در میان این تصاویر دلخراش، بیش از همه تصویر وداع دردمندانه مادری با نوزادش متأثرکننده است. هیچ انسانی نمی‌تواند در مقابل این صحنه تاب بیاورد و جاری شدن اشکش را کنترل کند.
آری از همان روزی که دست حضرت قابیل
گشت آلوده به خون حضرت هابیل
از همان روزی که فرزندان آدم
زهر تلخ دشمنی در خونشان جوشید
آدمیت مرد!
گرچه «آدم» زنده بود.
صحبت از پژمردن یک برگ نیست
وای! جنگل را بیابان می کنند
دست خون آلود را در پیش چشم خلق پنهان می کنند!
هیچ حیوانی به حیوانی نمی دارد روا
آنچه این نامردمان با جان انسان می کنند !
در کویری سوت و کور
در میان مردمی با این مصیبت ها صبور
صحبت از مرگ محبت٬ مرگ عشق
گفتگو از مرگ انسانیت است...
انتهای پیام/
یا مولا دیگر واقعا بلا عظیم شد بیا بیا جان مادر پهلو شکسته ات بیا
محرم همه برای فرج دعا کنیم