آنها 2 عضو گروه دوچرخه‌سواران زنان افغان می باشند که به این منطقه پناه جسته‌اند.
این 2 دختر جوان پناهجوی افغانستانی می‌گویند که به دلیل تهدید، حملات و بدرفتاری در زندگی روزمره و برای رسیدن به اشتیاق دوچرخه سواری که از پدرشان به ارث برده‌اند، کشورشان را ترک کرده اند.
2 ماه قبل، این دو دختر جوان افغان با والدین و 3 برادر خود در خانه «تور دو فرانس» به عنوان پناهجو مسکن گزین شدند.
«تور فرانسه» معتبرترین مسابقه دوچرخه‌سواری خیابانی دنیاست که در سال 1903 تأسیس شده است.
معصومه در گفتگو با خبرگزاری فرانسه گفت: مردان در افغانستان مناسب نمی‌بینند که زنان دوچرخه‌سواری کنند و گروه طالبان هم فعالیت ما را ممنوع اعلام کرده بودند.
خواهران علیزاده و هم تیمی‌هایشان از شجاعت کامل برخوردار بودند که در چشم عموم، آن هم در جامعه‌ایی که زنان کمتر جرأت این عمل را می‌کنند، دوچرخه سواری می‌کردند. از جمع چالش‌های موجود در این جامعه در برابر زنان، می‌توان از پرتاب سنگ بردوچرخه‌سواران، مجبور ساختن به ازدواج اجباری و توهین آنان در رسانه‌های اجتماعی یادآور شد.
معصومه همچنین بیان داشت: من هرگز از دوچرخه‌سواری دست نکشیدم بلکه من می‌خواهم که دختران را برای انجام این کار، تشویق کنم تا دوچرخه‌سواری برای زنان در افغانستان به امر عادی تبدیل شود.
این 2 خواهر ورزش‌های تکواندو، والیبال و بسکتبال را نیز امتحان کردند اما در پایان ورزش با دوچرخه سواری را در بین این ورزش‌ها، انتخاب کردند.
این دختر جوان گفت که سوار بر دوچرخه یک نوع احساس آزادی به انسان می‌بخشد. به دلیل این که زن هستیم، هیچ کس به ما نمی‌گوید که چه کاری را می‌توانیم انجام بدهیم و از عهده کدام کار برنمی‌آییم. شما خود را مانند یک پرنده احساس می کنید.
پدر این 2 دختر هرگز به این فکر نیافتاده بود که دوچرخه سواری را برای دخترانش مانع شده و آنان را تحت فشار قرار بدهد.
وی گفت که حتی می‌خواهد با نشان دادن این که زنان و مردان دارای حقوق مساوی‌اند، یک مثال خوب برای والدین دیگر شود.
«معصومه علیزاده» عضو تیم دوچرخه‌سواری زنان افغانستان در حال تمرین در حومه کابل
به گزارش خبرگزاری رویترز، این روزها اعضای تیم دوچرخه سواری زنان افغانستان مرزهای محدودیت برای زنان در یک کشور محافظه‌کار اسلامی را می‌شکنند.
در زمان حاکمیت طالبان در افغانستان، خانواده علیزاده در ایران زندگی می‌کردند که در آنجا 20 مرتبه درخواست پناهندگی شان مورد پذیرش قرار نگرفته بود.
این فرصت در فرانسه یکی از نادرترین رویداد در زندگی این 2 دختر جوان افغانستانی است که آنان توانستند در مسابقه جهانی در شهر کوچک البی در نزدیکی شهر «تولوز»، سال گذشته شرکت کنند.
تلویزیون «آرتی» که در همکاری مشترک بین آلمان و فرانسه برنامه می‌سازد نیز یک مستندی را در مورد این دو دختر پخش کرد.
پس از این مستند و معرفی آنان به جامعه، آنها را مردم محل در منطقه تفریحی دهکده خود مسکن داده و بنیادی را برای جمع آوری اعانه به این خانواده نیز ایجاد کردند. با ایجاد این بنیاد، همبستگی در روستا نیز توسعه بیشتر یافت.
6 آموزگار بازنشسته به نوبه خود متعهد شدند که برای آنها کلاس‌های زبان فرانسه را برگزار کنند.
همسایگان نیز با هدیه‌های گوناگون از سبزیجات محلی و قرار دادن غنچه‌های گل در تاقچه‌های پنجره این خانواده، از آنان استقبال کردند.
یکی از ساکنان محلی در این خصوص گفته است: این مسئولیت بسیار زیاد برای ما است. هدف ما این است که تحصیلات و دوچرخه سواری را با هم آمیخته و آنها را در دانشگاه ثبت نام کنند. همچنین در نظر داریم که والدین آنان نیز در این جامعه ادغام شوند.
در ماه ژوئن تقاضای پناهندگی تمام اعضای این خانواده به ادارات مسئول ارائه شد.
دویچه وله نوشت: یک پروفسور در خصوص آزمون‌های اعتماد به نفس این «ملکه های کوچک» پذیرفت وی از توانایی های آنها در سال گذشته شگفت زده شده است.
این پروفسور در نظر دارد که آنها را در یک باشگاه ثبت نام کند تا بتوانند روزانه دو تا سه ساعت در آنجا تمرین کنند.
رئیس شورای شهری این منطقه همچنین اضافه کرد: امروز هیچ کس نمی‌تواند بگوید که توانایی واقعی این 2 دختر تا زمانی که یک سال تمرینات را پشت سر نگذرانند، در کدام سطح قرار دارد. آنها در افغانستان تنها یک روز در هفته می توانستند در بیرون تمرین کنند.
/انتهای پیام/
برای اطلاع از آخرین اخبار افغانستان به کانال تلگرامی ما بپیوندید