علی‌رغم حصول چنین توفیقی(که البته بسیاری از کارشناسان و صاحب نظران اقتصادی پایه اصلی آن را مبتنی بر خام فروشی عنوان می کنند) همچنان شاهد عرضه اندام بیکاری به عنوان جدی ترین و اصلی ترین معضل اقتصادی و اجتماعی درکشور هستیم. به تعبیر دیگر رشد اقتصادی مذکور نیز نتوانسته بر این عارضه مخرب فائق شود و همچنان معضل مذکور به عنوان دغدغه عمده طیف وسیعی از جوانان محسوب می شود.
مسعود علمشاهی، کارشناس اقتصاد در گفت و گو با خبرنگار اقتصاد و انرژی ، با اشاره به چربش و غلبه آمار بیکاری بر میزان رشد اقتصادی، اظهار داشت: بر اساس گزارشات منتشر شده از سوی مراجع ذی ربط، رشد تولید ناخالص داخلی با نفت در سال 95 قریب به 13 درصد و بدون نفت حدود 5/3 درصد برآورد شده و در نقطه مقابل، نرخ بیکاری به بیش از 12 درصد (در سال مذکور) افزایش پیدا کرده است.
وی افزود: از منظر دیگر، نرخ بیکاری در مناطق شهری و محدوده های روستایی، به ترتیب 7/13 و 9/8 درصد است و این میزان در گروه زنان بیش از 20 درصد و در طیف آقایان بیش از 10 درصد تخمین زده می شود.
علمشاهی عنوان کرد:حصول رشد اقتصادی و عدم توفیق در رفع معضل بیکاری موضوع نوظهوری نیست و این پدیده پیش از این نیز در برخی دیگر از کشورهای در حال توسعه ظهور و بروز پیدا کرده است.
کارشناس اقتصاد گفت: ریشه اصلی این عارضه یا به تعبیری معادله را باید در بهره وری پایین نیروی کار یا انسانی جستجو کرد که البته در کنار آن برخی مسائل دیگر همچون عدم تأثیر قابل توجه تسهیلات اعطائی به بنگاه های تولیدی در افزایش نرخ اشتغال و یا نیاز مشاغل ایجاد شده به سرمایه بسیار، تأثیرگذار به نظر می رسد.
وی افزود: آن‌چنان که تحقیقات و بررسی های انجام شده، نشان می دهد، جمعیت کشور در طول سه دهه اخیر، بصورت میانگین سالیانه یک میلیون نفر افزایش داشته اما متناسب با این افزایش قادر به تولید شغل و ایجاد فرصت های شغلی نبوده ایم.
علمشاهی گفت: معضل بیکاری که امروز با این عمق و وسعت شاهد آن هستیم، نتیجه یک دوره کوتاه مدت چهار یا 8 ساله نیست، بلکه برای تحلیل دلایل تأثیرگذار در بروز و نمود این عارضه باید به سه دهه گذشته و فراز و نشیب های اقتصادی سی سال اخیر باز گردیم.
کارشناس اقتصادی عنوان کرد: متأسفانه به تدریج، مشکلات و معضلات مرتبط با اشتغال و بیکاری در طی سه دهه گذشته بر روی یکدیگر انباشته شده و به نوعی در طول سال های پشت سر گذاشته شده مسئولان و دستگاه های ذی‌ربط اقتصادی با نارسایی هایی مواجه بوده اند که در رفع و حل و فصل آن به توفیقی جدی و تعیین کننده نائل نشده اند، در غیر این‌صورت در دوران معاصر کنونی شاهد این حجم از مشکلات و چالش های حوزه اشتغال نبودیم.
وی افزود: در برخی از سال های سه دهه گذشته میزان رشد و افزایش نرخ اشتغال نزدیک به صفر بوده که به تبع در چنین بستر و شرایطی، معضلات و نارسایی های اشاره شده حل نمی شود بلکه به سال ها و ادوار بعدی منتقل شده و این اِنتقالِ مشکلات، نتیجه ای جز سنگین تر شدن و پیچیدگی هر چه بیشتر معضلات در پی نخواهد داشت.
علمشاهی گفت: در ارزیابی و آنالیز پدیده بیکاری و تحلیل آماری آن، نباید شاخص و ملاک را بر میزان رشد اقتصادی و یا مثبت و منفی بودن آن، استوار کرد زیرا در برخی از سال های سنوات گذشته شاهد بوده ایم که در مقاطعی رشد اقتصادی منفی بوده اما شاهد ایجاد اشتغال و توسعه هر چه بیشتر فرصت های شغلی بوده ایم.
امین صداقت، محقق و پژوهشگر اقتصادی در گفت و گو با خبرنگار اقتصاد و انرژی ، با اشاره به نقش تعیین کننده رشد اقتصادی در ایجاد اشتغال و توسعه فرصت های مرتبط با آن،گفت: زمانی شاهد این تأثیرگذاری خواهیم بود که رشد به دست آمده بر محوریت تولید استوار باشد، در غیر این‌صورت با خام فروشی نمی توان به موفقیت چندانی در این خصوص نائل شد.
وی افزود: اساساً تجربه ثابت کرده، اقتصاد نفتی، آن‌چنان که باید مُوَلِد نیست و به تبع در چنین شرایطی، نمی توان رشد خیره کننده فرصت های شغلی را انتظار داشت مگر اینگه منابع به دست آمده از محل فروش نفت و گاز را در جهت احداث و راه اندازی مجموعه های تولیدی هزینه کرد.
محقق و پژوهشگر اقتصادی عنوان کرد: هر آنچه شاهد افزایش بنیه تولیدی کشور باشیم به همان میزان آمار اشتغال و رفع بیکاری نیز رو به بهبود خواهد بود در غیر این‌صورت با رشد اقتصادی متکی بر نفت و خام فروشی حل و فصل معضل بیکاری به سادگی مُیَسَر نخواهد شد.
صداقت در خاتمه یادآور شد: امید آن می رود در سالی که از سوی رهبر معظم انقلاب به اقتصاد مقاومتی، تولید و اشتغال مزین شده با همیاری و همگرایی کلیه دستگاه های ذی‌ربط تصمیم ساز و تصمیم گیر به توفیقات سازنده تری در این خصوص نائل شویم در غیر این‌صورت رفع عارضه بیکاری و جذب جویندگان کار به تناسب تقاضای ورود به بازار کار و افزایش آنها راه به جایی نخواهد برد و همچنان شاهد چالش بیکاری و محدودیت های مرتبط با اشتغالزایی در کشور خواهیم بود.
انتهای پیام/
خیلی کشورمون پارتی بازی زیاد هست
وقتی نماینده های مجلسمون اونها باشن یعنی هیچ امیدی از کسی نیست
باید زحمت بکشند اقایان توقع دارن همشون پشت میز نشین بشن