انتشار یافته: ۱
در انتظار بررسی: ۰
کشورهای اسلامی باید میانمار را شدیدا تحریم و برای حکومت جانی آن مجازات تعیین کنند .
وخامت شرایط روهینگیایی‌ها مسئله جدیدی نیست. حق شهروندی آنها مدت زیادی است که به رسمیت شناخته نمی‌شود و از مشارکت آنها در امور سیاسی و مدنی ممانعت به عمل می‌آید. روهینگیایی‌ها در میانمار حق رای دادن ندارند و نمی‌توانند جایگاه سیاسی به دست آورند. مشکل بزرگتر این است که شرایط اقتصادی آنها به حدی وخیم است که تمام جنبه‌های زندگیشان تحت شعاع قرار گرفته است.
سی‌ان‌ان نوشت: آنچه بر سر مردم روهینگیا می‌آید به طور واضح نقض ماده دوم منشور جهانی حقوق بشر است. بر اساس این منشور، دولت یک کشور باید بدون توجه به نژاد، رنگ پوست، جنسیت، زبان، اعتقادات مذهبی، عقاید و ریشه یک شخص، به او احترام بگذارد و از حقوقش حمایت کند. محدودیت‌هایی که بر حقوق جامعه روهینگیایی اعمال شده است همچنین با کنوانسیون حقوق کودک و اعلامیه حقوق اقلیت‌های قومی، مذهبی و زبانی در تناقض است.
در سالهای اخیر خشونت علیه مسلمانان روهینگیا به اوج رسیده و به کشتار و آواره شدن تعداد زیادی از مردم بی‌گناه منجر شده است. در سال 2012 تقریباً 200 نفر که اغلب آنها مسلمان روهینگیایی بودند، در درگیری‌ها کشته شدند. حال آنها بین مرگ و آوارگی، گزینه دوم را انتخاب کرده‌اند و به بنگلادش که خود با مشکلات اقتصادی دست و پنجه نرم می‌کند، گریخته‌اند.
این فاجعه انسانی را نمی‌توان نادیده گرفت: بنابر گزارش سازمان بین المللی مهاجرت بیش از 18500 مسلمان روهینگیایی تا پایان ماه اوت به اردوگاه مهاجران بنگلادشی رسیده‌اند. این در حالیست که آمار بروز شده‌ی سازمان ملل تعداد این افراد را بیش از 400 هزار نفر اعلام می‌کند.
زنان و کودکانی که در اردوگاه پناهجویان «کوتوپالنگ» نزدیک مرز میانمار و بنگلادش هستند داستان‌های هولناکی از آنچه در راخین می‌گذرد تعریف می‌کنند. آنها با چشم خود کشته شدن خانواده، اقوام و عزیزانشان را دیده‌اند. کاملاً مشخص است آنها برای ادامه زندگی به محبت، دلسوزی و کمک دیگران نیاز دارند.
در 25 اوت حمله‌های ارتش میانمار علیه مسلمان روهینگیا آغاز شد و در پی آن جمعیتی زیادی از این اقلیت، سرزمین خود آواره شدند. روهینگیایی‌ها در میانمار، که اکثریت جمعیت آن بودایی است، همواره سرکوب شده‌اند. ارتش میانمار که 50 سال بر این کشور حکومت کرده است، هنوز هم کنترل سیاست‌های امنیتی را در دست دارد. «آنگ سان سو چی»، رهبر حزب حاکم میانمار که برنده جایزه صلح نوبل نیز هست، در سه هفته اخیر در برابر این خشونت‌ها سکوت کرده است و این کار او واکنش جامعه جهانی را در پی داشته است. جامعه جهانی خواستار پس گرفتن جایزه نوبل از این مقام میانماری شده است.
انتهای پیام/