وی افزود: آمار معلولان جسمی و حرکتی اکنون به بیش از ۴۵۰ هزار نفر رسیده که این افراد نیازمند خدمات ویژه هم به لحاظ توانبخشی هم به لحاظ مناسب‌سازی معابر و محیط زندگی دارند.
نحوی نژاد بیان کرد: متاسفانه در مناسب‌سازی معابر و اماکن رتبه خوبی در دنیا نداریم و با وجود اینکه در قالب قانون جامع حمایت از معلولان اقداماتی انجام شده و لفظی به عنوان مناسب سازی وارد ادبیات اجتماعی و اقتصادی ما شده، اما هنوز با عمل به این قوانین و ورود داوطلبانه دستگاه‌ها برای مناسب سازی فاصله داریم.
معاون توانبخشی سازمان بهزیستی ادامه داد: در حال حاضر حدود ۳۰ درصد دستگاه‌ها مناسب سازی داشتند که وضعیت یزد در بین استان‌های کشور متوسط رو به بالا است اما با توجه به انتظارات جامعه معلولان و با توجه به نگاه جامعه لازم است اقدامات جدی‌تری انجام شود.
وی افزود: سازمان بهزیستی لایحه اصلاحی برای قانون جامع معلولان ارائه داده که بر اساس پیگیری های نمایندگان مجلس در بازنگری قانون جامع معلولان، مجازات‌هایی نیز برای افراد و دستگاه‌هایی که مناسب سازی را مدنظر قرار نمی دهند در نظر گرفته شده که امیدواریم با ضمانت‌های اجرایی مناسب، این قوانین به مرحله اجرا درآید.
نحوی نژاد تاکید کرد: انزوا و خانه نشینی معلول یعنی از بین رفتن ویأس و دلمردگی، ایجاد زخم بستر، ایجاد مشکلات و بیماری‌های جبران‌ناپذیر دیگر که باید برای جلوگیری از این وقایع چند مولفه را در نظر بگیریم که یکی از آنها بحث فرهنگ سازی در جامعه است.
وی اظهار داشت: بعد از آن، مسئله عبور و مرور و مناسب‌سازی مدنظر است و زمانی که از مناسب‌سازی صحبت می کنیم، منظور فقط بالابر و رمپ و ... نیست، بلکه به رسمیت شناختن زبان اشاره برای ناشنوایان یا گسترش متون خط بریل برای نابینایان نیز خود نوعی مناسب سازی است.
نحوی نژاد تاکید کرد: مناسب سازی به همه اموری اطلاق می شود که معلولان را از انزوا خارج کند و هر آنچه در زمینه اشتغال، عبور و مرور و ... معلول را به انزوا ببرد، سدی در برابر مناسب سازی است.
این برنامه ها، پروژه نیست بلکه باور و فکر است زیرا ممکن است بسیاری از قوانین و مقررات را داشته باشیم اما تا زمانی که این باور در جامعه نهادینه نشود، اجرای آن امکان‌پذیر نیست.
انتهای پیام/ع