آژانس بین المللی انرژی اتمی تاکنون هیچ هشداری نسبت به پایبند نبودن تهران به این توافق هسته ای نداده است و ناظران بین المللی ثابت کرده اند که ایران مطابق با مفاد این توافقنامه حرکت می کند. واشنگتن بدون ذکر موردی از نقض توافقنامه هسته ای از طرف تهران، با تصمیم درباره تایید نکردن این توافقنامه شک و تردید عمیقی را نسبت به انگیزه های خود ایجاد می کند.
به نظر می رسد موضوعی که در واقع واشنگتن را نگران می کند، پایبند ماندن یا نماندن ایران به مفاد این توافقنامه نیست. واشنگتن نسبت به این توافقنامه انتقاد می کند چرا که به مانعی برای تغییر مجدد در سیاست خاورمیانهاش تبدیل شده است.
اگر تایید نشدن توافقنامه هسته ای باعث وضع مجدد تحریم های آمریکا شود و این اقدام ایران را به مسیر جدیدی در برنامه هسته ای اش سوق دهد، بی شک این موضوع برابر با اضافه شدن بحران هایی به خاورمیانه جنگ زده و بی ثبات است و متاسفانه تلاش های دیپلماتیک بین المللی برای مدیریت این شرایط بیهوده خواهد بود. همچنین اعتبار واشنگتن در نظارت بر توافقنامه های بین المللی به طور جدی تضعیف خواهد شد.
برای حفظ روند منع گسترش تسلیحات هستهای، مخصوصا زمانی که مسئله هسته ای در شبه جزیره کره در نقطه اوج خود قرار دارد، همه طرف ها در توافقنامه هسته ای ایران باید میراث مذاکرات را حفظ کرده و بر اجرای دقیق آن پافشاری کنند. پایبندی به این موضوع می تواند باعث حل و فصل صلح آمیز بحران هسته ای جهانی شود. در غیر این صورت، تصویر کلی ضد گسترش تسلیحات هسته ای می تواند به یک حالت مجهول تبدیل شده و همه کشورهای کره زمین را در سایه یک تهدید هسته ای ویرانگر قرار دهد.
انتهای پیام/