برادران لومیر ده ها فیلم کوتاه را بوسیله این دوربین ساختند. تصاویراولیه به صورت سیاه و سفید بود. بعد از گذشت زمان، ایده تصویر رنگی به ذهن‌ها خطور کرد. در ابتدا فیلم‌ها را فریم به فریم رنگ آمیزی می‌کردند اما از سال 1905 به بعد سیستم استینسل جانشین آن شد. بعد از استینسل، روش تنینگ یا همان رنگ آمیزی سایه روشن و در سال 1929 نگاتیوهای سیاه و سفید سونوکروم که شانزده رنگ گوناگون داشت، برای ثبت تصاویر رنگی به بازار عرضه شد. تولید این نگاتیو آغاز تصویر برداری رنگی بود.
بعد از گذشت چند سال از زمان اختراع و پیدایش، پای این پدیده به ایران هم باز شد و اتفاقا با استقبال خوبی هم مواجه شد. تصاویر ضبط شده بسیاری دال بر حضور تصویر رنگی در ایران وجود دارد. ویدئوی منتخب زیر نمونه جذابی است که چهره رنگی خیابانهای تهران را در دهه 30 به نمایش می‌گذارد.