انتشار یافته: ۱
در انتظار بررسی: ۰
علائم ورود به حوادث وسیعتر درامریکا است
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛ روزانه و سالیانه تعداد بسیاری از شهروندان آمریکایی به خاطر قانون آزادی حمل سلاح شخصی کشته می‌شوند. متمم دوم قانون اساسی این کشور، بلای جان مردم آمریکا شده و «انجمن ملی سلاح» و حامیان‌اش چه در سطح کنگره و دولت و چه در سطح مردم، طی چند دهه اخیر به شدت مانع از تصویب لایحه کنترل سلاح شده‌اند. ۵۲ سال کشتار جمعی مردم به دست مردم فاجعه‌ای است که در تاریخ دنیا بی‌سابقه است.
«کشتار لاس وگاس» آمریکا را می‌توان -طبق ادعای رسانه‌های اصلی آمریکا- بزرگ‌ترین کشتار تاریخ معاصر این کشور قلمداد کرد. جنایتی که چند روز پیش از این، از طبقه سی و دوم هتل مجاور یک کنسرت در فضای باز به نام هتل «مندلی بِی» توسط مردی ۶۴ ساله به نام «استفن پادوک» اهل نوادا صورت گرفت. در پایان ماجرا، جنازه وی پس از خودکشی در اتاق‌اش در هتل مذکور توسط پلیس یافت شد.
این خلاصه ماجرا در دو خط بود اما ماجرای اصلی و موضوع بحث این گزارش به مسئله تولید و فروش سلاح در آمریکا و چالش‌هایی که متمم دوم قانون اساسی این کشور مبنی بر حق نگهداری و حمل سلاح ایجاد کرده، برمی‌گردد. سالهاست که در آمریکا در ظاهر امر چالش بزرگی بین دموکرات‌ها و لیبرال‌ها به عنوان حامیان کنترل سلاح و جمهوریخواهان به عنوان حامیان فروش و در دسترس بودن سلاح در سرتاسر این کشور وجود دارد.
البته از این حقیقت مغفول نمانیم که تمامی دولت‌های دموکراتی که بر سر کار بودند، یا در بلندگوهای خود احقاق حقوق کشته‌شدگان را فریاد می‌زدند و در خفا به طمع سود صادرات سلاح به کشورهای دیگر، با تولیدکنندگان اسلحه در آمریکا تبانی و همکاری می‌کردند و یا اگر هم به دلیل جذب حمایت داخلی سودای مخالفت به سر داشتند، حریف جاه‌طلبی‌ها و لابی‌های قدرتمند «انجمن ملی سلاح» (NRA) نشدند.
در سرتاسر دنیا، تنها در آمریکا فروش و دسترسی آسان اسلحه ممکن است. شهروندان آمریکایی در غالب نقاط این کشور به راحتی همچون خرید یک پاکت شیر، قادر به خرید اسلحه هستند. و در پاسخ، صراحتا ترس خود از کشته‌شدن و یا مورد تجاوز قرار گرفتن را مطرح می‌کنند. آنان، اسلحه را ضامن امنیت خود معرفی می‌کنند. این امر، چیزی به جز ناامنی، وحشیگری، و عدم ثبات اجتماعی و فردی آمریکایی‌ها را به ذهن مخاطب متبادر می‌کند؟
مرگ ۵۹ انسان و مجروح شدن بیش از ۵۴۰ نفر دیگر آن هم توسط یک نفر که خیلی راحت دست کم ۱۰ قبضه مسلسل بصورت قانونی و غیرقانونی خریداری کرده، اولین فاجعه در تاریخ معاصر آمریکا نبوده و آخرین آن هم نیست اما دست کم تا بدین لحظه، بدترین آن بوده است. جنبه دیگر قضیه آن است که این پدیده متداول را راه علاجی نیست و فریاد دادخواهی فعالان مدنی و حقوق بشری این کشور راه به گوش‌های «خودناشنوا»یِ سیاستمدارانشان نمی‌رود.
