به گزارش خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ نشست خبری نمایش «نیلوفر و نفت» به نویسندگی و کارگردانی امیر دژاکام، امروز ۳۱ تیرماه سال ۹۶، در کافه گالری ایرانشهر با حضور عوامل کار از جمله؛ کارگردان و بازیگران؛ عباس جمشیدی، مانلی حسینپور، مرتضی آقاحسینی، مهرنوش دارا و... و اهالی رسانه برگزار شد.
در ابتدای نشست، امیر دژاکام در خصوص مقدمهای برای نمایش «نیلوفر و نفت» گفت: آثار بزرگ جهانی نیاز دارند تا به مردم نزدیک شوند و خود را قابل فهم کنند. ما بر مشکلات عدیدهای که در کشور وجود دارد کار کردیم با موضوعاتی مانند مشکلات زنان. نمایش «نیلوفر و نفت» با نام قبلی سرطان، اثری زنانه درباره موضوعات امروز زندگی است. این نمایش نه اقتباسی از نمایش «بلبل سرگشته» است و نه بازنویسی و بازخوانی. بلکه تنها وجه اشتراک این دو نمایش بازیگران اثر هستند. «نیلوفر و نفت»، یک نمایش مدرن و بلبل سرگشته یک اثر کلاسیک است.
وی افزود: ما در میانه نمایش، به استاد بزرگ علی نصیریان ادای دینی میکنیم. هدف از اجرای این اثر این است که؛ وقتی یک هنرمند، از بیان اندیشه خود توسط کلمات قاصر میشود دست به خلق اثر هنری میزند و مخاطب را دعوت میکند تا لحظاتی شریک لحظات درد و رنج یک دختر بشود. هر زنی با دیدن این نمایش، خودش را در یک جا از این اثر مییابد.
دژاکام پیرامون فمنیستی بودن اثر و محدودیتهای نمایش تصریح کرد: من اصلا هیچ معنایی از این کلمه فمنیسم نمیدانم در نتیجه در اثر خودم هیچ نشانی از این کلمه نمیبینم. در خصوص محدودیت هم باید گفت؛ محدودیت همیشه هست و من با آن سر و کار دارم. برای من هیچ ممنوعیتی بالاتر از این نیست که؛ تئاتر را برای من تجاری تعریف کنند.
این کارگردان تصریح کرد: تئاتر برای زندگی است نه برای نان. هر چند که هنرمندان حق دارند که از این راه کسب درآمد کنند. نهادها و دولتها این پولهایی را که میگیرند و در راههای دیگر خرج میکنند، باید در راه تئاتر صرف کنند.
دژاکام در خصوص ملاک انتخاب بازیگران اثر بیان کرد: ما همگی عضو یک گروه به نام ماهان هستیم که با یکدیگر سالهای سال است کار میکنیم و با نحوه بازی یکدیگر آشنا هستیم. این گروه که در نمایش من بازی میکنند، از بهترین بازیگران تئاتر کشور هستند که هر کدام چندین جایزه هم دریافت کردهاند.
وی افزود: این نمایش درباره عشق و محبت است. عشقی که بیان آن از زبان زنان منع شده است. با نبود عشق و محبت، قحطی شکل میگیرد و وقتی هم که از این مسائل حرف به میان میآید، انسان به تمسخر گرفته میشود. من سعی کردم با تمام ابزارهایی که دارم سمت و سوی خودم را تعریف کنم. هر سازمان یا نهادی، وقتی به تئاتر میرسد، به اقتصاد آن کمک نمیکند. هنر به نیاز زیبایی پاسخ میدهد ما اگر به سمت تجاری شدن حرکت کنیم و به نیاز سرگرمی پاسخ بدهیم تفاوت ماهوی پیدا میکنیم و اصل تئاتر تجاری نیست. من هم راهحلی برای برون رفت از این وضع ندارم.
این کارگردان در خصوص انتخاب اسم نیلوفر و نفت گفت: نفت، بیان ثروت، آبادانی و شکوفایی است و نیلوفر بیان اعتدال؛ گیاهی که در بین باتلاق رشد میکند. و نفت با این قدرت میتواند باعث رشد و شکوفایی این گیاه بشود یا آن را نابود کند.
دژاکام در پایان صحبتهای خود گفت: دکور صحنه ما با هزینهای کمتر از یک میلیون طراحی شد و ما باید این را بدانیم که؛ پدیدهها بر اساس واکنش هوشمندانه ما نسبت به محرکهای خیالی معنا پیدا میکنند و کنش بازیگر به صحنهها معنا میدهد.
در ادامه نشست، هر کدام از بازیگران پیرامون نقشهای خود سخن گفتند.
در ابتدا مرتضی آقاحسینی گفت: من در سال ۸۰ هم این نمایش را در همین نقش بازی کردم و پیرامون نقشم توضیح نمیدهم تا مخاطب آن را ببییند. دژاکام، مخاطب خاص خودش را دارد. تمرینهای ما بسیار فشرده بود ولی ما بر این شیوه امیر دژاکام تمرینها را انجام دادیم و امیدواریم مخاطب بپسندد.
وی افزود: من فقط یک سوال دارم که مسئولان تئاتر کشور ما در حال حاضر در حال انجام چه کاری هستند؟! تمام بار تئاتر بر دوش بخش خصوصی است و مسئولان فقط در حال نظارت هستند. تمام بازیگران تئاتر مهجور شدهاند و هیچ بازیگری نمیتواند حرفش را بزند. ما در این نمایش حتی از مردهایی هم بحث میکنیم که در جامعه مصونیت دارند و مهجور واقع شدهاند. از عشق بازیگر در این جامعه سوءاستفاده میشود. اگر بخواهیم با عشق کار کنیم باید با همه چیز بسازیم وگرنه مثل سایر افرادی که گوشهنشین شدهاند، خواهیم شد.
سپس عباس جمشیدی گفت: بحث مالی و اقتصاد تئاتر از خود تئاتر فراهم نمیشود. این نمایش، اثری سیاسی است و در این بعد، بحثهای گستردهای دارد. این نمایش کاملا به وضعیت جامعه اشاره میکند. اسم نمایش هم کاملا با موضوع آن همخوانی دارد.
در پایان نشست هم؛ بازیگران دیگر کار در خصوص رضایت از حضور در این نمایش و تشویق مخاطبان به تماشای این نمایش سخن گفتند.
انتهای پیام/