وی افزود: اقامت زنان معتاد در کمپ‌های ترک اعتیاد به صورت میان مدت است؛ یعنی مددجویانی که به مراکز فوق مراجعه می‌کنند و یا طی اجرای طرح‌ها به این مراکز منتقل می‌شوند، حداقل برای یک دوره 30 روزه و حداکثر برای 3 ماه یعنی به مدت 90 روز در کمپ‌های ترک اعتیاد اقامت دارند.
مشاور امور زنان و خانواده سازمان بهزیستی کشور ادامه داد: علاوه بر کمپ‌های ارائه دهنده خدمات، مراکزی با عنوان شلتر «مراکز سرپناه شبانه» ویژه اقامت زنان از ساعات ابتدایی شب تا صبح به زنان معتاد که فاقد سرپناه هستند، خدماتی چون یک وعده غذای گرم و استفاده از حمام را در هر مرکز به 30 نفر ارائه می‌کنند و در حال حاضر در شهر تهران 3 مرکز شلتر در حال فعالیت هستند.
عباسی یادآور شد: با توجه به سرد شدن هوا نیاز بیشتری به فعالیت و ارائه خدمات شلترها به زنان معتاد خیابانی احساس می‌شود و تعداد افرادی که تمایل به قرار گرفتن در سیکل درمانی مراکز و کمپ‌های ترک اعتیاد ندارند و تنها برای شب‌ها نیازمند سرپناه هستند در 2 فصل پاییز و زمستان افزایش پیدا می‌کنند.
وی با اشاره به جمع آوری و انتقال زنان معتاد توسط شهرداری و نیروی انتظامی به مراکز سرپناه شبانه خاطر نشان کرد: خوشبختانه تاکنون در رابطه با ظرفیت شلترهای موجود و در خصوص بانوان معتاد خیابانی مشکل خاصی وجود نداشته است و در صورت نیاز به ایجاد مرکزی جدید سازمان بهزیستی کشور بودجه لازم را در اختیار بخش خصوصی قرار می دهد تا در تامین شلتر مورد نیاز اقدام کنند.
مشاور امور زنان و خانواده سازمان بهزیستی کشور تاکید کرد: با توجه به اینکه دولت در زمینه کوچک سازی خود کار می‌کند، مرکز دولتی جدیدی با عنوان شلتر ایجاد نمی شود، اما همان طور که گفته شد سازمان بهزیستی کشور با توجه به نیازهایی که در حوزه سرپناه شبانه زنان معتاد احساس می‌شود، اعتبار مورد نیاز را برای بخش خصوصی و مراکزی که مجوز فعالیت در این راستا را دارند، تامین خواهد کرد.
عباسی ادامه داد: در حدود 5 سال گذشته طرحی اجرا شد که طی آن پس از جمع آوری زنان معتاد در شهر تهران هر یک از آن‌ها به شهر خود بازگردانده شدند و خدمات مورد نیاز را در مراکز موجود در شهر سکونت خود دریافت کردند، اما این طرح با وجود موفقیت های چشمگیری که داشت، به دلایلی ادامه نیافت و متوقف شد.
وی در تشریح مراکز ماده 16 ویژه بانوان معتاد گفت: در صورت جمع آوری و انتقال زنان معتاد خیابانی توسط نیروی انتظامی که معمولا به صورت اجباری و در قالب طرح‌های جمع آوری انجام می‌شود، پیگیری امور آن مربوط به قوه قضاییه و نیروی انتظامی است و فعالیت مراکز ماده 16 نیز با نظارت آن‌ها صورت می‌گیرد.
مشاور امور زنان و خانواده سازمان بهزیستی تصریح کرد: بسیاری از زنان معتاد خیابانی حاضر در سطح شهر تهران متعلق به سایر شهرهای کشور هستند و با توجه به اینکه این افراد معمولا در استان‌های خود شناخته شده و یا در معرض شناسایی هستند، در پی یافتن سرپناهی به شهری چون تهران می آیند، اما با این وجود سازمان بهزیستی کشور آمادگی تامین اعتبارات لازم برای نگهداری این افراد در مراکز سرپناه شبانه را دارد.
عباسی گفت: وظیفه جمع آوری زنان معتاد خیابانی با سازمان بهزیستی کشور نیست و به شرط اینکه نهادهای دارای مسئولیت در مساله جمع آوری و انتقال این افراد به مراکز شلتر، وظیفه خود را انجام دهند، بهزیستی نیز وظیفه خود در تامین اعتبار مورد نیاز را به جا می آورد، اما در هر حال زنان معتاد خیابانی در سرمای هوا به حال خود رها نمی‌شوند.
انتهای پیام/