به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از ساری، سرگرد ماریا حاجی آقازاده کارشناس ارشد روانشناسی مرکز مشاوره آرامش فرماندهی انتظامی مازندران گفت: یکی از موارد بروز خشم در اختلال پرخاشگری تکانشی و یا اختلال انفجاری متناوب می‌باشد. این اختلال یکی از اختلالاتی روانی است که بسیار سریع شروع میشود و معمولا کمتر از سی دقیقه طول می‌کشد و عموما در واکنش به تحریک جزئی توسط یکی از نزدیکان رخ می‌دهند.
وی افزود: این نوع پرخاشگری‌ها به طور متناوبی و مکرا توسط فرد اتفاق می‌افتد و شدت عصبانیت و واکنش پرخاشگرانه هیچگونه تناسبی با اتفاقی که افتاده ندارد و شدیدتر است.
این اختلال شامل چند ملاک می‌باشد:
مشخصه ملاک الف: فوران‌های پرخاشگری مکرر (به طور متوسط دو بار در هفته به مدت سه ماه) شامل قشقرق، تهدید، مشاجره کلامی یا دعوا، یا تهاجم بدون تخریب اموال یا آسیب زدن به افراد دیگر یا حیوانات است.
ملاک ب: فوران‌های پرخاشگری تکانشی نادر (یعنی سه بار در سال) شامل تخریب یا آسیب زدن به اموال بدون در نظر گرفتن ارزش آنها، تهاجم یا مصدوم کردن جسمانی افراد دیگر یا حیوانات
ملاک ج: این رفتار‌های پرخاشگرانه بدون قصد قبلی بوده و فرد در کنترل رفتار خود ناتوان می‌باشد.
ملاک د: با آشفتگی و یا اختلال در عملکرد‌های روانی و اجتماعی همراه است.
ملاک ه: در افراد زیر ۶ سال این تشخیص داده نمی‌شود و در کودکان بین ۶ تا ۱۸ سال اگر پرخاشگری‌ها در قالب یک اختلال سازگاری باشد چنین تشخیصی مطرح نمی‌شود.
ملاک و: اینگونه رفتار‌ها نباید در اثر مصرف ماده‌ای مخدر صورت گیرد مانند شیشه و یا فرد به یک نوع اختلال روانی دیگر مبتلا باشد مانند مانیا و یا اختلال شخصیت ضد اجتماعی.
درمان:
دارو درمانی: داروهای ضد تشنج مدت‌ها برای درمان این بیماران به کار رفته است و نتایج متفاوتی به بار آورده است. گزارشات نشان می‌دهد که لیتیوم در کاستن از رفتار پرخاشگرانه مفید بوده است. کاربامازپین، والپروات و فنی توئین نیز مفید گزارش شده است.
روان درمانی: رویکرد مرکب دارودرمانی و روان درمانی در درمان بیماران احتمال موفقیت بیشتری دارد. ولی روان درمانی ان‌ها مشکل است. درمان‌های شناختی رفتاری، درمان رفتاری دیالکتیکی، آموزش مهارت‌های زندگی، گروه درمانی و در مواردی خانواده درمانی می‌تواند ضریب موفقیت در درمان این گونه افراد را افزایش دهد.
انتهای پیام/ع