• رنجی که به نظر می‌رسد غالب و تحمل‌ناپذیر است.
• احساس ناامیدی، آن چنان که گویی هیچ نکته مثبتی در زندگی وجود ندارد.
• افکار منفی و آشفته
• تصور اینکه راه‌حلی به جز خودکشی وجود ندارد.
• مرگ را بهترین تسکین پنداشتن
• این فکر که بدون شما همه زندگی بهتری خواهند داشت.
• احساس بی‌ارزشی
• احساس تنهایی شدید، حتی میان اقوام و دوستان
• ناتوانی از درک چرایی این افکار و احساسات
آنچه باید به خاطر داشته باشید:
• شما تنها نیستید. افراد بسیاری دچار این احساس و افکار شده‌اند و اکنون زندگی می‌کنند.
• صحبت درباره خودکشی ایرادی ندارد. این کارکمک می‌کند احساس بهتری داشته باشید.
• افکار خودآزاری یا خودکشی، نشانه‌ای از پریشانی روانی شدید است. شاید به علت ناکامی در عشق، از دست دادن شغل، شکست در روابط یا تجربه خشونت و سوء‌استفاده جنسی این افکار سراغ شما بیاید.
• شما مقصر نیستید و این تجارب ممکن است برای هرکس روی دهد.
• این مشکلات درمان‌پذیر است.
• کسانی هستند که می‌توانند به شما کمک کنند.
افرادی که درباره خودکشی فکر می‌کنند، اغلب نشانه‌ها و سرنخ‌هایی از خود بروز می‌دهند که نشانگر احتمال برنامه‌ریزی برای آسیب به خود است. حواستان به نشانه‌ها و علائم خطر باشد. هرگز نپندارید که فرد می‌تواند بر این مشکلش غلبه کند و فقط حرفش را می‌زند و این فکر، بدون اتفاق ناگواری، به پایان می‌رسد. اگر فردی درباره خودکشی حرف می‌زند، او را تنها نگذارید؛ حتی اگر تلاش دارد شما را متقاعد کند که حالش خوب است.
کمکش کنید تا از یک مشاور یا پزشک، همین حالا و نه بعدا کمک بگیرد. فردا ممکن است خیلی دیر باشد.
از تغییرات رفتاری که ممکن است علامتی مبنی بر این باشد که فرد در شرایط سخت بوده و در خطر است، آگاه باشید. نشانه‌ها و عوامل خطر احتمال خودکشی عبارتند از:
• افسردگی یا سابقه افسردگی در خانواده
• سابقه تلاش برای خودکشی
• خودکشی اخیر یک دوست یا سابقه خودکشی در خانواده
• صحبت درباره خودکشی کردن
• اشتغال ذهنی ناگهانی با مرگ
• بخشیدن وسایل شخصی
• ناراحتی به‌علت شکست یا فقدان، مثل شکست در امتحان، اخراج شدن از دانشگاه، شکست عاطفی یا مرگ یکی از دوستان یا بستگان
• انزوا و دوری کردن از دوستان و خانواده
• توجه نکردن به ظاهر شخصی
• بر زبان آوردن جملاتی از قبیل «آرزو داشتم از اینجا محو شوم» یا «من بی‌ارزش هستم» یا «آیا خدا کسانی که خودکشی می‌کنند را مجازات می‌کند؟»
• عدم تمایل به حضور در دانشگاه، محل کار، تفریح و فعالیت‌های اجتماعی
• جراحات مکرر و غیرعادی مثل جراحات تازه یا جای زخم روی مچ دست، خراش و اثر طناب روی گردن یا جراحات حاصل از سقوط مکرر از بلندی
• افزایش مصرف الکل و مواد
• پذیرش خطر‌های غیرضروری
• تغییر در عادات خورد و خوراک یا خواب
اگر احساس می‌کنید که زندگی ارزش ادامه دادن ندارد، کمک بگیرید. شما تنها نیستید
کمک در دسترس است. کارهایی که می‌توانید انجام دهید:
• صحبت درباره احساستان با یکی از اعضای مطمئن خانواده، دوستان و هم‌دانشگاهی‌ها
• اگر فکر می‌کنید در خطر آسیب‌رساندن به خودتان قرار دارید، با خدمات اورژانس یا مشاوره‌های تلفنی تماس بگیرید یا مستقیم به آنجا بروید.
