ملک ستیز، پژوهشگر مطرح کشور در واکنش به این کشتار می‌گوید که خاموشی جهان در برابر ژینوساید برما/میانمار، خاطره ننگین روآندا دوباره زنده کرده است.
آقای ستیز در فیسبوکش نوشت: سازمان ملل متحد در سال ۱۹۹۴ نسل‌کشی روآندا را که منجر به قربانی‌شدن نزدیک به یک ملیون انسان شد، به رسمیت نشناخت. این کار «ننگین‌ترین» عمل‌کرد سازمان ملل نام گرفت.
به گفته او، در حقوق بین‌الملل آمده است، نسل‌کشی در هر کشوری عضو سازمان ملل، مداخلهء فوری جامعه جهانی را توجیه می‌کند[به‌رسمیت می‌پذیرد]. (عهدنامه لاهه سال ۱۸۹۹). روزی پیرامون عوامل حادثهء یازده سپتامبر ۲۰۰۱ نوشته بودم «یکی از عواملی‌که این حادثه را به‌بار آورد نبود عدالت اجتماعی در جهان به‌ویژه در برابر مسلمانان است.»
سید ناصر موسوی، فعال جامعه مدنی گفت: شاید موردی به نام کشورهای اسلامی، سازمان ملل متحد، سازمان کنفرانس اسلامی و سازمان های مدافعه حقوق بشر وجود ندارد.
موسوی افزود: دنیا در مقابل نسل کشی مسلمانان میانمار سکوت کرده است، زیرا جان انسان‌ها اهمیت ندارد بلکه این منافع قدرت‌های بزرگ است که اهمیت دارد.
به نظر او، دموکراسی، حقوق بشر، انسان محوری و واژه‌هایی از این قبیل ابزار خوب برای تطبیق برنامه های جهانی قدرت های بزرگ است.
عبدالله خنجانی، خبرنگار و از کاربران فیسبوک در واکنش به این کشتار نگاشته است:" كشتار بي رحمانه مسلمانان در ميانمار شايد دو پيام بزرگ براي مسلمانان جهان دارد:
اول: احساس مشترك براي درك درد مشترك اصلا ميان مسلمانان جهان وجود ندارد.
دوم: منافع مشترك جهان اسلام و مسلمانان توهم بيش نيست. فقط منافع ملي كشورها اصل هستند.
مسلمان در میانِ مار!
عارف فرمان، کاربر دیگر نگاشته است: آدم عذاب وجدان می‌گیرد، وقتی به تصاویر میانمار می‌نگرد؛ واقعا عده‌ای آنجا «میانِ مار» هستند.
از سوی هم تعدادی دیگر از کاربران شبکه های اجتماعی کمپاینی را زیر نام «من حاضرم» برای سازماندهی یک تجمع اعتراضی در برابر نمایندگی سازمان ملل متحد در کابل راه اندازی کنند.
در متن این کمپاین آمده است:" من حاضرم در روز جمعه پیشروی بعد از نماز جمعه در برابر نمایندگی سازمان ملل متحد برای دادخواهی به مردم میانمار تحصن و اعتراض کنیم."
انتهای پیام/