حکمت 71 :
چون عقل کامل گردد، سخن کوتاه شود.
حکمت 72:
دنیا بدن‌ها را فرسوده و آرزوها را تازه می‌کند. مرگ را نزدیک و خواسته‌ها را دور و دراز می‌کند. کسی که به آن دست یافته خسته و آن کس که به دنیا نرسد، رنجور است.
حکمت 73:
كسى كه خود را رهبر مردم قرار داد، بايد پيش از آن كه به تعليم ديگران پردازد، خود را بسازد و پيش از آن كه به گفتار تربيت كند، با كردار تعليم دهد. زيرا آن كس كه خود را تعليم دهد و ادب كند، سزاوارتر به تعظيم است از آن كه ديگرى را تعليم دهد و ادب بياموزد.
حکمت 74:
انسان با نفسی که می‌کشد، قدمی رو به مرگ برمی‌دارد.
حکمت 75:
هرچیز که شمردنی است پایان پذیر است و هرآنچه را انتظار می کشی خواهد رسید.
انتهای پیام/