به گزارش خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ هنر، نیروی محرک و ویژه‌ای است که به جامعه و خصوصاً اهالی فرهنگ و هنر، انرژی می‌بخشد تا برای تعالی جامعه تلاش کنند و از این طریق، حرف‌هایی بزنند که به وسیله کلام محقق نمی‌شود.
تئاتر یا نمایش، مادر تمامی هنرهاست که بر زنجیره هنرهای نمایشی دیگر سلطه دارد و به شدت در تاثیرگذاری و پایداری هنرهای دیگر سودمند است؛ چرا که همه چیز از تئاتر آغاز می‌شود. خاک صحنه تئاتر، همانند گل وجودی سر آغاز زندگی بشر عمل می‌کند و از یک انسان، هنرمندی توانا می‌سازد که قادر به تحقق اهداف هنری جامعه خواهد بود.
تئاتر، هنری مردمی، فراگیر و اثرگذار است. به همین دلیل، تمامی اهالی هنر و هنرمندان برای بیان دیدگاه‌ها، حرف‌های ناگفته و نمایش خلاقیت‌هایشان به تئاتر روی می‌آورند. تئاتر یعنی آزادی بیان و عمل تا جایی که به هنر آسیب نزند.
قدمت این هنر بزرگ و اصیل در جهان به قرن‌های بسیار دور و فراتر از ذهن، باز می‌گردد؛ ولی سابقه آشنایی ایرانیان با هنر تئاتر و نمایش، به سده 19 میلادی باز می‌گردد. از گذشته تا کنون، هنر تئاتر یا نمایش، تنها راه ادای دین به جامعه و پلی برای ارتباط مستقیم هنرمند با تماشاگر برای رساندن جامعه به درجه متعالی بوده است. از تئاتر به غیر از این، انتظار دیگری نمی‌رود؛ یعنی رسالت تئاتر همین است.
متاسفانه باید گفت؛ در این چند سال اخیر، تئاتر به ابزاری برای امتحان کردن بازیگران در نقش های مختلف با گریم های سنگین و البته گاهی خارج از عرف تبدیل شده است. نقش‌هایی که به دلیل پوشش یا گریم‌های متفاوت و سخت، بازیگران را متهم به سوءاستفاده از هنر خود می‌کند.
متاسفانه با رشد این اتفاقات، یعنی پوشش نا متعارف که در تئاتر از جمله در سبک لباس پوشیدن، نوع آرایش و ... وجود دارد، ممکن است مسیر اصلی تئاتر منحرف شود. هر چند که تئاتر آزادی‌هایی دارد که مخصوص این هنر است و به دلیل جریان زنده‌ای که در این هنر مادر وجود دارد؛ نمی‌توانیم آن را همانند مرغی در قفس اسیر کنیم، اما در بعضی از نمایش‌ها این آزادی به سخره گرفته و باعث زیر سوال رفتن تئاتر و پیشینه آن شده است.
پوشش این روزهای هنرمندان تئاتر پر شده از سبک غربی، سبکی که متناسب با فرهنگ و عرف ما نیست و آنگونه که باید از هنر اصیل ایرانی شکل نگرفته است و هروز شاهد این هستیم که نوعی جدید از سبک های پوششی و یا گریم ظاهری بازیگرانمان را در صحنه تئاتر ببینیم.
در تئاتر نباید پوششی خارج از عرف داشت. همه چیز باید به گونه‌ای باشد که مخاطب، یعنی مهمترین اصل تئاتر، میان پوشش و موضوع نمایش ارتباط برقرار کند و صرفا برای تماشای لباس و ظاهر یا به نوعی، مد به تماشاخانه‌ها نیاید؛ چرا که هم هنر تئاتر و هم هنرمند تئاتر در نظر مردم، از اصالت برخوردار هستند.
انتهای پیام/
آخه چند نفر از شما تاحالا سالن تئاتر رفتین؟
چرا درمورد مساله ای که چیزی نمیدونید نظر میدید؟فقط واسه اینکه یه چیزی گفته باشید؟؟؟؟
دارن تئاتر با نمایش نامه های خارجی بازی میکنن و برای نزدیک تر شدن حال و هوای نمایش این گریم و پوشش لازمه.
تورو خدا خودتونو گول نزنید یه خورده فقط یه خورده به خودتون زحمت بدین و درمورد هرچیزی ک میخونیدیا میشنوید اول فکر کنید بعد نظر بدید.
برای یه سری ها هم ک معتقدن باید این هنرمندارو اعدام کرد از خدا طلب یه نخود شعور و عقل میکنم به خالصانه ترین شکل ممکن.
چه ضعیف هستن انسان هایی که ضعیف هستن و تهت تاثیر قرار میگیرند
ﮐﻨﺎﺭﺗﻪ ﺑﻬﺖ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﻪ ﯾﺎشیطان و شیطان صفتها....
ﻭ ﺩﺭﺩ ﺳﺮﻫﺎﯼ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﯾﺎ ﻫﺮﭼﯿﺰﯼ
ﺑﺮﺍﯼ
ﯾﻪ ﻣﺮﺩ ﻋﺎﺩﯼ ﺑﺸﻪ ﻫﯿﭻ ﺍﺷﮑﺎﻟﯽ ﻧﺪﺍﺭﻩ
ﺍﻣﺎ
ﺑﺪﻟﺒﺎﺳﯽ ﻭ ﺑﯽ ﺣﺠﺎﺑﯽ ﻧﺎﻣﻮﺱ ﺑﺮﺍﯼ ﯾﻪ
ﻣﺮﺩ ﻋﺎﺩﯼ ﺑﺸﻪ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺧﯿﻠﯽ ﺍﺷﮑﺎﻝ
ﺩﺍﺭﻩ
ای کاش این تلگرام فیلتر میشد و ای کاش قوانینی برای بدحجابی رسانه ها وضع میشد تا بدین شکل فرهنگ کلی جامعه تغییر میکرد
اکثر بی بندوباریها و طلاق و فساد و... نتیجه همین اموزش های غلط رسانه ها است
هیس !!!!!!!!
اگر نمی خواهید القابی مانند ، متحجر ، عقب مانده ، بی سواد ، دره دهاتی ، بی فرهنگ و ... به شما داده شود ، هیچ چیز نگوئید !!!!
پدر جان من مسئولان طراز اول بیننده این برنامه ها هستند و با افتخار در ردیف اول می نشینند و ... به به چه گلی ، چه بلبلی
پس منم سیگارمو بر میدارم میرم تو سالن سینما کنار همه مردم شروع می کنم به سیگار کشیدن، چطوره که اون موقع صدای همه در میاد که این چه بی فرهنگیه، اما پوشش دست خودشونه، اصلا هم بی فرهنگی نیست.
امان از كمبود