به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛ اواخر قرن نوزدهم، دستگاه شگفت انگیزی که تلفن نامیده می‌شد اختراع شد، اما مفهوم ساده کابل‌های تلفن زیرزمینی هنوز به ذهن مهندسی نرسیده بود. مجموعه‌ای از سیم‌های تلفن از برج‌های غول پیکری بالای سر عابران پیاده در همه شهرهای بزرگ آویزان بودند. خدمات تلفن در آن زمان بسیار گران بود و فقط ثروتمندان می‌توانستند از آن بهره‌مند شوند.
در سوئد اولین تلفن عمومی در شهر استکهلم در سال ۱۸۸۰ توسط کمپانی تلفن بل افتتاح شد که در اصل تن‌ها ۱۲۱ مشترک داشت. این شرکت تلفن بین ۱۶۰ تا ۲۸۰ کرون سوئدی بستگی به موقعیت مشترک و فاصله تماس از مشترکانش دریافت می‌کرد. این مبلغ معادل ۱۱۰۰ تا ۱۹۶۶ دلار آمریکا به نرخ امروز است که بسیار گران بوده است. شرکت تلفن بل با نرخ بالایش خیلی زود رقیبی در شرکت تلفن عمومی استکهلم پیدا کرد که در سال ۱۸۸۳ توسط مهندس هنریک توره سدرگرن تاسیس شد. او می‌خواست در هر خانه‌ای یک تلفن باشد؛ بنابراین مبلغ بسیار کمی برای هر تماس دریافت کرد و تعداد مشترکینش به سرعت افزایش یافتند.
تا سال ۱۸۸۶ استکهلم بیشتر از هر شهر بزرگ دیگری در جهان تلفن داشت یعنی ۴۸۳۲ مشترک از جمله ۱۶۰۰ مشترک در کمپانی بل.
در سال ۱۸۸۷ این شرکت بزرگ‌ترین کمپانی تلفن دنیا شد و به اندازه کافی بزرگ بود که کمپانی بل را در سال ۱۸۸۸ بخرد. در این روزهای اولیه، هیچ ایستگاهی وجود نداشت و همه مشترکین از نظر فیزیکی با یک سیم به یک مرکز وصل می‌شدند. مرکز تلفن استکهلم هزاران سیم در جهات مختلف داشت. یک برج عظیم این سیم‌ها را به هم متصل نگه می‌داشت.
این برج تلفن مشهور در سال ۱۸۸۷ افتتاح شد و بیش از ۵۵۰۰ سیم تلفن داشت که طول آن‌ها در مجموع به ۵۰۰۰ کیلومتر می‌رسید. شبکه این خطوط تلفن بسیار آسیب پذیر بود. مردم محلی فکر کردند که این برج زشت است و حتی شکایت کردند که جلوی آفتاب را می‌گیرد. با وجود اعتراض مردم و مطبوعات شرکت تلفن فکر کرد باید برج را بازسازی کند. رقابت دکوراسیون برگزار شد و در سال ۱۸۹۰ چهار منار کوچک در چهار گوش برج قرار گرفت و در همه رویدادهای مهم استکهلم پرچم شهر در این برجک‌ها افراشته می‌شدند. هرچند این برج اکنون منسوخ شد و شرکت متوجه شد که کابل‌های زیرزمینی بسیار بهتر از برج هستند؛ بنابراین تا سال ۱۹۱۳ همه شبکه تلفن زیر زمین قرار گرفت و برج عملکرد خود را از دست داد.
منبع:برترین ها
انتهای پیام/