شیطان در این روز حقیر، رانده و خشمناک ترین اوقات را خواهد داشت؛ چرا که ثمره دعا و نیایش در این روز، بخشودگی گناه کاران و شمول رحمت الهی بر بندگان و پایانش ورود به عید سعید قربان است که عید پاداش بندگان پرهیزگار و تائب است.
امیرالمؤمنین امام علی (ع) درباره راز وقوف در عرفات می فرماید: عرفات خارج از مرز حرم است و مهمان خدا باید بیرون دروازه، آن قدر تضرّع کند تا لایق ورود حرم شود. به همین خاطر شب و روز عرفه دعاهای مخصوص دارد که جز فضایل برجسته و وظایف مهم روز عرفه است.
بنابراین، خداوند این گونه مهمانان خود را برای ورود در خانه‌ای که انبیاء (ع) به طهارت آن قیام و اقدام کرده‌اند،تطهیر و پاک می کند؛ زیرا خداوند در خانه پاک، تنها مهمانان پاک را می پذیرد.
اسرار عرفات فراوان است، یکی از گوياترين مطالب درباره اسرار حج، سخنان امام سجاد(ع) با شبلی است که از سفر حج بازگشته است، حضرت واژه به واژه و گام به گام اسرار حج و نيات واقعی را که بايد در اين سفر محقق شود، به او به عنوان نمونه و نمادی از يک شيعه واقعی آموزش می‌دهد؛ اين حديث هم‌اکنون نيز می‌تواند به عنوان بهترين آموزه از واقعيت و اسرار حج مورد استفاده زائران قرار گيرد.
وقوفِ در عرفات برای آن است که انسان به معارف و علوم دینی واقف شده و از اسرار الهی نظام آفرینش باخبر شود. بداند که خداوند به همه نیازهای او واقف و بر رفع همه آنها توانا است. خود را به خدا بسپارد و فقط او را اطاعت کند که طاعت او سرمایه و وسیله هر بی‌نیازی است: و طاعته غنی.
از این‌رو امام سجّاد (ع) به سائلی که در روز عرفه گدایی می‌کرد، فرمود: وای بر تو! آیا در چنین روزی، دست نیاز به‌سوی غیر‌خدا دراز می‌کنی؛ در چنین روزی برای کودکان در رحم امید سعادت می‌رود. کسی که در این جا از خدا غیر خدا را طلب کند زیان کرده است.
امام سجاد (ع) کسانی را که در چنین زمان و مکانی دست نیاز به سوی دیگران دراز می‌کنند، بدترینِ انسان ها معرفی فرمود: «ؤلاء شرار من خلق الله. الناس مقبلون علی الله و هم مقبلون علی‌الناس»
سرزمین عرفات محل ادراک و شهود است؛ یعنی حج‌گزار باید در آن جا بر این نکته عارف شود که خدای سبحان به نهان و آشکار و صحیفه قلب او و رازهای آن و حتی آن چه برای خود او روشن نیست و به طور ناخود آگاه در زوایای روح او می‌گذرد، آگاه است: «و إن تجهر بالقول فإنّه یعلم السرّ و أخفی»
شایسته است در روز عرفه حج‌گزار همانند سالار شهیدان حسین بن علی (ص) در جانب چپ کوه «جبل‌الرّحمة» که در سرزمین عرفات واقع است رو به کعبه ایستاده و دعای عرفه را زمزمه کند.
بخشی از سرزمین عرفات منطقه‌ای است به نام «نَمِره» که مسجدی به این نام در آن واقع است. امام سجّاد (ع) در بیان راز این محدوده فرمود: معنای حضور در «نمره» این است که: «خدایا! من به چیزی امر نمی‌کنم، مگر این که قبلا‌ً خود مؤتمِر باشم و از چیزی بر‌حذر نمی‌دارم، مگر این که خود قبلا‌ً پرهیز کرده باشم».
وادی «نَمِره» که در حدیث شبلی از آن به عنوان «نَمِرات» نیز یاد شده نام منطقه‌ای وسیع در سرزمین عرفات است که تقریباً در سَمْتِ مماسِ عرفات با حرم است.
امام سجاد (ع) فرمود: هنگام ورود به این منطقه باید آگاه باشید که این سرزمین، سرزمین شهادت، معرفت و عرفان است؛ یعنی همان گونه که خدا و ملائکه شاهدند، این سرزمین وسیع نیز شاهد اعمال زائران خانه خدا است و کاملا‌ً آگاه است که حاجی با چه نیتی آمده و با چه انگیزه‌ای بر‌می‌گردد و به آن شهادت می‌دهد.
انتهای پیام/