متاسفانه بار دیگر در سکوت مجامع بین المللی و در سایه انفعال برنده جایزه صلح نوبل (رئیس جمهور میانمار)، افراطی های کشور میانمار، جنایتی در ابعاد یک "پاک سازی قومیتی" ضد مسلمانان آراخین انجام دادند. طی هفته گذشته، 1000 تا 3000 مسلمان بی‌گناه و غیرنظامی (که تعداد بسیاری از آنها را زنان و کودکان تشکیل می دادند) در جنایتی هولناک، قربانی آتش و خنجر بودائی های افراطی شدند، چندین هزار نفر آواره شدند و بسیاری شاهد به آتش کشیده شدن خانه و کاشانه خود بودند، اما جهان تنها به تماشا نشست و هیچ اقدام جدی و حتی بیانی برای محکوم کردن این حادثه انجام نداد.
این جنایت هولناک که طبق کنوانسیون 1948 منع نسل کشی، مصداق بارز نسل کشی است، طبق هر تعریفی از حقوق بشر، چه جهان‌شمول و چه مبتنی بر تنوع فرهنگی، نقض فاحش حقوق بشر است، چرا که نه تنها جمعیتی عظیم را از حق پوشاک، خوراک و مسکن محروم کرده، بلکه حق زندگی را که اساسی ترین حق یک بشر است، از مسلمانان میانمار سلب کرد و آنها را به وحشیانه ترین وجه به قتل می رسانند.
به بیان دیگر صحبت از حمایت از مسلمانان میانمار، صحبت از دفاع از آزدی بیان و عقیده نیست، بلکه سخن از مسئله ای پایه ای تر، حق زندگی در میان است. سیل پناهندگان به بنگلادش که مدام در حال افزوده شدن است، ابعاد پنهان این جنایت را به مرور بیشتر نمایان می کند، جنایتی که به گفته شاهدان عینی شامل سر بریدن مادران در مقابل دیده فرزندان تا مثله کردن اجساد کودکان می شده است.
در همین راستا سازمان بهزستی کشور که متولی حمایت از قشر آسیب پذیر جامعه، به ویژه کودکان و زنان در معرض خشونت است قویا این حرکت غیرانسانی و جنایت هولناک را محکوم کرده و از دولت جمهوری اسلامی ایران به ویژه وزارت امور خارجه اقدامات مقتضی را برای کمک رسانی به مردم مظوم میانمار مبذول دارند. نیک پیداست که مهار جنایاتی این چنینی نیازمند اقدامی بین المللی و جدی است تا دیگر شاهد ریخته شدن خون مسلمانان میانمار نباشیم.
در این راه اقدامات هماهنگ کننده سازمان ملل می تواند نقش بسزایی در توقف و تنبیه ناقضان حقوق بشر در میانمار ایفا کند. امید است با اقدام هماهنگ بین المللی و جهانی، تکرار فجایع انسانی از این دست، هرگز اتفاق نیافتد و دیگر شاهد کشتار قومیتی در سایه سکوت و یا همراهی ضمنی دولتش نباشیم.
انوشیروان محسنی‌بندپی
معاون وزیر و رئیس سازمان بهزیستی کشور
انتهای پیام/