شجاعی تصریح کرد: جنبه دوم سختی برای نگارش کارهای آیینی، این است که این کارها به تحقیقات مفصل نیاز دارد که با وجود منابع محدود و در دسترس نبودن شخصیت های دست اول دشوار است؛ چرا که نویسنده دنبال جزئیات است، در حالی که در منابع موجود جزئیات کم است.
وی درباره آثار فاخر در این عرصه گفت: رمانی مانند «نامیرا» استثناست و نویسندگان صرفاً نباید با توجه به فروش و شکوفایی این رمان وارد این فضا شوند.
شجاعی اضافه کرد: هم ناشران و هم نویسنده باید برای کتاب سرمایه‌گذاری کنند و منابع لازم را فراهم کنند؛ چرا که کار در این حوزه به حداقل یک‌سال کار تحقیقاتی نیاز دارد و امکانات باید برای نویسنده فراهم باشد؛ چرا که خیلی از نویسنده‌ها انگیزه شخصی دارند، اما واقعیات زندگی باعث می‌شود این گونه کارها کمتر نوشته شود یا زمان بیشتری ببرد.
شجاعی در خصوص سلیقه مخاطب در حوزه ادبیات آیینی تصریح کرد: کار در این زمینه کم است؛ اما اگر کار خوبی انجام شود مورد استقبال قرار می گیرد و مخاطب مشکلی با این کارها ندارد، به عنوان مثال «نامیرا»، «قدیس»، «کشتی پهلو گرفته» و «پدر، عشق، پسر» کتاب‌های خوبی هستند که در این حوزه نوشته شده‌اند و اتفاقاً با استقبال مواجه شده‌اند. این که سلیقه مخاطب با این کارها سازگار نیست صحیح نیست. اگر شرایط فراهم باشد، مخاطب مشکلی با این آثار ندارد.
انتهای پیام/