سرمایه داری جهانی می کوشد از زنان فقط نیروی کار بسازد و هر روز بیشتر آن ها را به سمت مردانه شدن سوق می دهد. در پوشش جنبش های مساوات طلبی آنان را به سمت فاصله گرفتن از نقش حیاتی و تاریخی خود می خواند تا نیروی کار بیشتر و ارزان تری در اختیار داشته باشد و بازار عظیم تری را به روی زنانی که دستمزد گرفته اند باز کند و دستمزدی را که به آنان داده با سود عالی به خود بازگرداند.
سهم زنان در حفظ و نگاهداشت فرهنگ ملی سهم بسیار بزرگی است. آنان در عرصه های گوناگون، نسل به نسل سنت هایمان را حفظ کرده اند و مهربانانه و با دقت و وسواس آن ها را به نسل پس از خود منتقل کرده اند. تصویر زنان کرمانی را در خاطر دارم که در ساعات بیکاری پایان شب گوش به رادیو می سپردند و پته هایی می دوختند در نهایت زیبایی؛ آثاری بی بدیل و ظریف و سراسر رنگ که یادآور باغ فردوس بود، پر از اسلیمی و شاه ختایی و شاه عباسی.
خورش های بی بدیل و همتای زنان ایرانی
سنت خوالگیری ایرانی بیش از آن که مرهون مردانی باشد که در دربارها و خانه های اعیان و اشراف به آشپزی مشغول بوده اند، به زنانی مدیون است که در مطبخ های خویش سنت آشپزی ایرانی را به جا آورده و به نسل آینده آموخته اند. هنر آشپزی ایرانی محدود به دستورهای پخت خوراک نبوده و نیست. آداب سفره را به جای آوردن، از همه اشربه و اغذیه در طول سال آماده داشتن و بساط شب چره و آجیل و نخود و کشمش و لقمه غازی کودکان مکتب رو را مهیا ساختن، از تدبیر و مدیریت زنان قدیم بوده است.
در مطبخ های قدیم، مادران ما، آذوقه تمام سال را تدارک می کردند. با ابتکار و تدبیر، انواع و اقسام سبزی جات و صیفی جات را در طول تابستان خشک می کردند یا در آب نمک می گذاشتند یا می جوشاندند و سترون می کردند تا اهل خانه از نعمات تابستانی در طول زمستان و فصل رما نیز بی بهره نمانند.
تا همین شصت سال پیش آنان کوزه هایی بزرگ تدارک می کردند و تا نیمه اش آب نمک غلیظ می ریختند و بادمجان و کدو و گوجه فرنگی را که به فصل زمستان نایاب می شد در آن می افکندند و به وقت سرما و در چله زمستان خورش بادمجانی بار می گذاشتند بی بدیل و بی همتا.
به تابستان که بامیه حمیدیه اهواز، نازک و لطیف و خورش خوراک به دست، زنان خوالیگر هنرمند محترم، بامیه ها را به نخ می کشیدند و خشک می کردند و به وقت زمستان آن بامیه های خشک را در آب می انداختند و دوباره تازه می کردند و از آن خورشی عالی برپا می داشتند.
شما همین امروز سر راه بازگشت به خانه به دکان سبزی فروشی بروید و یکی، دو کیلو بامیه و سه، چهار بادمجان قلمی ابتیاع فرمایید. بامیه ها را بشویید، اما دم هایشان را از بیخ نبرید. آن ها را تفتی بدهید و کنار بگذارید. بادیه بر آتش بگذارید و پیازداغی برپا کنید، زردچوب بزنید و بامیه ها و یک استکان آب و یک استکان آبغوره بریزید. بامیه ها که پختند بادمجان ها را رویشان بچینید و چند دقیقه با شعله آرام بپزید. گوجه فرنگی حلقه حلقه شده هم اگر بیفزایید؛ خورشی خواهدشد بی بدیل و همتا.
انتهای پیام/