• با متخصصان برای مثال روان‌پزشک، روان‌شناس، متخصص بهداشت روانی، مشاور یا مددکار اجتماعی صحبت کنید.
• به گروه‌های خودیاری یا گروه‌های حمایتی از افرادی که چنین تجربیاتی داشته‌اند، ملحق شوید. در این گروه‌ها افراد برای رفع احساسات منفی به یکدیگر کمک می‌کنند.
• دلسرد نشوید! ممکن است پیدا کردن درمان مناسب زمان ببرد.
از قطار افسردگی پیاده شوید!
آیا می‌دانید برخی افراد ممکن است افکار خودکشی داشته باشند؟
در افراد دچار افسردگی شدید، افکار خودکشی شایع است. آنچه باید بدانید:
• خودکشی قابل‌پیشگیری است.
• صحبت درباره خودکشی ایرادی ندارد.
• پرسش درباره افکار خودکشی موجب تحریک به انجام دادن خودکشی نمی‌شود. این پرس‌وجوها غالبا اضطراب را کاهش می‌دهد و فرد احساس می‌کند که دیگران او را درک می‌کنند.
• تهدید برای کشتن خود
• گفتن جملاتی مانند این: «وقتی بمیرم هیچ‌کس دلتنگ من نمی‌شود. نبودن من برای کسی مهم نیست.»
• جستجوی راه‌های خودکشی؛ مانند جستجوی سم حشرات، سلاح گرم یا دارو، جستجو در اینترنت در مورد روش‌ها و ابزار‌هایی که دیگران برای خودکشی استفاده کرده‌اند.
• خداحافظی کردن با اعضای خانواده و دوستان، بخشیدن یا دور انداختن اشیای ارزشمند و خاطره‌انگیز یا نوشتن وصیت‌نامه واقعیت‌هایی درباره خودکشی
• پیشگیری از خودکشی در مراکز تحصیلی و خوابگاه‌ها یک ضرورت است زیرا در این حالت یک خودکشی در دانشگاه یا خوابگاه، ممکن است آغازگر خودکشی نفرات بعدی باشد.
• زنان بیشتر اقدام به خودکشی می‌کنند، اما خودکشی منجر به مرگ در مردان زیادتر است.
اگر شما یا کسی که می‌شناسید، قصد خودکشی دارد...
• با یک نفر درباره احساساتتان صحبت کنید؛ یک دوست، والدینتان، استادتان یا پزشک خانوادگی‌تان.
• با مرکز مشاوره یا مشاوره تلفنی دانشگاه تماس بگیرید و با مشاور صحبت کنید. اصلا تعلل نکنید. خودکشی برگشت ناپذیراست. شانس دومی وجود ندارد.
• هرچند درد شما ممکن است غیرقابل تحمل باشد، اما تلاش کنید تا باور کنید امید به آینده هنوز وجود دارد. این زمان‌های سخت می‌گذرند. خودکشی جواب مشکلات شما نیست. راه‌حل بهتری وجود دارد و افرادی هستند
که به شما کمک می‌کنند. پس بگذارید حالا این کار را انجام دهند، زمانی که بیش از هر وقت دیگری به آنها نیاز دارید.
• زمان مناسب و مکان آرامی برای صحبت درباره خودکشی با فرد پیدا کنید.
• او را برای کمک گرفتن از متخصصانی از قبیل پزشک، متخصصان بهداشت روانی، مشاوران و مددکاران اجتماعی تشویق کنید. پیشنهاد همراهی با آنها را بدهید.
• اگر فکر می‌کنید فرد در آستانه خطر است، او را تنها نگذارید. از متخصصان خدمات اورژانسی، خطوط تلفنی بحران، متخصصان مراقبت‌های بهداشتی یا اعضای خانواده کمک بگیرید.
