به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛ از مشهد مقدس، مشکل کمبود آب شرب از آن دست مشکلاتی است که با توجه به گرمای هوا و خشکسالی‌های فراگیر مشکل اکثر روستاها و شهرهای دور افتاده و حتی شهرهای بزرگ است. اما این‌که در یک منطقه از حاشیه کلانشهر مشهد به فاصله 15 تا 20 دقیقه‌ای از مرکز شهر در رسالت شمالی مردم برای تهیه آب آشامیدنی‌شان بخواهند آب لوله‌کشی بخرند، خود حکایت عجیبی است که در ادامه می‌خوانید.
آب خوردن، لیتری چند؟
وارد رسالت شمالی می‌شویم. به دنبال آدرسی که گفته‌اند "حاجی‌آباد" و "سیس‌آباد" را رد می‌کنیم و در "دهرود" مقابل درمانگاه مورد نظر توقف می‌کنیم. هر چند از همان ابتدای امر متصدی مغازه «آب فروشی» به حضور ما شک کرده اما بی‌تفاوت جلوتر و کنار صف نوبت خرید آب می‌رویم.
در کنار درمانگاه مغازه‌ای است که داخل آن گالن‌های پلاستیکی سفید در اندازه‌های مختلف جهت فروش قرار داده شده است. در دیوار کنار مغازه شیر آبی قرار دارد. در صف چند نفری منتظر هستند تا گالن‌هایشان را از پر آب کنند. هر کدام با پر شدن گالن‌‌ها پولی به متصدی پرداخت می‌کنند و گالن‌های سنگین را روی موتور یا خودرو شخصی گذاشته و دور می‌شوند. از یک نفر توی صف سوال می‌کنم مگر آب لوله‌کشی چه ایرادی دارد؟ با خنده جواب می‌دهد: "شما اگر توانستی دو لیوان بخور". نگاه‌های مغازه‌دار امکان توقف بیشتر و سئوال و جواب را از ما می‌گیرد.
دهرود، روستایی در کره مریخ
«ح» یکی از ساکنان منطقه دهرود که سوپر مارکت دارد میگوید: گمان کنم دهرود تنها منطقه‌ای باشد که میان دو منطقه که آب شرب دارند، واقع شده اما خودش از نعمت آب شرب بی‌بهره است. خیلی راحت برخی آب شرب را به مردم می‌فروشند. ساکنان هم چاه‌ای ندارد برای تهیه آب آشامیدنی هزینه اضافه پرداخت کنند. حتی مسئولان به خودشان زحمت نداده‌اند مانند "شهرآباد" تانکر چیزی بگذارند تا بساط سودجویی برچیده شود. شهرک مهرگان در آن فاصله از ما حتی آب آشامیدنی دارد. تنها "دهرود" است که انگار جزئی از مشهد محسوب نمی‌شود. لابد ما روی کره مریخ هستیم که کسی به داد ما سال‌هاست نمی‌رسد و صدای اعتراضمان به هیچ‌جا نمی‌رسد.
آب همت‌آباد هم کیفیت خوبی ندارد
یکی از اهالی روستای همت‌آباد میگوید: ما هم مشکل آب آشامیدنی داریم. البته به فاصله یک دقیقه از ما دهرود اصلاً آب آشامیدنی ندارد. به ویژه این روزها که در شبانه روز یکی دو ساعت قطعی آب را حتماً داریم. شما تا بعد از "میل" که بروید یعنی اتمام سیس‌آباد؛ وضعیت حاشیه‌شهر را ببینید. درست از ابتدای بلوار کشمیری یعنی شروع شهرک مهرگان انگار وارد شهر دیگری شده‌اید. جدول‌کشی، آسفالت، نظافت شهری و سطل زباله. ما هم هیچ وقت درست نفهمیدیم دلیل متفاوت‌بودن شهرک مهرگان چیست و چرا ما نباید مانند آن‌ها زیرنظر شهرداری باشیم.
در انتهای خیابان امام خمینی(ره) جنب مسجد قبلاً خیری دستگاه تصفیه گذاشته شده بود و مردم به‌صورت رایگان آب آشامیدنی برمی‌داشتند که مدتی است به دلیل عدم پرداخت قبض آب قطع و از کار افتاده است.
همت‌آباد و دهرود به آب لوله‌کشی شهری متصل نیست و از چاه عمیق تهیه می‌شود که گچ و املاح فراوانی دارد. در صورتی که آب شهرک مهرگان یا سیس‌آباد و قُرقی به شبکه شهری متصل است. در واقع آب لوله‌کشی از این دو شهر رد شده ولی این‌ها محروم هستند.
