محققان دانشگاه میسوری آمریکا در تحقیق خود بر این موضوع تمرکز کردهاند که وضعیت استخوانها و غضروفها در فضا چگونه است.
"الیزابت لوبوا"( Elizabeth Loboa) محقق ارشد این تحقیق گفت: مهندسی غضروف یکی از زمینههای حیاتی است. غضروف یکی از اعضای بدن است که برای بازسازی نیاز به خون دارد و بدون خون امکان احیاء ندارد.
وی افزود: در صورتی که فردی در فضا دچار شکستگی استخوان شود، قبل از آنکه این شکستگی درمان شود، قبل از جوش خوردن استخوان باید مقادیری غضروف تولید شود.
تیم محققان دانشگاه میسوری تصمیم گرفتند این موضوع را بررسی کنند که تشکیل غضروف در شرایط جاذبه ضعیف چگونه خواهد بود و شرایط بیوزنی مانند آنچه در ایستگاه فضایی بینالمللی وجود دارد چه تاثیری بر ترمیم استخوانی خواهد داشت.
سلولهای بنیادی غضروف که "کندراسیت"( chondrocytes) نام دارند برای ترمیم شکستگیهای استخوانی ضروری هستند و بعلاوه بدن باید بتواند با تولید آنها استحکام استخوانها را حفظ کند.
در بررسی سلامت فضانوردانی که حدود یک سال در فضا بودهاند، مشخص شد در شش ماه اول حضور آنها در فضا میزان استخوانسازی در بدن آنها کاهش یافته است که این موضوع در درازمدت سبب ضعف استخوانی خواهد شد.
این فضانوردان در ایستگاه فضایی موظف بودند روزانه دو ساعت تمرین بدنی داشته باشند تا از تحلیل ماهیچهای و ضعف استخوانی جلوگیری شود و بعلاوه شرایطی طراحی میشود تا شبیهترین وضعیت جاذبهای به زمین در فضا ایجاد شود.
با توجه به این نتایج سازمانهای فضایی در حال فکر به این موضوع هستند که چگونه میتوانند سلامت فضانوردان خود را در ماموریتهای طولانی تامین کنند.
محققان دانشگاه میسوری با استفاده از تجهیزات ایجاد جاذبه صفر که متعلق به "سازمان فضایی آمریکا"(ناسا) است، موفق شدند رفتار سلولهای بنیادی غضروف را در نبود جاذبه بررسی کرده و آن را با نحوه تکثیر این سلولها در شرایط جاذبه زمین مقایسه کنند.
در طی این بررسیها مشخص شد که این سلولها روند تکاملی بسیار بهتری را در شرایط جاذبه زمین طی میکنند و استفاده از تجهیزاتی که جاذبه زمین را شبیهسازی میکنند میتواند در شرایط بیوزنی به رشد این سلولها کمک کند هر چند که نتیجه مانند شرایط عادی نخواهد بود.
نتیجه این تحقیق نشان میدهد که زمین بهترین مکان برای درمان آسیبهای استخوانی است و فضانوردان هر چقدر بتوانند بیشتر در شرایط مشابه زمین قرار بگیرند، بهتر میتوانند از سلامتی خود محافظت کنند و بعلاوه این موضوع چالشی جدی برای زندگی در فضا محسوب میشود.
نتایج این تحقیق در ژورنال علمی Aerospace Medicine and Human Performance منتشر شده است.
منبع: ایسنا
انتهای پیام/