عزت الله ضرغامی نوشت:
"باقلوا.
ویدئوی طنز بالا مربوط به سریال قهوه تلخ است. دیالوگ‌ها شیرین و شنیدنی است. شاه ایران به اندک هدیه ناچیز از سوی میهمانان خارجی، امتیازات فراوانی به آنان می‌دهد. برای شاه باقلوای خوشمزه‌ای آورده‌اند و قرار است آنتالیا را در مقابل آن هدیه بگیرند! مشاور اعظم شاه در مقابل تردید به وجود آمده در مجلس، خطاب به شاه می‌گوید: «بالاخره باقلوا آورده‌اند، نمی‌شود که دست خالی برگردند!!»
.
. *پی نوشت*
.
. «وام‌دار شدن» آدم‌ها حکایت طولانی دارد. در حوزه مسائل فردی و شخصی یک جور آسیب و مصیبت دارد و در مسائل حکومتی در سطحی دیگر و به مراتب بالاتر از عرصه شخصی. پدیده «رشوه» که متأسفانه در سطح وسیعی در مناسبات کشور رواج پیدا کرده، صرف‌نظر از علل ایجاد و شیوع آن، که بحث مستقلی می‌خواهد، فرآیند خاصی دارد که به تدریج جای خود را باز می‌کند.نوع آدم‌هایی که رشوه‌گیر حرفه‌ای شدند، ابتدا با محبت‌های مغرضانه «وام‌دار» شدند. آرام آرام به آن عادت کردند و قبح شیرینی گرفتن در نظر آنان از بین رفت و پس از مدتی آن را حق مسلم قلمداد کردند و بر سر میزان آن به چانه زنی پرداختند!
به تجربه دریافته‌ام که قدرت «نه» گفتن مدیران به درخواست‌های غیرقانونی و شبهه ناک، تابعی است از وام‌داری آنان به دیگران. آنجا که حق و حقیقت در مقابل دیدگان خواص مدعی به مسلخ می رود وام داری آنان بیش از هر زمان دیگر جای سوال است . فرق نمی‌کند که این وام‌داری نقدی باشد یا اعتباری ! از طریق تطمیع مالی و مادی باشد یا حمایت‌های سیاسی! استقلال آدم‌ها به شدت در گرو آن است که تکلیف خودشان را با این وام‌ها روشن کنند و البته هزینه‌اش را هم بپردازند. بالاخره باقلوا آورده‌اند، دست خالی که نمی‌شود برگردند".
انتهای پیام/