باورهای غلطی چون قبول اینکه ما به اندازه‌ی کافی خوب نیستیم، به جایی که باید می‌رسیدیم نرسیده‌ایم، و یا عدم درک قصد و نیت دیگران یا واکنش‌شان نسبت به خودمان باعث شده که از لذت‌ها و واقعیت‌های جاری زندگی دور بمانیم و شاد بودن برای بیشتر ما، صرفا یک تظاهر باشد. لازم است نگرش و طرز فکرمان را بهتر کنیم و به درک بهتری از اتفاقات اطراف‌مان برسیم تا دید منفی که نسبت به خود داریم، محدود شود.
شاید تلخ و ناگوار به نظر برسد اما واقعیت دارد. اگر همیشه فکرمان درگیر برداشت دیگران در مورد خودمان باشد، باعث می‌شود نظرات و توقعات دیگران برای‌مان تعیین کننده بشود، اما واقعیت این است که هر کسی دغدغه‌ها و مسائل خودش را دارد. بهتر است یادتان باشد برخلاف آنچه که بیشتر ما تصور می‌کنیم، این ذهن ِ خود ِ ماست که طبق تجربیات یا دریافت‌های نادرست گذشته و تفسیرهای اشتباه، نتیجه گیری می‌کند. خودتان باشید، بدون اینکه نگران نظر دیگران باشید.
بسیار ساده‌لوحانه است که فکر کنیم ما همان کسی هستیم که ده سال پیش بودیم و همان طرز فکر و احساسات را در ده سال بعد هم خواهیم داشت. گذشته، حال و آینده‌ی ما کاملا با هم متفاوت است زیرا نگرش ما طبق شرایط زندگی و تجربیات، تغییر می‌کند. به همین دلیل ما باید همیشه هنگام تصمیم‌گیری‌ها، زمان حال‌مان را ارزیابی کنیم. ما هرگز نمی‌توانیم پیش‌بینی کنیم در آینده چطور قرار است فکر کنیم و احساس کنیم و هر چیزی که در گذشته روی داده است، مربوط به گذشته است. تمام قدرت ما در همین زمان است.
با فشارها و استرس‌هایی که امروزه رسانه‌های اجتماعی بر ما وارد می‌کنند، به سادگی در دام مقایسه‌ی نابجای خود با دیگران گرفتار می‌شویم و زندگی خودمان را با زندگی به ظاهر «کامل» و «همه‌چیزتمام» دیگران مقایسه می‌کنیم. در زندگی واقعی همه‌ی افراد معمولا سعی می‌کنند بهترین جنبه‌های زندگی خود را در معرض نمایش بگذارند تا توسط دیگران نقد نشده یا طرد نشوند.
واقعیت این است که همه‌ی ما آسیب‌پذیر هستیم و همه‌ی ما دوست داریم توسط دیگران تائید و پذیرفته شویم. این اشتباه و اتلاف وقت بسیار بسیار بزرگی است که فکر کنیم دیگران به هر حال از ما بهتر هستند و زندگی‌شان کاملا ایده‌آل است. مقایسه و احساس پایین‌تر بودن از دیگران، بیفایده و نادرست است زیرا حتی موفق‌ترین و قوی‌ترین انسان‌ها نیز نگرانی‌ها و دغدغه‌های خودشان را دارند و خیلی چیزهای درونی دیگر که ما از آنها بیخبریم.
حتما برای‌تان پیش آمده که دوست‌تان درگیر مشکلی باشد و شما دوستانه و دلسوزانه نصیحتش کنید و تمام تلاش‌تان را برای کمک به او انجام دهید، اما به نظرتان رسیده باشد که انگار او گوش شنوایی ندارد! شما احساس فرسودگی و ناتوانی خواهید کرد چون واقعا قصد دارید به او کمک کنید. موضوع این است که هیچکس هرگز به پند و اندرز دیگران گوش نمی‌دهد مگر اینکه آن پند و توصیه، در زمان درست و در شرایط مناسب ارائه شود. البته شاید هم بعدا متوجه شوید او مشکلش را به شیوه‌ی شما حل کرده است، اما احتمالا خودش به آن نتیجه رسیده است. پس احساس ناامیدی و دلسردی نکنید، شما کارتان را درست انجام داده‌اید!
واکنشی که شما نسبت به یک مشکل، حادثه و یا موقعیت بسیار مهم نشان می‌دهید، از خود ِ آن موضوع بسیار مهم‌تر است. در زندگی، این نگرش ماست که تعیین می‌کند چقدر شاد یا نارحت باشیم. شما می‌توانید واکنشی را انتخاب کنید که پژواک مثبت یا منفی روی زندگی و افکار و احساسات و هیجانات آینده‌تان داشته باشد.
البته تحت یک شرایط سخت و دشوار، کنترل واکنش کار سختی است، اما یاد بگیرید که چند ثانیه از آن حال و هوا خارج شوید و ذهن‌تان را قبل از واکنش نشان دادن، ری‌سِت کنید تا پیامدها و عواقب ممکن و احتمالی برای خود و دیگران را بررسی کنید.
منبع:برترینها
انتهای پیام/