• اگر این شخص، با شما زندگی می‌کند، مطمئن شوید که به وسایل خودآزاری (مانند حشره‌کش‌ها، سلاح گرم یا داروها) در خانه دسترسی ندارد.
• برای بررسی اینکه شخص چه کار می‌کند، با او در تماس باشید.
سازمان جهانی بهداشت هر ساله به مناسبت روز جهانی بهداشت (۷ آوریل مصادف با ۱۸ فروردین) یکی از موضوعات شایع در جامعه را با هدف افزایش توجه و آگاهی عموم مردم و تمرکز اقدامات و فعالیت‌ها انتخاب می‌کند. شعار سال ۲۰۱۷ میلادی برابر با سال ۱۳۹۶«افسردگی، بیا حرف بزنیم» است. افسردگی اختلال روانی شایعی است که تمامی گروه‌های سنی را در جوامع مختلف درگیر می‌کند.
• افرادی که قبلا سعی کرده‌اند به زندگی خود پایان دهند.
• افرادی که افسرد‌ه‌اند یا الکل و مواد مصرف می‌کنند.
• آنهایی که دچار پریشانی روانی شده‌اند، برای مثال فرد مهمی را از دست داده یا شکست عشقی خورده‌اند.
• افرادی که دچار بیماری‌های مزمن‌اند.
• افرادی که جنگ، خشونت، سوء استفاده (تجاوز)
آسیب روانی یا تبعیض را تجربه کرده‌اند.
• آنهایی که از نظر اجتماعی منزوی و گوشه‌گیرند.
اگر فردی درباره خودکشی صحبت می‌کند، رفتارش را جدی بگیرید. باور کنید که ممکن است خودکشی واقعا اتفاق بیفتد. بگذارید دوستتان بداند شما می‌خواهید کمکش کنید. حاضر و در دسترس باشید و تشویقش کنید دنبال مشاوره تخصصی برود. کارهای دیگری که می‌توانید انجام دهید شامل موارد زیر است:
• به حرف‌های دوستتان گوش دهید. تفکرات و احساساتش را نقد منفی نکنید. به او این امید را بدهید که راه چاره دیگری هم هست.
• به فرد بگویید که او برایتان آدم مهمی است. برایش مثال‌های مشخص بزنید تا بداند خودکشی وی چقدر برای شما و دیگران عذاب‌آور است.
• دوست خود را مسخره نکنید. ممکن است او تلاش کند به شما بقبولاند که فقط شوخی کرده است.
• تنهایش نگذارید. کنارش بمانید و کمکش کنید تا با مشاوره تلفنی دانشگاه، صدای مشاور یا
اورژانس اجتماعی تماس بگیرد یا او را به مرکز مشاوره یا اورژانس ببرید.
• ابزار بالقوه خطرناک مثل سم، دارو، اسلحه، تفنگ، طناب و تیغ را از دسترسش دور کنید.
• اگر دوستتان این موارد را قبول نکرد، فورا با اورژانس تماس بگیرید.
اغلب افراد برای یک یا چند بار در طول زندگی خود به خودکشی فکر می‌کنند. اگر شما کسی را می‌شناسید که درباره خودکشی فکر می‌کند یا حرف می‌زند، این موضوع را جدی بگیرید.
اغلب افرادی که به خودکشی روی می‌آورند، مبتلا به افسردگی هستند. ممکن است احساس ناامیدی، بی‌ارزشی و احساس داشتن رنجی که هرگز از بین نمی‌رود، آنها را آزار دهد و خودکشی تنها راه‌حل برای مشکلات و پایان دادن به این رنج و بدبختی به نظر برسد. افسردگی قابل‌درمان است، اما خودکشی برگشت‌ناپذیر است. به همین علت حرف زدن یا فکر درباره خودکشی را جدی بگیرید.
شما می‌توانید به فردی که به خودکشی فکر می‌کند و نجات زندگی او کمک کنید.
منبع:هفته نامه سلامت
انتهای پیام/