وی زندگی خویش را وقف پیشبرد اسلام نمود و در این رابطه در تمام مدت تحصیل به محض آنكه فراغتی می‌یافت، به نقاط دور افتاده از سرعین اردبیل تا سرخه در اطراف شوش از قروه تا مرودشت شیراز هر جا كه امكان مبارزه و تبلیغ بود، می‌رفت. در رژیم گذشته همواره مورد تهدید و آزار ساواک بود و بارها تبعید و ممنوع المنبر شد.
سابقه مبارزاتی شهید به حدود 42 سال می‌رسد. نوارهای سخنرانی امام خمینی (ره) را به دزفول می‌آورد و تكثیر می‌کرد. از سال 42 تا سال 57 كه انقلاب شكوهمند ایران به پیروزی رسید و نیز پس از آن هرگز از مبارزه دست نكشید.
پیش از پیروزی انقلاب با گروه‌ها و افراد مبارز همكاری نزدیک داشت و مبارزان و مجاهدان شوش و دزفول و اندیمشک را رهبری و با سخنرانی در مساجد مردم را تشویق و ترغیب می‌کرد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی به شوش رفت و در آنجا مقیم و سرپرست كمیته انقلاب و امام جمعه این شهرستان شد. منطقه مرزی شوش با تفاوت‌های قمی ساكنین آن و اختلافاتی كه از قدیم ما بین آنها وجود داشت، از حساسیت ویژه‌ای برخوردار و وجود شخصی مانند او لازم بود تا بتواند اسلحه‌هایی را كه در جریان انقلاب به دست عناصر ناباب مرتبط با عراق افتاده بود، باز پس بگیرد.
در اردیبهشت 59 از طرف مردم شوش و اندیمشک و هفت تپه به نمایندگی مجلس شورای اسلامی انتخاب شد و به مبارزه در این سنگر ادامه داد. شهید دانش به مردم عشق می‌ورزید و به ارتباط با آنان اهمیت بسیار قائل می‌داد. چه ارتباط مستقیم از طریق بحث و سخنرانی و چه ارتباط غیر مستقیم از طریق نوشتن مقاله و داستان.
به همین دلیل سعی در یاد گرفتن رموز علم و خطابه و نویسندگی کرد. آثار و مقالات بسیاری نوشت و از اولین تجربه های او در نویسندگی كتاب سیمای فداكاران در دو جلد، غازهای مهاجر ( داستانی برای كودكان) و همچنین مقالاتی در مجله مكتب اسلام را می‌توان نام برد. شهید دانش مسئول قسمت پاسخ به سوالات مجله مكتب اسلام بود. وی در هفتم تیر ماه 1360 بر اثر بمب گذاری در سالن حزب جمهوری اسلامی، همراه 72 تن از بهترین فرزندان اسلام و بندگان خدا به درجه رفیع شهادت نائل شد.
انتهای پیام/