وی افزود: وقتی دانشآموز پنجم و ششم ابتدایی پسر، معلم زن داشته باشند در حالی که به الگوی مرد احتیاج دارند و قد و هیکل بسیاری از آنها بزرگ شده و خصلتهای مردانه باید در آنها تقویت شود، تربیت صورتی شکل میگیرد و این مسئله هم برای دانشآموزان و هم معلمان مشکل ایجاد میکند.
حجتالاسلام والمسلمین محمدیان با بیان اینکه برخی این تحلیل مرا به سیاستی برای کم کردن حضور زنان در شغل معلمی تفسیر میکنند، گفت: مسئله تربیت صورتی و نیاز پسران در سن 10 تا 13 سالگی یک مسئله علمی است؛ 50 درصد معلمان آموزش و پرورش به دلیل حضور دانشآموزان دختر حتماً باید زن باشد اما آمار 85 درصد معلم زن در تهران فاجعه است.
رئیس سازمان پژوهش و برنامهریزی آموزشی خاطر نشان کرد: دانشآموز پسر وقتی به اول متوسطه میرود در حالی که تا پیش از آن با معلم زن تحصیل کرده است در حال و هوای دیگری است و این مسئله همان جزء مسائلی است که در بازنگریها حتماً باید به آن توجه شود.
وی اضافه کرد: دلایل افزودن پایه ششم به دوره ابتدایی سه مطلب بود؛ اول آنکه اهداف دوره ابتدایی در 5 پایه تحقق پیدا نمیکرد و تمام نمیشد، دوم اینکه طول آموزشها در دوره ابتدایی کمهزینه و پر بازده است و سوم، باید بین دانشآموزان 12 ساله و 13ـ14 سالهها که به بلوغ رسیدهاند، فاصله بیندازیم اما در مورد شرایط دختران، غفلتهایی شد که باید در بازنگریها به آن توجه شود.
حجتالاسلام والمسلمین محمدیان با بیان اینکه عدالت آموزشی به معنای عدالت در پوشش تحصیلی یک اصل است، خاطر نشان کرد: در کنار آن، عدالت در کیفیت هم اصل یک است و دسترسی به آموزش باید با کیفیت باشد.
وی در تعریف عدالت آموزشی بیان داشت: عدالت تربیتی و آموزشی یعنی دسترس همه دانشآموزان به آموزش و پرورش با کیفیت، بدون در نظر گرفتن جنسیت، قومیت، منطقه جغرافیایی و طبقه اجتماعی.
رئیس سازمان پژوهش و برنامهریزی آموزشی یکی از دلایل زیاد شدن حاشیه نشینی را فقر منابع آموزشی با کیفیت دانست و عنوان کرد: وقتی ما با آموزش به سراغ خانواده نمیرویم، خانواده به طرف آموزش باکیفیت مهاجرت میکند و مجبور به حاشیهنشینی در کنار شهرهای بزرگ میشود.
حجتالاسلام والمسلمین محمدیان در گفتوگو با فارس با اشاره به آسیبهای تحصیل دانشآموزان در مدارس شبانهروزی، تصریح کرد: دانشآموز حقوقی دارد و نباید برای استفیای یک حق که آموزش است در مدارس شبانهروزی برود و از حق بهرهمندی از محبت خانواده محروم شود.
وی با بیان اینکه روانشناسان معتقدند سپردن کودکان به شبهخانوادهها بهتر از رشد او در پرورشگاههاست، گفت: با این وجود ما فرزندی که خانواده دارد را به آسایشگاه شبه پادگانیِ مدارس شبانهروزی میسپاریم؛ آیا این سؤال را پرسیدهایم که ما نسل آینده را چگونه میخواهیم تربیت کنیم؟ کودکی که وقتی بزرگ شد بخواهد از جامعهای که او را چندین سال از خانوادهاش جدا کرد، انتقام بگیرد.
رئیس سازمان پژوهش و برنامهریزی آموزشی خاطر نشان کرد: اگر فرد بعد از دوره متوسطه به دانشگاه هم برود در واقع از 12 سالگی او را از خانواده جدا کردهایم و چنین فردی از نظر رشد عواطف، مشکلات بسیاری دارد.
منبع:فارس
انتهای پیام/