گرج سفلی از کمک مسئولان ناامید است
سعید ایراندوست دهیار محله گرجه سفلی میگوید: اداره آب و فاضلات دو دلیل اصلی عدم امکان ارائه خدمات به ما را پوسیده و فرسوده بودن شبکه لوله کشی آب این مناطق و منفصل بودن ما از شهرداری و در نتیجه زیر مجموعه شهر نبودن ما عنوان می‌کند.
دهیار گرجی سفلی در ادامه می‌افزاید: فقط همین منطقه گرجی سفلی (حد فاصل رسالت 126 جنب کال تا میل) سمت چپ جاده حدود 20 هزار نفر جمعیت در خود جای داده است. متاسفانه روزی که این حاشیه گسترده شد، مسئولان توجهی نکردند و حالا هم که کار از کار گذشته در جهت ساماندهی آن قدمی بر نمی‌دارند. نامه‌نگاری‌های زیادی، ما و دیگر دهیارهای این منطقه انجام داده‌ایم ولی متاسفانه بی‌ثمر بوده و ناامید شده‌ایم.
وی افزود: چند سال قبل در کنار یک مسجد فرد خیری دستگاه تصفیه آبی، خریداری و برای عموم راه‌اندازی کرد اما حالا به خاطر قبض 11 میلیونی برق این دستگاه تصفیه از کار افتاده است. در چند جای دیگر این منطقه افرادی به صورت شخصی مبادت به فروش آب شهری و قابل شرب می‌کنند.
حاشیه شهر مظلوم واقع شده است
یکی از ساکنان همت آباد در زمینه وضعیت زباله و آلودگی در این منطقه میگوید: شهرداری برای جمعآوری زباله‌ها دو روز در هفته مراجعه می‌کند که برای همان هم چون ما زیر مجموعه شهرداری نیستیم باید ماهانه هر خانوار پنج هزار تومان پرداخت کند که اگر پرداخت نشود زباله‌ها جمع آوری نمی‌شود. این مسئله به فاصله کمی بعدتر از ما یعنی شهرک مهرگان چون جزء شهرداری است اتفاق نمی‌افتاد.
می‌گویند ما در منطقه منفصل شهرداری واقع شدیم. یعنی هم قبل از ما و هم بعد از ما زیر مجموعه شهرداری هستند اما ما خیر. آیا منطقی است این مسئله؟ اگر به واسطه این عدم توجه و رسیدگی در مجاورت این کال، یک بیماری واگیردار مثل سالک شایع شود درست است که اول این منطقه درگیر می‌شود ولی ممکن است خطرش تمام مشهد را تهدید کند. ما چون حاشیه شهر هستیم نباید مظلوم واقع بشویم.
آب واقعاً شور و قابل شرب نیست
سیدرضا پرهیزگار از اعضای شورای دهرود میگوید: این‌جا همه چیز نسبی است. بحث آب اخیراً بعد از دوندگی بسیار یک چاه عمیق جدید احداث شد که البته باز هم در فشار آب و کیفیت آن تغییری ایجاد نشد. بنده خودم در طبقه دوم سکونت دارم ولی آب یا قطع است یا اینقدر کم فشار که همیشه به مشکل برمی‌خوریم. املاح این آب اینقدر سنگین است که شما بعد از استحمام هم روی پوست بدنتان یا از شوره سرتان متوجه این املاح می‌شوید. گفته می شود آب استاندارد شرب را دارد ولی شما یک لیوان آب بخورید ببینید شور است یا خیر. بحث سنگینی و املاح آن بماند. اکثر ساکنان دستگاه تصفیه برای منزل گذاشته‌اند اما با این حجم املاح دستگاه‌های خانگی پاسخگو نیستند.
تولید روزانه 9 تن زباله فقط در یک روز
سعید ایراندوست دهیار محله گرجه سفلی با اشاره به مشکل عدم جمعآوری زباله‌ها توسط شهرداری به دلیل همان منفصل بودن این منطقه از شهرداری میگوید: با تدابیر ساکنان ماشین آلات خریداری و نیروی کار استخدام شده که روزانه زباله‌های این محله را جمعآوری کنند. ما روزانه حدود 9 تن زباله فقط از همین منطقه جمع آوری می‌کنیم. شما حساب کنید اگر قرار باشد یک هفته این زباله‌ها جمع نشود چه اتفاقی می‌افتد.
وی با اشاره به بروز اختلافات با سازمان پسماند میگوید: در حال حاضر سازمان پسماند به حدود 20 روستا که خودشان به صورت خصوصی جمعآوری زباله را به عهده دارند ابلاغ داده برای تخلیه هر ماشین باید مبلغ 68 هزار تومن به سازمان پسماند پرداخت کنند؛ شما این عدد را با توجه به حجم زباله‌ها در طول ماه جمع بزنید، مسلماً از عهده ما با آبونمان ماهانه چهار هزار تومانی که از خانواده‌ها می‌گیریم، خارج است.
منبع:تسنیم
انتهای پیام/