند.
با آن که عابده با سختی بیل و کلنگ می‌زد، اما خواستش کار نکردن نبود، او می‌خواست کار کند و خود روزگارش را به پیش ببرد.
او گفت: «از دولت می‌خواهم که کار ما دایمی باشد تا «یک لقمه‌نان» برای فرزندانم تهیه کنم.»
انتهای پیام/