سابقه این میراث طبیعی به ارتفاع صدمتر، به دوره ساسانیان باز می‌گردد. موبدان زرتشتی از این مکان برای نیایش و قربانی استفاده می‌کردند. آنها بعد از نیایش حیوانات پیشکشی را به محل مورد نظر برده و قربانی می‌کردند. طبق تحقیقات و بررسی‌های باستان شناسان گفته می‌شود به احتمال زیاد این دریاچه که هم اکنون خشک و خالی از آب است، در آن زمان پر از آب بوده است اما به دلیل وجود آب انبارهای اطراف که می‌توان آثار آنها را در مجموعه تخت سلیمان دید، بدون مصرف بوده و با گذشت زمان، در اثر افزایش حجم رسوبات و فرو ریختن آن به دهانه، سطح آب مسدود و نهایتا منجر به خشک شدن آن شده و این مخروط صد متری را بوجود آورده است.
این مکان هر ساله، گردشگران بسیاری را به خود جذب می‌کند و با وجود رعب و وحشتی که در اثر نگاه کردن به انتهای مخروط، انسان را فرا می‌گیرد باز هم تعدادی بیشماری مشتاق به تجربه این شگفتی رعب انگیز هستند.
ساکنان منطقه تخت سلیمان تکاب، عنوان زندان سلیمان یا زندان دیو را به این میراث زیبا و شگفت انگیز اطلاق کرده‌اند. آنها معتقدند که حضرت سلیمان دیوهایی را که از فرمانش سرپیچی می‌کردند را درون این مخروط زندانی می‌کرده است.
در زیر تصاویر ویدئویی از این میراث طبیعی قرار داده شده است.