بر این اساس حتما یک حادثه جدی اتفاق افتاد که لازم است جشن گرفته شود و آن افتتاح تنها گذرگاه مرزی بین عراق و اردن پس از تعطیلی سه ساله به سبب ناامنی ، وجود راهزنان متعدد و حملات داعش بوده است.
گشوده شدن این گذرگاه پس از برقراری امنیت جاده بین المللی به طول 550 کیلومتر انجام شد که عبور کالاها و مردم را از دو طرف تسهیل خواهد کرد و در نتیجه آن، حدود یک میلیارد دلار سالیانه به اقتصاد اردن تزریق می شود. اقتصاد اردن در رکود به سر می برد و کسری بودجه آن به یک میلیارد دینار می رسد و بدهی های این کشور نیز به سی و شش میلیارد دلار رسید که بهره سالیانه اش حدود دو میلیارد دلار است.
اگر مذاکرات کنونی بین سوریه و اردن برای بازگشایی گذرگاه مرزی نصیب بین سوریه و اردن به نتیجه برسد و تنش کاهش یابد، تجارت بین دو کشور بار دیگر فعال خواهد شد و بازگشت هزاران آواره سوری در اردن تسهیل و حدود سیصد میلیون دینار اردن وارد خزانه این کشور می شود.
سال 2017 شاید تاریخ جدید بازگشایی گذرگاه‌های مرزی نام بگیرد و اکنون گذرگاه‌های اردن با سوریه و عراق به وضع طبیعی اش باز می گردد و همچنین فراموش نخواهیم کرد گذرگاه عرعر بین عربستان و عراق نیز دو هفته قبل بازگشایی شد.
اگر گروه‌های افراطی شکست نمی خوردند به ویژه در عراق یعنی شهرهای موصل و تلعفر، چنین امری اتفاق نمی افتاد. قاسم الاعرجی، وزیر کشور عراق که در مراسم افتتاح گذرگاه طریبیل در کنار غالب الزعبی همتای اردنی اش قرار گرفت در این زمینه گفت: این اقدام پس از بیرون راندن تروریسم و شکست آن انجام شد.
گذرگاه طریبیل صرف‌نظر از اینکه در عراق صلح برقرار باشد یا جنگ باشد همیشه منبع خیر برای اردن بود. در زمان صدام حسین این گذرگاه تنها راه نفس کشیدن عراقی‌ها بود و صدام اصرار داشت سالیانه به اردن نفت هدیه بدهد که ارزش آن به چهارصد میلیون دلار می رسید و کارخانه های اردنی دستاوردهای بزرگی به سبب گشوده شدن بازارهای عراق به روی تولیداتشان کسب کردند.
دولتهای پی در پی اردن اشتباه بزرگی مرتکب شدند آن هم زمانی که بر کمک‌های مالی کشورهای عربی حوزه خلیج(فارس) و استمرار این کمک‌ها تکیه کردند و شاید گشوده شدن گذرگاه‌ها با همسایگان یعنی سوریه و عراق تا حدودی زیان‌های اردن به سبب این انتظار اشتباه را جبران کند.
اردن باید به سوی شرق و شمال عراق و سوریه حرکت کند و روابطش را براساس منافع خود و مردمش با ایران دوباره ترمیم کند نه اینکه مواضع سیاسی اش را برای قطع رابطه براساس منافع و تمایلات دیگران به ویژه کشورهای عربی حوزه خلیج(فارس) اتخاذ کند. برای اصلاح این اشتباه دیر نشده است و اکنون عربستان سعودی به ایران نزدیک می شود و سفیر قطر به تهران باز می گردد و این در حالی است که روابط تجاری بین امارات و ایران نیز هرگز قطع نشده است.
اردن برای تقویت روابطش با ایران تاخیر داشته است. رابرت فورد، آخرین سفیر آمریکا در دمشق، ایران را طرف پیروز در جنگهای منطقه توصیف کرد و چه بسا شاهد این باشیم که سفیر اردن نیز مانند سفیر قطر به زودی به تهران باز گردد. اردن نباید کاسه داغ‌تر از آش یا همان کاتولیک تر از پاپ باشد.
انتهای پیام/