محمد درویش، کارشناس سازمان حفاظت از محیط زیست ایران نیز در این باره گفت: عامل اصلی این وضعیت افزایش وابستگی جمعیت محلی به آب دریاچه و زمین های اطراف است.
درویش افزود: برای جلوگیری از کوچک شدن دریاچه ارومیه، ضروری است که بازها برچیده شوند و در طی 10 سال آینده منطقه ای 300 هزار هکتاری به دریاچه ارومیه بازگردانده شود.
وی در ادامه بیان کرد: ایران به همراه کشورهای همسایه آذربایجان، ارمنستان، ترکیه و عراق باید یک منطقه آزاد اقتصادی در این منطقه ایجاد کنند. بعد از آنکه مردم از آن منتفع شدند، دولت ایران از مردم خواهد خواست تا به جای کشت و پرورش چغندر قند، گاو پرورش دهند و این به احیای دریاچه ارومیه کمک خواهد کرد.
مسعود باقرزاده کریمی، عضو کار گروه احیای دریاچه ارومیه نیز با این نظر موافق است و بر اهمیت کمک سایر کشورهای منطقه برای احیای دریاچه ارومیه تاکید میکند.
کریمی گفت: محیط زیست یک مسئله جهانی است. اگر دریاچه خشک شود، طوفان نمک و گرد و خاک ممکن است تا استان گلستان و شهر گرگان هم برسد و به همین دلیل ما از کمک فوری کشورهای همسایه استقبال میکنیم. قبلاً ما با کشورهای ژاپن، استرالیا، آلمان، هلند و ترکیه همکاری داشته ایم. ما از تمامی کمک ها در راستای قوانین و مقررات بین المللی قدردانی خواهیم کرد.
بر اساس برنامه ریزیها قرار بود سال 2023 میلادی، پروژه احیای دریاچه ارومیه تکمیل شود، اما به دلیل تأمین مالی ضعیف این پروژه تقریباً میتوان با اطمینان گفت که این مهلت تمدید خواهد شد. به ویژه، کمک های وعده داده شده از سوی لئوناردو دی کاپریو و فعالان محیط زیست ژاپنی هنوز محقق نشده است.
انتهای پیام/