این پایگاه اینترنتی در تحلیلی با عنوان «اشتباه سه گانه ترامپ: اقدامات احمقانه و نسنجیده ترامپ درباره ایران، سطح تحمل شرکای آمریکا را پایین آورده است» نوشت: شاید پیشرفت دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا، در حل بحران کره شمالی از طریق توئیتر باشد که ترامپ را جسور کرده است تا درست در این برهه گزینه تشدید تنش ها با تهران را انتخاب کند.
رویکرد ترامپ در به سخره گرفتن آنچه که وی قبلا «بدترین توافقنامه» نامیده بود، به لحاظ ماهیت بطور چشمگیری متناقض است. به عنوان مثال، موضع کنونی وی در قبال ایران را با نظر به استدلال وی مبنی بر اینکه بحران با پیونگ یانگ باید قبل از دستیابی این کشور به توانایی هسته ای حل می شد، مورد ارزیابی قرار دهید. منطقی بنظر می‌رسد. اما ترامپ از کاربرد آشکار این استدلال در مورد ایران - که در مسیر دستیابی به توانایی هسته ای قرار داشت، اما موافقت کرده است در ازای لغو تحریم ها و باز شدن حساب های بانکی بین المللی اش، آن روند را متوقف کند- غافل است.
در حالی که نگرانی هایی در خصوص رفتار ایران (عمدتا خارج از حوزه توافقنامه، اما نه به طور کامل) وجود دارد، عقب نشینی هسته ای آن (به ادعای نویسنده) یک مثال واقعی در زمان و مکان واقعی است که چگونه فشار بین المللی هماهنگ شده همراه با تمایل برای به رسمیت شناختن اهداف مشروع، حاکمیتی، دفاعی و اقتصادی می تواند امنیت جهانی را افزایش دهد.
در حالی که دولت اوباما (رئیس جمهور سابق آمریکا) نیروی محرک در پس توافقنامه هسته ای سال 2015 بود، اما این یک توافقنامه بین تهران و پنج عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد- چین، فرانسه، انگلیس، روسیه و آمریکا- با همراهی اتحادیه اروپا بود. بنابراین، این یک سند چند جانبه است که با قطعنامه 2231 شورای امنیت سازمان ملل همراه شده که در متن آن از جمله، از تلاش های دیپلماتیک پنج کشور بعلاوه ایران برای دستیابی به یک راه حل جامع، دراز مدت و مناسب برای مسئله هسته ای ایران که در نهایت به دستیابی به برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) منجر شد، استقبال شده است.
در این متن همچنین به صراحت به «تایید مجدد این مسئله در برجام که ایران هیچگاه در تلاش برای تولید یا دستیابی به هیچ گونه سلاح هسته ای نخواهد بود»، اشاره می شود.
ترامپ آخر هفته گذشته، با درخواست از کنگره و متحدان آمریکا برای تعیین محک های جدیدی جهت بررسی پایبندی ایران- از جمله با گنجاندن مسائلی خارج از حوزه های هسته ای- در واقع این فرآیند را وارد مسیر نامشخص جدیدی کرد.
ترامپ با این کار، سه اشتباه دردسر ساز مرتکب شده است: اول اینکه، برجام را در معرض خطر قرار داده است و در نتیجه بطور بالقوه چشم انداز بازگشت تهران به مسیر (ادعاشده) دستیابی به سلاح های هسته ای را تقویت می کند؛ دوم اینکه، به نزدیکترین متحدان آمریکا با نشان دادن اینکه آمریکا به طور یکجانبه علیه منافع آنها عمل می کند، بی اعتنایی و اهانت کرده است؛ و سوم اینکه، به کره شمالی و ایران نشان می دهد که مذاکره اهمیت چندانی ندارد، زیرا حتی پس از انعقاد یک قرارداد و رعایت مفاد آن، ایالات متحده به سادگی می تواند آن را نقض کند.
انتهای پیام/