به گزارش خبرنگار حوزه سیاست خارجی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، دنیا به تدریج در حال پی بردن به عمق جنایت‌های دولت میانمار علیه مسلمانان مظلوم این کشور است. تلاش‌های زیادی برای مخفی کردن این جنایت‌ها انجام گرفته؛ اما حقیقت سرانجام راهی برای آشکارسازی خود پیدا کرد و اکنون همه دنیا از آنچه در میانمار و در استان راخین می‌گذرد، خبر دارند.
بیست‌و پنجم ماه اوت عده‌ای از شورشیان روهینگیا به پاسگاه پلیس و ارتش حمله کردند دولت میانمار دو روز بعد به تلافی برخواست.
ناظران حقوق بشر در این باره می‌گویند: روستاهای زیادی از صفحه زمین پاک شده و به دلیل شلیک‌های بی‌وقفه چهار تا پنج ساعته سیل آوارگان جاری شده است و داستان‌هایی که این افراد تعریف می‌کنند به همان اندازه ترسناک و تکان دهنده است.
یکی از بازماندگان در این باره می‌گوید: خانه‌هایشان را آتش زدند و با مشقتی بسیار، سینه‌خیز فرار کرده‌اند.
وی می‌گوید: حالا تنهاست و هیچ کدام از افراد خانواده‌اش را پیدا نمی‌کند یک شبانه روز است غذا نخورده و جایی برای رفتن ندارد.
دور تازه خشونت‌ها، آنگ سان سو چی را در مرکز انتقادات قرار داده است. خانم سوچی عملا رهبری میانمار را بر عهده دارد، اما گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در امور حقوق بشر میانمار می‌گوید؛ خانم سوچی برای اقلیت روهینگیا کاری انجام نداده و حتی این خشونت‌ها را محکوم نکرده است.
ملاله یوسف‌زی که همچون خانم سوچی برنده جایزه صلح نوبل است در توئیتی خشونت‌ها را محکوم کرده و خواستار واکنش نسبت به این اعمال شده است؛ اما دولت میانمار روایت دیگری دارد و می‌گوید: نیروهای امنیتی در جستجوی کسانی هستند که تروریست خوانده می‌شوند آنها معتقدند اقلیت قومی روهینگا وجود ندارد و این افراد تروریست‌هایی هستند که می‌خواهند کشور را چند پاره کنند و به دنبال آن خانه مردم را به آتش می‌کشدند و غیر نظامیان را می‌کشند، در این بین برخی از مردم میانمار حرف‌های دولت را پذیرفته‌اند و در تجمع‌شان از دولت می‌خواهند تلاش‌هایش را تشدید کند.
هر چند ناظران حقوق بشر می‌گویند این ارتش میانمار است که با ایجاد یک کارزار تمام عیار تلاش می‌کند روهینگیا را از کشور بیرون کند هر چند سازمان ملل حدود 11 ماه گذشته از گریختن 150 هزار روهینگیاها و پناه گرفتنشان در بنگلادش گزارش داد.
دولت میانمار دسترسی آژانس‌های سازمان ملل با روهینگیا را قطع کرده و اجازه نمی‌دهد کمک‌های انسان دوستانه به دستشان برسد.
اقلیت روهینگیا قرن‌هاست که در بخش غربی ایالت راخین در میانمار زندگی می‌کنند و در این بین دولت میانمار آنها را جزء 135 گروه اقلیت پذیرفته شده این کشور به رسمیت نمی‌شناسند و 35 سال است که دیگر به آنها حقوق شهروندی هم نمی‌دهد.
اعتراض ایران و ترکیه به نقض حقوق اقلیت مسلمان میانمار و کشتار آنان تنها صدایی است که در سکوت مطلق سایر کشورهای مسلمان در قبال اوضاع اسفبار اقلیت مسلمان میانماری شنیده می‌شود.
این در حالی است که در رسانه‌های عربی چه در سطح رسمی و چه غیررسمی نشانی از پوشش خبری کشتار مسلمانان میانمار دیده نمی‌شود، آن هم در شرایطی که مسئولان میانمار اقلیت مسلمان این کشور، معروف به روهینگا را به عنوان شهروند میانماری قبول ندارند.
در این شرایط باید پرسید آیا بهتر نیست دولت‌های عربی و اسلامی به جای تحریم و یا متهم کردن یکدیگر به حمایت از تروریسم، مجازات و تحریم خود را متوجه سران میانمار کنند؟
در این باره محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه کشورمان در تماس‌های تلفنی جداگانه با وزرای امور خارجه ترکیه، مالزی و اندونزی ضمن ابراز نگرانی عمیق از وضعیت اندوهبار مسلمانان میانمار، خواستار توجه بیشتر و اقدامات عملی کشورهای اسلامی برای پایان دادن به خشونت‌های ناروا و غیر انسانی علیه آنان شد.
در این تماس‌ها آمادگی جمهوری اسلامی ایران برای هرگونه مساعدت و اتخاذ راهکارهای جمعی توسط مجامع بین‌المللی و کشورهای اسلامی اعلام شد.
هرچند موضع جمهوری اسلامی در این زمینه به تنهایی کافی نیست و یا به عبارت دیگر مانع موارد نقض حقوق اقلیت مسلمان در میانمار نمی‌شود؛ اما در برابر سکوت مطلق سایر کشورهای اسلامی موضعی قابل توجهی است، کشورهایی که خود را رهبر جهان اسلام و حامی منافع آنان دانسته و برای حفظ این جایگاه می جنگند.
انتهای پیام/