انجمن ملی سلاح، قدرت و پشتوانه بسیاری دارد و هر از چند گاه نیز، آمریکایی‌های محافظه‌کار ملی‌گرا، ویدئوهایی را منتشر می‌کنند و در آنها اظهاراتی علیه برخی از چهره‌های لیبرال و سینمای هالیوود و برخی سیاستمداران آمریکایی مطرح می کنند که به گمان آنها حامی محدود شدن خرید و فروش و یا حمل اسلحه در این کشور هستند. محتوای این ویدئوها، حاوی پیام‌های تهدید است و به همین دلیل، بسیاری از چهره‌های سیاسی و هنری مربوطه سعی می‌کنند که برای خود هزینه‌سازی نکنند و به سکوت فرو می‌روند.
درست پس از استقلال آمریکا در برابر بریتانیا بود که حق حمل اسلحه به شهروندان این کشور اعطا شد. موسسان ایالات متحده آمریکا، مدعی بودند که خواستار این هستند که حکومت نتواند در مقابل مردم خودکامگی کند و مردم بتوانند در مقابل آن دست به قیام مسلحانه بزنند. لذا، ۱۰ متمم را تحت نام «آزادی‌های فردی» به تصویب رساندند که متمم دوم صراحتا به حق دارا بودن سلاح برای شهروندان مربوط بود. بارها پس از کشتارهای مختلف چند دهه اخیر، جمعی از فعالان مدنی و حامیان کنترل سلاح، اقدام به گردهمایی و اعتراض کردند که پس از بی‌توجهی نسبت به آنها، پیگیری‌ها مثل همیشه مسکوت مانده است.
گزارش اخیر واشنگتن پست در پی کشتار لاس وگاس، حاوی حقایقی تکان‌دهنده در مورد کشتار جمعی تاریخ معاصر آمریکا ارائه می‌دهد. نویسنده گزارش مذکور می‌نویسد:
سالهاست که کشور ما از فروش اسلحه در داخل رنج می‌برد. آیا کشته شدن ۹ نفر در کلیسا، ۲۶ نفر در مدرسه ابتدائی، ۴۹ نفر در کلوپ شبانه، و ۵۹ نفر در یک فستیوال موسیقیایی برای اثبات دیوانه‌وار بودن فروش سلاح به مردم کافی نیست؟ آیا نمی‌خواهیم بفهمیم که کشتارهای جمعی این کشور، حاصل فروش ساده اسلحه به مردم آن هم به صورت قانونی است؟
واشنگتن پست در ادامه آورد: اولین کشتار جمعی جدی در تاریخ معاصر این کشور در یکم آگوست ۱۹۶۶ توسط یک افسر نیروی دریایی آمریکا به نام «چارلز ویتمن» رقم خورد. وی در ابتدا همسر و مادر خود را کشت و سپس به یک ساختمان ۲۷ طبقه در تگزاس رفت و قبل از اینکه پلیس وی را به هلاکت برساند، ۱۴ نفر را به قتل رساند. از آن تاریخ تا کنون، ۱۳۱ مورد کشتار جمعی از ۴ نفر به بالا صورت گرفته است. ۱۲۸ مورد این حملات، توسط یک نفر و ۳ مورد دیگر توسط ۲ نفر صورت گرفته است. میانگین قربانیان این کشتارهای جمعی، در هر مورد ۸ نفر است. آگاه باشیم که این حملات شامل درگیری‌های مسلحانه گروهی، درگیری‌های خانوادگی، و قتل در زمان سرقت نمی‌شود.
مجموعا از ۲۷۱ نوع سلاح در کشتارهای جمعی این ۵۲ سال اخیر استفاده شده است و عاملان کشتار، معمولا از سه نوع اسلحه در کشتار خود استفاده کرده‌اند. از میان این ۲۷۱ نوع سلاح، ۱۶۴ نوع بصورت قانونی خریداری شده و ۳۹ نوع هم غیرقانونی. اما آن نوع اسلحه‌هایی که برای عاملان کشتار جمعی محبوب‌تر بوده شامل موارد زیر می‌شود:
«گلاک ۱۹» و «والدر پی ۲۲» دو اسلحه محبوب کمری در آمریکا هستند که بیشتر توسط پلیس شهری استفاده می‌شود. این دو نوع تفنگ، سبک، خوش‌دست، سریع، و ارزان هستند. لذا، تفنگ‌های ۹ میلیمتری نیمه‌خودکار برای عاملان جنایت بسیار مناسب بوده‌اند.
