در این گزارش آمده است: رئیس جمهور آمریکا در این چارچوب، این خطر را به جان خریده است که راهبرد «نخست آمریکا»ی او در سیاست خارجی به دلیل مواجهه با بحران‌هایی متعدد در آینده به شکل‌گیری «آمریکای منزوی» تبدیل شود.
تحلیلگران در تلاش بوده اند میان سخنرانی‌های ملی‌گرایانه، ژست‌های حمایتگرایانه تجاری و پیام‌های توییتری بحث‌برانگیز ترامپ به نوعی راهبرد واحد دست پیدا کنند.
به نوشته فرانس‌پرس، آمریکا توانست پس از جنگ جهانی دوم تا حد زیادی به دلیل رهبری خود در یک نظام جهانی متشکل از موافقتنامه‌ها و ائتلاف‌های مبتنی بر مقررات در قامت یک ابرقدرت ظاهر شود؛ اما ترامپ در سخنرانی ماه گذشته خود در مجمع عمومی سازمان ملل مشخص کرد آمریکا به دنبال آن است که در جهانی متشکل از دولت‌های دارای حق حاکمیت ملی، یگانه ابرقدرت باشد.
ریچارد هاس، مدیر بانفوذ موسسه شورای روابط خارجی آمریکا، گفت: «سیاست خارجی ترامپ راه خود را پیدا کرده است: راهبرد خروج.»
هرچند، ترامپ هنوز از توافق هسته‌ای ایران و قدرت‌های جهانی خارج نشده است، او آشکارا بیان کرد در صورتی که کنگره و متحدان مردد آمریکا با تحریم‌های جدید موافقت نکنند آمادگی خروج از این توافق را دارد.
آمریکا این هفته از سازمان علمی، فرهنگی و آموزشی ملل متحد (یونسکو) خارج شد. او موافقتنامه تجارت آزاد ترنس پسیفیک را به هم زد و به نظر می‌رسد به دنبال نابودی موافقتنامه تجارت آزاد آمریکای شمالی (نفتا) نیز هست.
زمان و رجزخوانی‌های ترامپ بار دیگر تعهد آمریکا به متحدان این کشور در سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) را زیر سوال برده است و این در حالی است که ترامپ دستور داد منفعت باقی ماندن آمریکا در سازمان‌های وابسته به سازمان ملل مورد بازبینی قرار بگیرد.
ترامپ حتی اعلام کرد آمریکا از بزرگترین و احتمالا مهمترین توافق تاریخ یعنی توافق مبارزه با تغییرات آب و هوایی پاریس با حضور ۱۹۶ کشور خارج می‌شود.
خبرگزاری فرانسه در ادامه نوشت: همانطور که انتظار می‌رود اعضای دولت باراک اوباما رئیس جمهور سابق آمریکا در قبال آنچه که از نظر آن‌ها از دست رفتن رهبری این کشور است، خشمگین و بهت‌زده شده‌اند.
بن رودز، مشاور ارشد سیاست خارجی دولت اوباما، گفت: «ترامپ بار دیگر توانایی آمریکا برای حفظ تعهدات خود در قبال موافقتنامه‌های بین‌المللی را زیر سوال برد. دیگر کشور‌ها با این شرایط حاضر به امضای هیچ توافقنامه‌ای با آمریکا نخواهند بود.»
جان کری، وزیر امور خارجه سابق آمریکا، که از اصلی‌ترین طراحان توافق هسته‌ای ایران بود، تصمیم ترامپ را «کنار گذاشتن عجولانه داده‌های واقعی به نفع خودبینی و ایدئولوژی» دانست.
او گفت: «ترامپ موقعیت ما را تضعیف کرد، متحدانمان را از ما بیگانه کرد و حل و فصل بحران کره شمالی را سخت‌تر و در عین حال ما را به رویارویی مستقیم نظامی با پیونگ‌یانگ نزدیکتر کرد.»
ژان ایو لودریان، وزیر امور خارجه فرانسه، نیز گفت: «موضوع آشکار و مشخص این است که نقش و معنای چندجانبه‌گرایی زیر سوال رفته است. ما در مقایسه با دولت ترامپ دیدگاه بسیار متفاوتی به چگونگی تضمین امنیت جهانی داریم. البته این دلیل آن نیست که با متحدان خود در آمریکا همکاری نکنیم.»
محمد جواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران، که مسئول مذاکرات هسته‌ای این کشور بود، گفت: اقدام ترامپ آسیب‌هایی طولانی مدتی برای اعتبار آمریکا در پی دارد. او به شبکه سی. بی. اِس گفت: «هیچکس دوباره به هیچ دولتی در آمریکا برای ورود به توافقی بلندمدت اعتماد نخواهد کرد؛ چرا که مدت زمان هر تعهدی از این به بعد تنها به مدت زمان باقی‌مانده دوره ریاست جمهوری نفر اول کاخ سفید بستگی دارد.»
متحدان سنتی واشنگتن در اروپا در ابتدا رویکردی محتاطانه در قبال ترامپ داشتند و امیدوار بودند با تداوم حضور وی در کاخ سفید، ترامپ رویکرد‌هایی معتدل‌تر در پیش بگیرد، اما اقدام ترامپ درباره توافق هسته‌ای ایران آن‌ها را خشمگین و مجبور به واکنش یکپارچه در برابر آمریکا کرد.
فدریکا موگرینی، مذاکره کننده ارشد و مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا، گفت: «کاملا آشکار است که هیچ رئیس جمهوری در هیچ کشوری نمی‌تواند توافقی این چنین را به صورت یکجانبه لغو کند.»
او گفت: «رئیس جمهور آمریکا قدرت و اختیارات زیادی دارد، اما قطعا این مورد (لغو توافق هسته‌ای با ایران) جزء اختیارات او نیست.»
در انتهای این گزارش آمده است: موفق نشدن دیپلمات‌های اروپایی برای راضی کردن ترامپ به منظور حفظ توافق هسته‌ای با وجود حمایت برخی از مشاوران ارشد او باعث شده است آن‌ها اکنون برای حفظ این توافق به دنبال لابی کردن با کنگره آمریکا باشند.
انتهای پیام/