یامین‌پور اخیراً سفر چند روزه‌ای به کشور تونس داشت و از نزدیک با برخی چهره‌های فعال سیاسی و دینی دیدار کرد.
وحید یامین پور در صفحه اینستاگرام خود نوشت:
تونس
درباره‌ی دیدار با راشد الغنوشی
از زمانی که اولین جرقه‌ی بیداری اسلامی یا بهار عربی در تونس زده شد کنجکاو بودم تا اثرگذاری اسلامگرایان تونس و رهبر آن‌ها "راشد الغنوشی" را در آن ببینم.
راشد الغنوشی را به عنوان خمینی مغرب عربی می‌شناختند؛ او حتی درباره شخصیت امام کتاب نوشت و به علت مبارزاتش با دیکتاتور غربگرای تونس حتی به حبس ابد محکوم شد و بعد‌ها از کشورش اخراج شد؛ مانند بسیاری از رهبران اخوان المسلمین در سایر کشورها.
شعله‌ها که به مصر رسید ظاهر ماجرا نشان می‌داد بهار عربی به نفع اخوان المسلمین میوه بدهد. به قدرت رسیدن محمد مرسی در مصر این آرزو را برای آن‌ها به یقین بدل کرد. حالا منتظر بودیم الغنوشی هم چنین جایگاهی بیابد.
جمهوری اسلامی همواره جریان اخوان را به آرمانش نزدیک‌تر می‌دید و از آن حمایت می‌کرد تا آنجا که شاخه سوری آن علیه بشار و جبهه مقاومت وارد عمل شد. حالا ماجرا پیچیده شده بود. ما از آن‌ها در مقابله با اسرائیل حمایت می‌کردیم و آن‌ها تحت حمایت ترکیه علیه حکومت سوریه می‌جنگیدند!
اینجا بود که راشد الغنوشی رهبر اسلامی مغرب عربی، خمینی را وا نهاد و گفت: من خمینی نیستم بلکه اردوغان هستم!
این حرف بیش از آنکه سیاسی باشد ارجاع دارد به الگویی مقابل الگوی انقلاب اسلامی که راشد دنبال می‌کرد؛ حرکت از اسلام سیاسی به لیبرالیسم و سکولاریسم.
النهضه حزب اسلامگرایان تونس اکنون ۶، ۹ کرسی یعنی حدود یک سوم کرسی‌های پارلمان را در اختیار دارد. این وضعیت را از دو نظر می‌توان دید:
اول اینکه راشد خوشحال باشد که پس از سال‌ها تبعید و فشار استبداد "بن علی" حالا می‌تواند در کشورش فعالیت سیاسی داشته و دست کم به اندازه یک سوم در قدرت سیاسی دخیل باشد.
اما منظر دوم این است که اکنون اکثریت قدرت در دست همان جریانی است که علیه شان انقلاب شده بود. انگار شاه و همه مردانش هستند، ولی فقط خودش نیست. ملی گرایان لیبرال تونسی با رهبری سبسی (رئیس جمهور) با راشد وحزبش دشمن اند. مدام او را تحت فشار می‌گذارند و این کار او را تراشیده و به کوتاه آمدن از مواضعش مجبور کرده است. راشد و در یک نگاه همه اخوانی‌ها با نوعی بحران هویت مواجه اند. آن‌ها از الگوی انقلاب اسلامی ایران عدول کردند و در دامن سکولاریسم افتادند و این نقض اصیل‌ترین مبنای عقیدتی آنهاست..
آنچه در این جلسه یک ساعته در چهره او دیدم فشار، ترس و نگرانی بود.
او مجبور است در مقابل قوانین غیر اسلامی که هر روز در تونس بیشتر میشوند سکوت کند تا به تندروی و تحجر متهم نشود. زمان معلوم خواهد کرد کدام الگو در برابر استبداد غربگرا موفق‌تر است."
انتهای پیام/