دومین اسلحه محبوب عاملان کشتار، کلاشنیکوف است که در ایران به کلاشینکف مشهور می‌باشد. کلاشنیکوف، با توجه به سهولت استفاده و نگهداری، قدرت بالا، هزینه اندک تولید و دوام زیاد، طی این سال‌ها به محبوب‌ترین تفنگ تهاجمی دنیا تبدیل شده است. مردی که در ۱۷ ژانویه ۱۹۸۹ به یک مدرسه ابتدایی در استاکون کالیفرنیا حمله کرد و ۵ کودک را به قتل رساند و ۳۰ دانش‌آموز دیگر را مجروح کرد، روان‌پریش و معتاد بود اما اسلحه‌ها را بصورت قانونی از اورگون و کالیفرنیا خریداری کرده بود.
از میان ۱۳۴ عامل کشتار، فقط سه مورد آنها زن بودند و ۷۵ نفر (بیش از نیم) در صحنه جنایت و یا حوالی آن کشته شدند که غالبا خودکشی کرده‌اند. این سه زن شامل این افراد هستند: «تشفین مالک» زن پاکستانی که در جریان کشتار سن برناردینو همسرش را یاری کرد؛ «جنیفر سن مارکو» که در سال ۲۰۰۶ رییس سابق‌اش و ۶ کارمند او را به رگبار بست؛ و «شری رودز» که در سال ۲۰۱۴، برادرش و سه تن از اقوام را در یک جلسه فامیلی به قتل رساند.
۲۷ درصد کشتارهای جمعی آمریکا، در محل کار صورت گرفته است و از هر ۸ مورد، یک مورد در مدرسه بوده است. دیگر موارد هم در اماکن مذهبی، نظامی، بازار، رستوران‌های و غیره رخ داده است. کالیفرنیا با ۲۱ مورد کشتار جمعی، در میان ۴۰ ایالت قتل‌عام صورت‌گرفته در آنها، رکوردار است.
طبق آمار پایگاه Gun Violence آمریکا، تعداد کشته‌شدگان در اثر اسلحه از آغاز سال ۲۰۱۷ تاکنون، ۲۷۳ نفر بوده است. طبق آخرین آمار سالیانه، در سال ۲۰۱۵، ۱۲ هزار نفر در اثر شلیگ گلوله از اسلحه‌های شخصی کشته شده‌اند که نیمی از آنها در اثر خودکشی بوده است. همچنین ۲۵ هزار نفر در طی این سال، در اثر شلیک گلوله مجروح شده‌اند.
واشنگتن پست در ادامه مدعی شد که دیتابیس (پایگاه داده‌ها) وسیع و معتبری برای میزان کشته‌شدگان سالیانه در آمریکا در اثر شلیک اسلحه شخصی وجود ندارد و به نقل از بررسی سال ۲۰۱۳ پایگاه USA Today آورد که حتی داده‌ها و اطلاعات FBI از مرگ توسط شلیک اسلحه شخصی فقط ۵۳ درصد دقیق و درست است.
خط زمانی فوق مربوط به آمار کشته‌شدگان در اثر شلیک از اسلحه شخصی در طبقه‌بندی‌های مختلف و از سوی دست‌کم معتبرترین منابع موجود است که البته آمارهای متفاوت ارائه داده‌اند
آمریکا فقط ۵ درصد از جمعیت کل کره زمین را در برمی‌گیرد اما ۳۱ درصد از کشتارهای جمعی و فردی بر اثر شلیک اسلحه در دنیا، از آنِ این کشور است. آماری که بی‌سابقه بوده و اعتراض مجامع و نهادهای حقوق بشری داخلی و خارجی هیچ تاثیری در روند بی‌تفاوتی مسئولان آمریکایی نسبت به این فاجعه بزرگ و سناریوی دیوانه‌وار نداشته است. اکنون، روزانه بطور میانگین ۳۹ نفر در آمریکا بر اثر شلیک از اسلحه‌های شخصی کشته می‌شوند.
نمودار بالا، نشاندهنده تعداد قربانیان کشتارهای جمعی آمریکا از سال ۱۹۶۶ تا سال ۲۰۱۴ است /این آمار در ژوئن سال ۲۰۱۵ تهیه شده است
منبع:مشرق
انتهای پیام/