کارشناس شبه قاره بیا ن کرد: کشت مواد مخدر و قاچاق، همچنین وجود گروه‌های تروریستی از جمله عوامل ناامنی مرزهای شرقی مشترک ایران با پاکستان و افغانستان است. در حالی‌که این مسئله چندان برای دو کشور همسایه اهمیت ندارد و ایران تنها کشوری است که به امنیت در این مرزهای مشترک اهمیت می‌دهد و هزینه‌های مربوط به ایجاد امنیت را متقبل می‌شود، زیرا هر دو کشور به دلیل مسائل داخلی و خارجی تسلط نظامی کاملی روی مرزهایشان ندارند.
وی در ادامه افزود: اگر این دو نکته منفی را در نظر بگیریم و در کنار دیگر مسائل مانند خط لوله گاز که تقریبا متوقف شده و راه حلی برای آن در نظر گرفته نشده را در کنار هم قرار دهیم، سفرهایی از این دست یکسری انتظارات را با خود به همراه دارد.
پیرملازهی با بیان اینکه راه حل نهایی در توسعه مناسبات منطقه‌ای بین ایران و پاکستان در گرو این است که استانداری سیستان و بلوچستان و مقامات ایالت بلوچستان پاکستان یکسری مناسبات گسترده را در زمینه توسعه تجارت داشته باشند، تأکید کرد: هر دو منطقه به کالاهای یکدیگر نیاز دارند، بنابراین تجارت از طریق خشکی رونق پیدا می‌کند و خط آهن کویته – زاهدان که از جنگ جهانی دوم وجود دارد و اخیرا نیز به خط راه آهن سراسری ایران متصل شده است، فرصت بسیار مغتنمی را فراهم می‌کند.
وی خاطر نشان کرد: با توجه به رایزنی‌هایی که در سفرهایی از این دست انجام می‌گیرد و هر دو طرف نسبت به نظرات یکدیگر آگاهی پیدا می‌کنند، سفر هیئت پاکستانی می‌تواند مهم ارزیابی شود.
انتهای پیام/