به گزارش حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛امام علی (ع) در این حکمت ها به موضوعات اخلاقی اجتماعی اعتقادی و معنوی می پردازد
حکمت 126 نهج البلاغه:
در شگفتم از بخيل : به سوى فقرى مى شتابد كه از آن مى گريزد ، و سرمايه اى را از دست مى دهد كه براى آن تلاش مى كند در دنيا چون تهيدستان زندگى مى كند ، اما در آخرت چون سرمايه داران محاكمه مى شود و در شگفتم از متكبرى كه ديروز نقطه اى بر ارزش و فردا مردارى گنديده خواهد بود و در شگفتم از آن كس كه آفرينش پديده ها را مى نگرد و در وجود خدا ترديد دارد و در شگفتم از آن كس كه مردگان را مى بيند و مرگ را از ياد برده است و در شگفتم از آن كس كه پيدايش دوباره را انكار مى كند در حالى كه پيدايش آغازين را مى نگرد و در شگفتم از آن كس كه خانه نابودشدنى ، را آباد مى كند اما جايگاه هميشگى را از ياد برده است.
حکمت 127 نهج البلاغه؛
آن كس كه در عمل كوتاهى كند ، دچار اندوه گردد و آن را كه از مال و جانش بهره اى در راه خدا نباشد خدا را به او نياز نيست.
حکمت 128 نهج البلاغه؛
در آغاز سرما خود را بپوشانيد و در پايانش آن را دريابيد ، زيرا با بدن ها همان مى كند كه با برگ درختان خواهد كرد؛ آغازش مى سوزاند ، و پايانش مى روياند .
حکمت 129 نهج البلاغه:
بزرگى پروردگار در جانت ، پديده ها را در چشمت كوچك مى نماياند .
حکمت 130 نهج البلاغه:
امام (ع) وقتى از جنگ صفين برگشت و به قبرستان پشت دروازه كوفه رسيد رو به مردگان كرد فرمود :
اى ساكنان خانه هاى وحشت زا و محله هاى خالى و گورهاى تاريك ، اى خفتگان در خاك ، اى غريبان ، اى تنها شدگان ، اى وحشت زدگان ، شما پيش از ما رفتيد و ما در پى شما روانيم و به شما خواهيم رسيد. اما خانه هايتان ديگران در آن سكونت گزيدند و اما زنانتان با ديگران ازدواج كردند و اما اموال شما در ميان ديگران تقسيم شد اين خبرى است كه ما داريم حال شما چه خبر داريد ؟ سپس به اصحاب خود رو كرد و فرمود : بدانيد كه اگر اجازه سخن گفتن داشتند ، شما را خبر مى دادند كه بهتين توشه تقوا است.
انتهای پیام/