وی افزود: من فکر نمی‌کنم این حوزه بازنشستگی داشته باشد. مگر خود بازیگر در جایی احساس کند، کافی است و دیگر به هر دلیلی توانایی کار را ندارد. من هر شب که روی صحنه می‌روم، یاد هنرمندان پیشکسوتی در ذهنم تداعی می‌شود و سعی می‌کنم با روی صحنه بودنم، حرمت زحماتی را که آنها برای من کشیدند، نگه دارم و به همین نسبت همین توقع را از جوانان دارم.
افشار افزود: ما باید بدانیم سیستمی که حوزه بازیگری را رهبری می‌کند، چه تفکری دارد. ممکن است روزی برخی به این نتیجه برسند که دیگر نیازی به تجربه هنرمندان پیشکسوت وجود ندارد؛ ولی مسلماً برای هنر هر جامعه‌ای، رسیدن به این نقطه فاجعه است.
این بازیگر پیرامون ارزش قائل شدن برای هنرمندان پیشکسوت اظهار داشت: به نظر من مدت زمانی که کار می‌کنیم، تعیین نمی‌کند که ما پیشکسوت هستیم؛ بلکه کاری که می‌کنیم، راهی که هموار می‌کنیم، تجربه‌ای که منتقل می‌کنیم و درسی که به آیندگان می‌دهیم ، می‌گوید ما کسوتی داریم یا خیر؟
افشار در پایان گفت: هیچ فردی به دلیل اینکه ۶۰ یا ۷۰ سال کار کرده است، پیشکسوت نمی شود ولی مسلما احترام بزرگان ما بجاست. باید به آنها احترام بگذاریم و هیچ وقت فراموش نکنیم حضور ما بر این صحنه و کاری که انجام می‌دهیم، راهی است که برای فردا هموار می‌کنیم. اگر امروز کاری را انجام دادم، راهی بود که دیگری برایم هموار کرد. این تجربه است که نسل به نسل منتقل می شود.
انتهای پیام/