به گزارش خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ وقتی ارزش‌ها را به قیمت لودگی و طنز های سخیف به حاشیه می‌رانیم، همین میشود که جای خالی یک اثرِ جامع و دقیق در زمینه واقعه غدیر به وضوح احساس میشود. غدیری که در اصل بزرگترین، بالاترین و شریف ترین عید تاریخ اسلامی شیعیان است.
هرچه از اوایل انقلاب فاصله میگیریم ، آمار فیلم هایی با درون مایه تاریخی ، که بازگو کننده تاریخ صدر اسلام است کاهش می یابد ، درصورتی که هجمه های داخلی و خارجی روز به روز شدیدتر میشود و باید بیشتر در این زمینه کار شود .
ما همگی نسبت به دین اسلام ارادت و مسئولیت هایی داریم که یک وجه ادایِ دِین آن کارکردن در حوزه سینمای تاریخی-مذهبی و شناساندن این دوره ی مهم(تاریخ صدر اسلام تا هم اکنون) به اقشار مختلف جامعه و ارسال آن به بیرون از مرز ها است.
از سینمای تاریخی و شروعِ آن بگوییم و آنکه در حال حاضر جایش با چه فیلم هایی عوض شده است؟
سینمای تاریخی_مذهبی بعد از انقلاب اسلامی از درون فیلم سازان و حکومت نشأت گرفت و در ابتدای راه هم شروع خوبی داشت، اما هرچه از اوایل دهه هشتاد به جلو می آییم تعدادشان کمتر میشود که این امر حتی واکنش برخی از اهالی سینما را در پی داشته است.
عده ای از غربت سینمای مذهبی سخن میگویند عده ای دیگر هم از وارد نشدن کسانی که میتوانند این مجموعه ها را بسازند گله مند بودند و گفته اند ما باید هرساله حداقل یک کار ارزشی و فاخر داشته باشیم و بتوانیم مذهبمان و تاریخمان را به همه دنیا نشان دهیم.
در این میان حرف های دیگری هم به گوش میرسد و یک نتیجه گیری نسبی هم انجام میدهند:
آن هم سخن از ابتذال و فساد در سینمای ایران است، فسادی که متاسفانه تعداد زیادی هم به این موضوع اعتراف کرده اند و معتقدند سینمایی که فساد در آن رواج پیدا کرده باشد (چه از نظر مادی و چه از نظر اخلاقی) نمی‌تواند روی پا بایستد و آثار فاخر تولید کند.
در ادامه توضیح، وقتی پای درد و دل دسته‌ای دیگر می‌نشینیم دلایل دیگری می آورند ، اینگونه که در سینمای تاریخی ایران معمولا ساخت فیلم های تاریخی به افراد انگشت شماری محدود شده است و اگر اقدامی نکنند افرادِ دیگر وارد این عرصه نمیشوند.
فی الحال اگر از این موارد هم گذر کنیم و به آثار تولید شده بپردازیم مشکلات دیگری میبینیم همچون کج فهمی در بعضی آثار تولید شده و انحراف از حقایق تاریخی که علت آن هم تا حدودی عدمِ حضور اهل فن و صاحب نظران مطرح در این حوزه می باشد.
نگاهی به چند سال اخیر....
به چند سال اخیر که نگاهی بیاندازیم ، به وضوح سر درگمی را در بین اهالی هنر می بینیم که چگونه به جای اندک پرداختی به وقایع تاریخی مانند غدیر و برطرف نمودن شبهات غدیر و دفاع از آن، فیلم هایی میسازند به اسم طنز بی آنکه هیچ نقطه مثبت و چشم گیری داشته باشد و در آن از تمام بازیگران سرشناس حتی برای لحظه ای ایفای نقش استفاده میکنند تا فقط زمان فیلم خود را افزایش دهند.
نکته قابل توجه اینجاست که اگر با یک منتقد سینما به نقد این فیلم ها بپردازیم، متاسفانه این گردهمایی‌ها را به هیچ وجه به عنوان فیلم قبول ندارند و آن را تنها یک نقطه سیاه در کارنامه سازنده آن می‌پندارند.
در انتها امید است با نگاهی به ضروریات یک کشور اسلامی علاوه بر ساخت فیلم در همه ژانر ها به فیلم های تاریخی بهای بیشتری داده شود و باتوجه به سخنان مقام معظم رهبری و توصیه های ایشان که معتقدند یک کارسینمایی و بصری به اندازه هزاران کتاب در مورد یک واقعه میتواند در فهماندن آن نقش داشته باشد و همیشه سینما را به عنوان هنری انسان ساز و ابزاری راهبردی و تاثیر گذار دانسته اند تغییر رویکرد انجام دهیم و از مسئله غدیر و امامت حضرت علی (ع) و حوادث بعد از آن به شدت حمایت کنیم و شاهد آثار فاخر و ارزشمندی از اهالی سینما باشیم.
انتهای پیام/